luik humane biomonitoring in de regio Menen - Steunpunt Milieu en ...

More documents

Recommendations

Info

3.2. Genotoxiciteit: komeettest A. Komeettest – achtergrondinformatie Met de komeettest kan op een vrij eenvoudige, maar toch gevoelige manier DNA-schade aangetoond worden. De schade, die gemeten wordt, hoeft niet noodzakelijk blijvend te zijn en is dus niet altijd onmiddellijk gevaarlijk. DNA-schade bestaat namelijk vooral uit tijdelijke, herstelbare fouten. Bijna alle schade wordt correct hersteld, maar er is steeds een kleine hoeveelheid schade die niet op de juiste manier hersteld wordt, waardoor er dus altijd een (zeer kleine) kans op mutatie is. Dit betekent dat een toename in DNAschade, zoals gemeten met de komeettest, wijst op een toename in sommige deelaspecten van het kankerrisico, maar niet noodzakelijk op een stijging van het totale kankerrisico De komeettest kan , op groepsniveau, op een toegenomen risico voor kanker duiden, maar dit gelt niet op het niveau van het individu, omdat de komeettest slechts een momentopname is. Methodologie: De komeettest wordt uitgevoerd op volbloed. Bloedcellen worden vermengd met een gel, gespreid op een plastic film en vervolgens gelyseerd in een detergent -en zoutoplossing. Hierdoor wordt de celmembraan afgebroken en worden oplosbare celcomponenten en histonen (eiwitten op DNA) verwijderd. Na incubatie in een alkalische oplossing wordt de gel met het DNA onder elektrische spanning gebracht. DNA is steeds negatief geladen, wat betekent dat het tijdens elektroforese zal migreren naar de positieve pool van het elektrisch veld. Als DNA beschadigd is, ontstaan er meer losse, steeds negatieve geladen fragmenten. Deze losse fragmentjes zijn lichter en zullen dus sneller migreren. Na kleuring en visualisatie van het DNA onder de fluorescentiemicroscoop ziet de kern eruit als een komeet, met de relatieve hoeveelheid DNA in de staart indicatief voor het aantal breuken in het DNA (enkelstrengige en dubbelstrengige, en breuken veroorzaakt tijdens DNAherstel en in delende cellen breuken t.g.v. het replicatieproces). Vervolgens kunnen de lengte en de inhoud van de komeetstaarten gemeten worden met behulp van. automatische beeldanalysesystemen (Metafer 3.5, Metasystems), wat als resultaat het percentage DNA dat zich in de komeetstaart bevindt weergeeft (figuur links). Bij niet-beschadigd DNA vindt men zo goed als geen DNA-fragmenten of losse uiteinden en zal er weinig of geen afzonderlijke migratie optreden. In dat geval wordt geen komeetuitzicht bekomen (figuur rechts). Na manuele uitzuivering van de foutief gemeten cellen kan dan uiteindelijk een % DNA migratie berekend worden voor elke individu. Deze waarde is een maat voor het aantal breuken dat zich in het DNA heeft voorgedaan. Wie gemiddeld meer cellen met dergelijke DNA schade heeft ten opzichte van een controlepopulatie zal niet noodzakelijk kanker ontwikkelen of een andere aandoening krijgen. Dit wijst echter wel op een verhoogde blootstelling aan genotoxische stoffen
wat potentieel een risico betekent en waarvoor waakzaamheid dus geboden is, bijvoorbeeld het achterhalen en vermijden van de verontreinigende factor die voor de schade verantwoordelijk. DNA-breuken zijn echter niet de meest voorkomende vorm van schade aan het DNA, vaker zijn er modificaties van DNA-basen aanwezig. Bij de komeettest kunnen specificieke enzymen gebruikt worden die bepaalde gemodifieerde basen uitknippen. Geoxideerde purinebasen (8-oxoGua, FaPyAde, FaPyGua, naast gealkyleerde basen zoals N7-methylGua) kunnen detecteerd worden met behulp van het FGP enzyme. Om met de komeettest geoxideerd DNA te detecteren, wordt de enzymebehandeling uitgevoerd na lysis van de cellen. Het FGP enzyme verwijdert de foutieve bases uit het DNA en knipt de DNA streng door op die plaats. Hierdoor ontstaan extra breuken en een verhoogde migratie van het DNA in het elektrisch veld. Het verschil in % DNA migratie met en zonder incubatie met het FGP enzyme, is een maat voor oxidatief beschadigd DNA. B. Komeettest in de regio Menen DNA-schade wordt in deze studie gemeten met behulp van de komeettest. Het geometrisch gemiddelde bij de jongeren in studiegebied Menen bedraag 5,22% DNA migratie. Na behandeling met fgp enzymen geeft de komeettest een maat voor oxidatieve schade. Voor deze laatste test bedraagt het geometrisch gemiddelde in de regio Menen 4,99%. De overige beschrijvende statistiek is terug te vinden in Tabel 57. Tabel 57: Percentage DNA migratie (gemeten met de komeettest) in de regio Menen Biomerker eenheid N %>DL Geometrisch Mediaan P90 gemiddelde (95% BI) (P25 - P75) Komeettest % DNA migratie 198 100 5,22 (4,89 – 5,57) 5,40(3,90– 7,30) 9,30 Komeettest na fgp % DNA migratie 198 100 4,99 (4,42 – 5,63) 5,85(3,90– 8,50) 10,60 N = aantal deelnemers; DL = detectielimiet (geen DL); BI = betrouwbaarheidsinterval; P = percentiel Voor zowel de klassieke als voor de oxidatieve komeettest worden geen significante beïnvloeden factoren opgetekend (Figuur 56 en Figuur 57).
Page 1 and 2:
VLAAMS HUMAAN BIOMONITORINGS- PROGR
Page 3 and 4:
Voorwoord Dit rapport bevat de resu
Page 5 and 6:
De studie gebeurde in opdracht en o
Page 7 and 8:
3.1. Astma en allergie ____________
Page 9 and 10:
Gezondheidseffecten: Geen verontru
Page 11 and 12:
Samenvatting Kadering De de regio M
Page 13 and 14:
4. Onderzoeksplan Volgende vragen w
Page 15 and 16:
Parameter Regio Menen (n = 199) bei
Page 17 and 18:
Biomerker schatter Regio Menen Vlaa
Page 19 and 20:
Biomerker effect van gebied (regio
Page 21 and 22:
met het gebied Menen 2 (p = 0,03 vo
Page 23 and 24:
d. Neurologische ontwikkeling Het c
Page 25 and 26:
Inleiding Dit rapport bevat de resu
Page 27 and 28:
Methode 1. Onderzoeksgebied Voor de
Page 29 and 30:
Om uit te sluiten dat door een te g
Page 31 and 32:
3.2. Onderzoeksprotocol A. Selectie
Page 33 and 34:
Jongeren die niet in het studiegebi
Page 35 and 36:
Universiteit Antwerpen - Toxicologi
Page 37 and 38:
Biomerker Uitvoerend laboratorium M
Page 39 and 40:
Biomerker Eenheid Herkomst data Def
Page 41 and 42:
een variantie-analyse toegepast; vo
Page 43 and 44:
verbrandingsinstallatie beschouwd.
Page 45 and 46:
Er werden in gebied 2 geen jongeren
Page 47 and 48:
de deelnemers onderzocht in de wint
Page 49 and 50:
Tabel 12: Beschrijvende statistiek
Page 51 and 52:
Parameter Menen Vlaanderen 50 Menen
Page 53 and 54:
Parameter Menen Vlaanderen 52 Menen
Page 55 and 56:
Parameter Menen neen ja Gebruik tef
Page 57 and 58:
Tabel 13: Staalafnamecondities voor
Page 59 and 60:
Tabel 14: Staalafnamecondities voor
Page 61 and 62:
2. Blootstellingsmerkers Leeswijzer
Page 63 and 64:
2.1. Zware metalen: cadmium A. Cadm
Page 65 and 66:
Gezondheidseffecten: o Cadmium stap
Page 67 and 68:
Urinair cadmium (µg/L) - geometris
Page 69 and 70:
Tabel 18: Determinanten van bloed c
Page 71 and 72:
2.2. Zware metalen: lood A. Lood -
Page 73 and 74:
personen uit een gezin met een dipl
Page 75 and 76:
2.3. Zware metalen: chroom A. Chroo
Page 77 and 78:
Het chroomgehalte in urine varieert
Page 79 and 80:
2.4. Zware metalen: nikkel A. Nikke
Page 81 and 82:
Gezondheidseffecten: Blootstelling
Page 83 and 84:
liggen de waarden voor nikkel in ur
Page 85 and 86:
Biomerkers van blootstelling: Binne
Page 87 and 88:
jongens meisjes ≤14,5 jr. 14,5-15
Page 89 and 90:
Tabel 25: Determinanten van arseen
Page 91 and 92:
Mangaan kan via water en voeding te
Page 93 and 94:
D. Mangaan in de regio Menen - effe
Page 95 and 96:
Gezondheidseffecten: Biomerkers van
Page 97 and 98:
µg/l en 10,0 µg/l in Vlaanderen.
Page 99 and 100:
2.8. Zware metalen: thallium A. Tha
Page 101 and 102:
een Duitse studie bij 1200 omwonend
Page 103 and 104:
en in urine (p = 0,04; Figuur 21).
Page 105 and 106:
Tussen 2000 en 2006 werden door de
Page 107 and 108:
B. Antimoon in de regio Menen - bes
Page 109 and 110:
Tabel 33: Determinanten van antimoo
Page 111 and 112:
Metabolisme bij de mens: Metaalkwik
Page 113 and 114:
jongens meisjes ≤14,5 jr. 14,5-15
Page 115 and 116: Indien de twee subgebieden binnen s
Page 117 and 118: Biomerkers van blootstelling: In on
Page 119 and 120: jongens meisjes ≤14,5 jr. 14,5-15
Page 121 and 122: Tabel 37: Determinanten van merker
Page 123 and 124: ng/g vet 350 300 250 200 150 100 50
Page 125 and 126: Biomonitoring equivalents (BE) in s
Page 127 and 128: C. P,p’-DDE in de regio Menen - v
Page 129 and 130: DDE is een afbraakproduct van het p
Page 131 and 132: De Biomonitoring Equivalents (BE’
Page 133 and 134: D. Hexachlorobenzeen in de regio Me
Page 135 and 136: B. Calux assay in de regio Menen -
Page 139 and 140: 2.15. Gebromeerde vlamvertragers: p
Page 141 and 142: Biomerkers van blootstelling: In de
Page 145 and 146: Vlaanderen Menen 1 Menen 2 BDE47 in
Page 147 and 148: Metabolisme bij de mens: In het men
Page 149 and 150: C. PAK’s in de regio Menen - verg
Page 151 and 152: 2.17. Vluchtige organische stoffen:
Page 153 and 154: Figuur 46: Relatie tussen t,t’-mu
Page 155 and 156: 2.18 Perfluorderivaten: perfluoroac
Page 159 and 160: 3. Gezondheidseffecten 3.1. Astma e
Page 161 and 162: De 2 vormen van hooikoorts worden s
Page 163 and 164: astma - doctor diagnosed astma - la
Page 165: 20% lager in regio Menen t.o.v. de
Page 169 and 170: Komeettest (% DNA migratie) 10,00 9
Page 171 and 172: Tabel 58: Determinanten van de kome
Page 175 and 176: 3.4. Hormonale effecten: schildklie
Page 177 and 178: ng/dl nmol/l pg/ml 50 45 40 35 30 2
Page 179 and 180: Tabel 64: Determinanten van thyroid
Page 181 and 182: Tabel 67: Determinanten van sex-hor
Page 183 and 184: Tabel 71: Determinanten van vrij te
Page 185 and 186: Tabel 74: Determinanten van de rati
Page 187 and 188: 3.5. Hormonale effecten: puberteits
Page 189 and 190: Testosteron (ng/dl) Testosteron (ng
Page 191 and 192: D. Puberteitsontwikkeling in de reg
Page 193 and 194: Tabel 78: Resultaten van de NES tes
Page 195 and 196: 3.8. Neurologische ontwikkeling: ge
Page 197 and 198: Tabel 81: Nierparameters in de regi
Page 199 and 200: achtergrond en afstand tot de indus
Page 201 and 202: milieuproblemen zoals vervuiling vi
Page 203 and 204: 40 35 30 25 20 15 10 5 0 37,7 20,6
Page 205 and 206: 7 6 5 4 3 2 1 0 6 2 5,5 5,5 2,9 Fig
Page 207 and 208: 22,6 industrie verminderen (n=18) i
Page 209 and 210: 4.4 Informatie over milieuproblemen
Page 211 and 212: Jongeren in de regio Menen geven aa
Page 213 and 214: De voorkeur voor interactieve en pa
Page 215 and 216: 4.6 Betrokkenheid bevolking In deze
Page 217 and 218:
4.7 Algemene conclusie Bijna 60% va
Page 219:
Kaneita Y, Munezewa T, Suzuki H, Oh
show all

luik humane biomonitoring in de regio Menen - Steunpunt Milieu en ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?