Rondetafel 2: Seksueel geweld door professionals in ... - Vrouwenraad

Wanneer men misbruik maakt van zijn gezag is er
macht.
Ik betwijfel of strafverzwaring wel de goede piste is.
Wanneer men ervan uitgaat dat twee meerderjarigen
in vrijheid een seksuele keuze kunnen maken, is het
enige wat hier relevant is de schade die men elkaar al
dan niet heeft toegebracht. De schade moet hersteld
worden, dat is de enige juiste straf. De bewijzen van
die schade en de grootte ervan is wel een enorm
juridisch probleem. Maar dat probleem is
hanteerbaarder dan te zeggen dat er meer repressie
moet zijn.
De Vrouwenraad
• Opsplitsing v/m in de statistieken.
• In de administratieve statistieken wordt
geen onderscheid gemaakt tussen mannen
en vrouwen.
• Er wordt evenmin een onderscheid gemaakt
tussen daders en daders die hulpverleners
zijn.
• Iedereen de kans geven om haar/zijn
verontwaardiging over deze gang van zaken
te uiten. Mensen naar buiten laten treden
met hun verhaal, hen sterker doen worden
en samen knelpunten kunnen aankaarten!
Vragen en bedenkingen
• Het wederzijdse respect houdt in dat de
hulpverlener weet heeft en moet weten wat
de draagkracht is van zijn/haar patiënt.
• De maatschappelijke reactie nadat hij in
staat van beschuldiging wordt gesteld, is
reeds meer dan voldoende zodat een hogere
straf niet echt relevant is, wel meer zorg en
minder conflict is relevant.
commentaar
• Deze aanbevelingen zijn inderdaad relevant
om het maatschappelijk probleem zichtbaar
te maken.
• Geen polarisatie van man/vrouw maar
focussen op relaties die ziek maken en leren
hoe daarmee om te gaan
• Levensverhalen van alle betrokkenen zijn
betekenisvol om ons een voorstelling te
kunnen maken wat de impact is van
ziekmakende relaties, ook voor de
beroepsbeoefenaars en hoe de juiste keuzen
te maken met deskundigheid, een groot
hart en veel liefde….
Prof. Van Loon stelt dat hij de polariteit in twijfel trekt en dat er een gelijkwaardigheid is tussen
patiënt en hulpverlener maar in de relevante literatuur wordt gezegd dat de patiënt zich steeds in een
ondergeschikte positie bevindt. Slachtoffers hebben hier geen boodschap aan.
Prof. Van Loon repliceert dat hij goed weet dat iemand die misbruikt is dit voor de rest van haar/zijn
leven meedraagt. Het blijft bij hem echter de vraag oproepen ‐ en dat geldt in verschillende
contexten ‐ hoe geraak je van elkaar af? Als je dat polariseert dan blijf je voor de rest van je leven
met een strijd, een conflict achter. Je moet ermee schoon schip kunnen maken. Vandaar mij voorstel
om het anders proberen te bekijken in de zin van "was die dader wel zo demonisch of was hij
evengoed slachtoffer van wat hij gedaan heeft?"
Uilenspiegel vzw deelt sterk het standpunt van de Vrouwenraad omdat Uilenspiegel vanuit de
klachten van patiënten in 2006 daarover een studiedag heeft georganiseerd. Wat prof. Van Loon
zegt, kunnen we voor een stuk bijtreden maar naar een eventuele veroordeling kunnen we ons
voorstellen dat er verschillende gradaties mogelijk zijn. We refereren ook naar Nederland, naar
mevrouw Tanja Zonderveldt, die de problematiek in Nederland sterk opvolgt en vooral ook de
psychopaten‐daders. Bij dergelijke daders zien we niets in de mogelijkheid qua verzoening tussen
slachtoffer en dader. Wat prof. Van Loon aangeeft kan enkel ter sprake komen na een veroordeling.
Als er sprake is van herhalingsgedrag, kunnen de daders volgens ons onmogelijk nog in de sector
actief blijven.
35