luik humane biomonitoring in de regio Menen - Steunpunt Milieu en ...

2.9. Zware metalen: antimoon
A. Antimoon – achtergrondinformatie
Antimoon (Sb) komt in kleine
hoeveelheden voor in bodem, water
en lucht. In regio’s met uitstoot
(loodsmelters, verbrandingsovens,
stortplaatsen) is de blootstelling bij
de omwonenden hoger.
Antimoon in de urine geeft een maat
voor de blootstelling van de laatste
dagen.
Antimoon is schadelijk voor de ogen,
longen, hart en maag. Het wordt
geassocieerd met verminderde
vruchtbaarheid.
Bronnen:
Antimoon (Sb) komt van nature in de aardkorst voor.
Het wordt ontgonnen of gerecupereerd in
loodsmelters.
Antimoon wordt niet op zich gebruikt, maar als legering
vindt het zijn toepassing in loodbatterijen, soldeersel,
metalen platen en buizen. Antimoonoxide wordt
gebruikt als brandvertrager in textiel en in plastiek.
Blootstelling bij de mens:
Antimoon komt in kleine hoeveelheden in de natuur
voor, zowel in bodem, water als in de lucht (gebonden
aan stofpartikels). In regio’s met potentiële bronnen
zoals loodsmelters, steenkoolverbranding, huisvuilverbrandingsovens en stortplaatsen kan de
concentratie in de omgeving hoger zijn, en is de blootstelling via drinkwater, lucht en bodem
bijgevolg hoger.
In de geneeskunde wordt antimoon gebruikt voor behandeling van parasieten.
Gezondheidseffecten:
Metabolisme bij de mens:
Blootstelling aan antimoon verloopt vooral oraal en
via inhalatie.
Antimoon in het lichaam komt vooral terecht in de
lever, de longen en de milt. Het verlaat het lichaam
via faeces en urine over een periode van meerdere
weken.
Inademen van hoge dosissen antimoon leidt tot oogirritatie, hart- en longproblemen, maagzweren,
diarree. Chronische blootstelling resulteert in oogirritatie, haarverlies, longirritatie, hartproblemen
en vruchtbaarheidsproblemen. Antimoon is niet geklasseerd als kankerverwekkend.
105