Rondetafel 2: Seksueel geweld door professionals in ... - Vrouwenraad

De Belgische psychologen en de orde van Vlaamse seksuologen hebben een deontologische code.
Daarin staat dat seksuele toenadering tussen psycholoog en cliënt ten stelligste verboden zijn. Een
knelpunt is dat een aantal beroepsgroepen niet erkend zijn, waardoor er ook geen officiële
reglementeringen bestaan.
Er liggen geen richtlijnen vast voor Centra Geestelijke Gezondheidszorg of voor privé‐praktijken. De
CGG's hebben wel eigen deontologische codes, waarin ook het verbod van seksuele toenaderingen
door de hulpverlener is opgenomen.
Wat kan het beleid doen?
De erkenning van de beroepsgroep van psychologen zou al een stap vooruit zijn.
Ontzettend belangrijk is preventie. Die begint in de opleiding. In de opleiding van psychotherapeuten
zou een verplicht onderdeel moeten opgenomen over contacten met cliënten, om de eigen impact
van de handelingen met de cliënt te kunnen inschatten.
Intervisie en supervisie zijn ook belangrijk.
In CGG's is er minder kans op seksueel misbruik dan in privé‐praktijken. Hulpverleners moeten een
behandelplan volgen. Ze werken in team, met collega's.
Er zou een lijst moeten komen van betrouwbare therapeuten waarmee CGG's samenwerken, waar ze
bepaalde cliënten naar kunnen doorverwijzen.
Herstelbemiddeling is ook een piste die al vernoemd is.
Een meldpunt is een te onderzoeken piste.
Op vlak van justitie is er al veel vooruitgang geboekt maar deze is nog teveel "à la carte". Veel hangt
af van de advocaat in kwestie, de rechter,... Dit kan eigenlijk niet. Een persoon die al een trauma
heeft wegens seksueel misbruik en dan opnieuw alles moet doormaken omwille van de
procedures,.... komt in een harde justitiële wereld terecht. Er kan dan sprake zijn van een secundaire
traumatisering. Vandaar dat de oprichting van een meldpunt te overwegen is. Dat moet dan ook met
de minister van Justitie bekeken worden.
Reacties publiek
Kan het ziekenfonds ook geen meldpunt krijgen?
Als gevolg van seksueel misbruik ben ik in behandeling moeten gaan en het ziekenfonds ‐ dus de
gemeenschap ‐ komt daar voor een stuk in tussen.
Rechters zouden ook extra‐opleidingen moeten krijgen in menselijkheid.
Er is sprake van enorm veel seponeringen, zelfs als de dader bekend heeft. Daarom moeten
slachtoffers de garantie krijgen dat hun klachten ernstig onderzocht worden en niet zomaar losweg
overgegaan wordt tot seponering.
Het probleem van de bewijslast is weinig aan bod gekomen. Een meldpunt zou interessant zijn om
klachten te groeperen, wat ten goede komt aan het probleem van de bewijslast.
63