CAL AINA VON BORA - Geschriften van Maarten Luther

Spalatin aan doctor Luther en in haar verlegenheid vergat vrouwe Elze bijna hen te
bedanken.
Nadat de eigenlijke huwelijksvoltrekking in bijzijn van getuigen had plaats gehad, zou
enige dagen later het bruiloftsmaal worden gehouden. Ver weg van al het gedruis in
zijn stille cel zat de doctor en schreef zijn laatste uitnodiging tot bijwoning van de
bruiloft. Een groot aantal aan de verder afwonenden was al verzonden, voor alles aan
zijn ouders in Mansfeld, verder aan de drie grafelijke raadsheren aldaar, doctor Joh.
Rühel (Ruehel), Joh. Dürr (Thüer) en Kaspar Müller (Mueller), aan zijn vriend
Spalatin in Altenburg en de predikant Wenzel Link aldaar, aan de Maagdenburger
predikant Amsdorf en de leraar Kaspar Adler.
Brief, geschreven 15 juni 1525.
AAN DE ACHTBARE, HOOGGELEERDE, EERBARE EN BEDACHTZAME
JOHANN RUEHEL, DOCTOR IN DE RECHTEN, JOHANN THUER EN CASPAR
MUELLER, KANSELIERS,
AAN MIJN GELIEFDE VRIENDEN, ZOWEL GEZAMENLIJK ALS
AFZONDERLIJK.
Genade en vrede in Christus.
Welk een moordgeschrei, waarde heren, heb ik aangericht met mijn boekje 'Tegen de
moordenaars en dievenbenden der boeren'. Nu is alles vergeten wat God door mij voor
de wereld heeft gedaan. Nu zijn heren, papen, boeren en alles tegen mij en bedreigen
mij met de dood. Welaan, daar ze nu toch eenmaal dol en boos zijn, zal ik ook maken
dat ik vóór mijn dood bevonden word in de stand, die God heeft geschapen, en ik niets
meer behoud van mijn vroeger papistisch leven, zoveel in mijn vermogen is, en zal ik
hen nog doller en bozer maken; dit alles tot afscheid en vaarwel. Want ik heb er een
voorgevoel van dat God mij weldra in Zijn genade wil aannemen.
Zo ben ik dan ook op verlangen van mijn vader in het huwelijk getreden en heb om
der wille van die schreeuwmonden, opdat het niet verhinderd werd, met spoed de
huwelijksplechtigheid voltrokken. Dinsdag over acht dagen, de eerste na Sint
Johannes Baptista, ben ik voornemens een klein vreugde- en bruiloftsmaal aan te
richten. Dit heb ik u mijn goede vrienden en heren niet willen verbergen, en ik vraag u
te helpen de zegen erover uit te spreken.
Gelet op de gang van zaken in den lande, heb ik niet de moed u dringend te verzoeken
en te eisen dat u verschijnt. Bent u echter uit goede wil zelf bereid en in staat te komen
met mijn geliefde vader en moeder, zo zult u zelf wel kunnen begrijpen dat dit mij een
bijzondere vreugde zal wezen. Wat u als goede vrienden voor mijn armoede zou
willen meenemen, zal mij lief zijn; slechts verzoek ik daarvan aan brenger dezes
daarvan bericht te willen meegeven.
Ik zou hierover ook mijn genadige heren Graaf Gebhard en Albrecht wel hebben
geschreven, maar ik heb het niet gewaagd, aangezien hunne genaden wel iets anders te
doen hebben dan zich met mij te bemoeien. Mocht het echter volgens uw mening,
nodig zijn dit wel te doen, gelieve mij dan uw bedenkingen kenbaar te maken.
Hiermede Gode bevolen. Amen.
Te Wittenberg donderdag na Trinitatis Anno 1525.
52