CAL AINA VON BORA - Geschriften van Maarten Luther

dag niet mogen gelukken, hetgeen mij zeer bezwaard heeft en mij een oorzaak was
van grote bekommernis. Daar echter het spreekwoord zegt "alle goede dingen bestaan
in drieën," zo kom ik heden nogmaals in zulk een aangelegenheid tot u en vraag ik u.”
Angstig afwerend hief de jonkvrouw haar handen op en trachtte iets te zeggen, maar
zij kon geen woord uitbrengen.
"Wees niet bang, lieve Catharina," ging Luther op zachte, tedere toon voort: "niet voor
iemand anders kom ik heden, maar, daar God mij in het hart heeft gegeven niet langer
te aarzelen, maar mijn woorden door mijn voorbeeld te bezegelen, en mijn hart mij
zonder lang nadenken heeft gezegd wie mij het dierbaarst was van alle jonkvrouwen,
zo vraag ik u thans voor het aangezicht van God en van deze vier getuigen of u van
zins en willens bent doctor Maarten Luther als zijn wettige huisvrouw lief te hebben
en te volgen."
Een diepe, ademloze stilte heerste in het ruime vertrek. Onbewegelijk stonden de drie
mannen op de achtergrond. Vrouwe Elze staarde met open mond de doctor aan, en
Catharina? Haar hele lichaam beefde, haar hand tastte naar de leuning van de naast
haar staande stoel en al het bloed week van haar wangen, terwijl haar hart plotseling
scheen stil te staan.
Zo verliepen enige ogenblikken. Toen sloeg zij haar blikken ten hemel en, alles om
zich heen vergetend fluisterden haar lippen: "O Heere mijn God, U weet, hoe ik als
mijn grootste geluk op aarde U bad hem te mogen dienen als zijn dienstmaagd. En nu
zal ik zijn vrouw zijn? Ach, Heere, doe mij niet bezwijken onder Uw goedheid!"
Van de zijde waar vrouwe Elze stond, werd een zenuwachtig snikken gehoord, en diep
geroerd vatte Luther Catharina's hand. "Wilt u dus de mijne zijn tot in de dood?"
"Ja," klonk het zacht maar als een juichkreet van de trillende lippen van de jonkvrouw
en met zulk een kracht stroomde het bloed terug naar haar wangen, dat zij er nooit
lieftalliger had uitgezien dan op dit ogenblik dat haar Heere het grootste aardse geluk
schonk.
Daarop boog de grote Doctor zich tot haar neder en gaf haar de verlovingskus.
Die avond waren de vensters van de bovenverdieping van het huis van de
Reichenbachs helder verlicht en in de pronkkamer, de ruime bovenzaal met de twee
zuilen, was een vrolijk gezelschap bijeen. Voor een met bloemen versierd en met
kaarsen verlicht altaar knielden Maarten Luther en Catharina von Bora, en al de
aanwezigen vouwden de handen en baden van harte mede, terwijl Luther met
bewogen stem sprak:
"Geliefde Hemelse Vader! Daar u mij eenmaal in mijn ambt hebt bevestigd en u mij
thans ook een huiselijke haard wilt schenken, smeek ik U mij te zegenen en mij de
genade te verlenen mijn geliefde vrouw en al de mijnen op Goddelijke en Christelijke
wijze voor te gaan en te verzorgen. Geef mij wijsheid en kracht, haar ten goede te
leiden en te regeren; geef ook haar een U geheiligd hart om in uw leer te volharden
en gehoorzaam te zijn, door Jezus Christus. Amen."
"Amen," klonk het uit aller mond en nu trad doctor Bugenhagen nader, stak de
verloofden de ring aan de vinger en zegende de gelegde band in de Naam van de
heilige Drieëenheid.
Dit geschiedde op dinsdag, de 13 e juni van het jaar van onze Heere 1525.
50