Het Borgherini Enigma - Theartofpainting.be

More documents

Recommendations

Info

Het Borgherini Enigma. Blz.: 22 / 205 Pierfrancesco om op handen en voeten gebukt naar de deuren te kruipen. Ze vorderden langzaam en moeizaam, terwijl ze de lichamen en potscherven vermeden die langs alle zijden vielen. Een voet plaatste zich op de hand van Pierfrancesco. Granacci bereikte Bachiacca en trok hem achter zich over de grond. Pierfrancesco duwde aan de benen van Bachiacca. Hij beet in een been van Santo Spirito dat in zijn weg stond. Ter beloning kreeg hij een stamp op zijn mond. Ze waren bijna aan de deuren. Pierfrancesco deed zijn arm pijn toen hij een stoel opving die naar hem werd gesmeten. Verscheidene mannen poogden de deuren te openen en te ontsnappen. Pierfrancesco trappelde over neergeslagen mannen, en Granacci trok aan de rok van een vrouw om op zijn voeten te geraken. Granacci stond, en trok Bachiacca van onder de rokken van twee andere vluchtende dienstmeiden. Pierfrancesco bleef eerst op zijn knieën, deelde een vuistslag uit die zijn eigen gezicht deed vertrekken van de pijn aan zijn hand, stond dan recht en liep naar buiten met Granacci, die nog steeds Bachiacca meesleepte. Een beetje verder in de straat bleef Granacci staan en boog voorover van de pijn die een vuist hem toegediend had in zijn zijde. Bachiacca kreunde op de straatkeien en bracht zijn hand naar zijn bebloed gezicht. Pierfrancesco haalde Bachiacca op de benen, duwde hem tegen de muur, en sloeg hem dan lichtjes in zijn gezicht met vlakke handen. Bachiacca opende zijn ogen. „Jij domoor!‟ riep Granacci hem toe, „waarom deed je dat? Ben je nu tevreden? Ben je wakker?‟ Het duurde een hele tijd voor Bachiacca grinnikte en knikte van ja. Hij probeerde vast op zijn voeten te staan, maar moest met beide handen naar de muur grijpen. Zijn ogen draaiden in zijn hoofd. Door de open deuren van de herberg wankelden nu meer mannen uit, sommigen nog steeds aan het vechten, en het opstootje breidde zich leutig uit in de straat. Bachiacca bewoog zich naar voren alsof hij naar de herberg wou terugkeren, maar Granacci trok hem weg, „oh neen, mannetje, jij gaat niet terug! Het vechten is gedaan voor jou deze nacht! Stop dat, Bachiacca, kom mee!‟ Granacci zei tot Pierfrancesco, „we moeten snel wegraken van hier. De wacht gaat komen!‟ Pierfrancesco pakte een arm van Bachiacca, bukte zich onder hem heen en sloeg Bachiacca op zijn rug. Hij hield een been van Bachiacca onder zijn andere arm. Granacci keek hem weer aan met verbazing. Pierfrancesco liep met Granacci uit de Mercato Vecchio, met Bachiacca op zijn rug zoals hij zakken tarwe had zien binnendragen in de binnenplaats van het Borgherini paleis. Ze liepen de donkere zijstraten van Firenze in. ********** Pierfrancesco liet Bachiacca op zijn bed vallen. Bachiacca was al in slaap gevallen - of in een diepe roes – op de rug van Pierfrancesco. Bachiacca was ofwel crimineel dronken, of zo gekneusd in zijn hoofd door de slagen van de Neapolitanen, dat hij enkel wat onverstaanbaars gromde toen hij neergesmeten werd. Hij draaide zich op zijn zijde en dommelde in, zijn hoofd begraven in zijn rechter arm. De oude vrouw kwam de trappen op en waste zachtjes het geronnen bloed van het hoofd van Bachiacca. Ze scheurde wit linnen tot windsels en verbond daarmee de wonden van de schilder. Ze had dit duidelijk nog al gedaan. Granacci zat in de studio water te drinken. Zijn linker oog was zwart aan het worden. Hij had een gespleten lip en zeer rode, geplette wangen. Hij had een aantal lelijke slagen te Copyright © René Dewil Versie 1 Aantal woorden: 120618 Juli 2009
Het Borgherini Enigma. Blz.: 23 / 205 vermurwen gekregen. Hij hield nog steeds zijn handen aan de pijnlijke ribben in zijn zij. Hij was kwaad op Bachiacca. „Wat een heetbloedige, verdomde idioot, wat een farnagaccio, een gekke domoor,‟ kloeg hij aan Pierfrancesco. „Geef hem één tiende van een kans om zich mans te tonen, voor goed of voor kwaad, en Bachiacca springt op de gelegenheid! Ik wist dat hij dat ging doen, maar ik was te laat. We hadden stil moeten blijven, je verstoppen, en meer moeten leren over die bandieten: wie waren ze, waarom hebben ze je aangevallen, misschien zelfs of ze een baas hadden.‟ „Waren die mannen dan niet slechts dieven?‟ vroeg Pierfrancesco met een beetje schrik, en plots weer alert. „Ik hoop dat die Neapolitanen niet zullen terugkeren voor mij, nietwaar? Ze hebben een harde les gekregen. Ze zouden het niet aandurven me opnieuw aan te vallen, niet?‟ „Neen, ik denk niet dat ze je opnieuw zullen aanpakken,‟ antwoordde Granacci geruststellend, half verstrooid bij wat Pierfrancesco hem vroeg. Granacci ging verder met zijn alleenspraak over Bachiacca. „op het ogenblik dat ik die mannen de herberg zag binnenkomen en dat jij ze herkende, wist ik dat ik Bachiacca niet kon tegenhouden. Ik ben de tel kwijt over het aantal straatgevechten dat die man al meegemaakt heeft! Hij schept genoegen in gevechten in herbergen en straten! Hoe kan een kunstenaar die de leerling geweest is van de fijne, gesofistikeerde, zachte, hoofse, kalme Pietro Perugino zo koleriek zijn? Perugino was waardigheid en gratie in persoon; hij tekende in kalme grootsheid wijde open ruimten, en monumentale tempels in geïdealiseerde omgevingen; hij schilderde in prinselijke glorie. Bachiacca, één van zijn meest begaafde leerlingen, is een straatvechter!‟ Pierfrancesco had ook pijn op een paar plaatsen, maar hij was de minst gekwetste. Hij was echter doodmoe en had een zwaar hoofd. Hij zonk neer aan de tafel vóór Bachiacca en reinigde zijn mond. In tegenstelling tot Granacci voelde hij zich eerder uitgelaten en blij. Hij had deelgenomen aan zijn eerste herberggevecht! Hij hoorde zijn vader steeds roepen dat zijn zoontje een melkjongen was, een moeders kindje, die het minste geweld vermeed. Nu had hij werkelijk gevochten in een taverne! Natuurlijk had hij niet veel tegenstanders neergeslagen, maar hij was toch in het midden van het gevecht geweest. Hij zou nooit aan zijn vader Salvi durven vertellen waar hij die nacht geweest was, maar hij was niet in schande gevlucht, en indien Bachiacca nu rustig sliep op zijn bed, was dat niet in kleine mate te danken aan hem, Pierfrancesco. Pierfrancesco grinnikte dus naar Granacci en dronk het frisse, koele water om het stof van de herbergvloer met het vocht langs zijn korstige, gekneusde lippen te spuwen. Granacci grommelde verder en begroef zijn hoofd in zijn handen. Pierfrancesco keek naar de witte linnen rechthoek die tegen de muur stond. Hij verzamelde zijn moed en laatste energie en trok het linnen weg, maar liet het schilderij waar het was. Hij keek naar het meisje en volgde haar gelaatstrekken met zijn ogen alsof hij haar streelde. Hij bestudeerde het portret intens, want hij wou zich dit gezicht herinneren. Hij was er van overtuigd dat hij verliefd was op het meisje. Hij dacht eerst dat hij een idioot was, en dan herinnerde hij zich dat hij helemaal niet wist wat liefde betekende, maar tenslotte wist hij weer heel zeker – omdat hij het gezicht gewoon niet kon vergeten – dat dit liefde moest zijn. De jonge vrouw glimlachte zoals een Madonna en haar ogen grepen telkens weer de zijne, rechtaan, zoals steeds. „Ik zal je vinden,‟ zei hij tenslotte stoutmoedig tot het schilderij, dronken van zijn ervaring in de herberg, „en ik zal maken dat je verliefd op me wordt, en dan zullen we trouwen en kinderen krijgen. En ik zal je in mijn paleis houden en gans Firenze zal voor je buigen wanneer we feestjes organiseren, en Firenze zal jaloers zijn op mij wegens je schoonheid. Wat Copyright © René Dewil Versie 1 Aantal woorden: 120618 Juli 2009
Page 1 and 2: Het Borgherini Enigma. Blz.: 1 / 20
Page 3 and 4: Inhoudstafel Het Borgherini Enigma.
Page 5 and 6: Proloog. Firenze. Acht april 1498 H
Page 21: Het Borgherini Enigma. Blz.: 21 / 2
Page 73 and 74:
Het Borgherini Enigma. Blz.: 73 / 2
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Hij zei tenslotte, „dan herinnerd
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Het Borgherini Enigma. Blz.: 101 /
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Rechtvaardiging Het Borgherini Enig
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205:
show all

Het Borgherini Enigma - Theartofpainting.be

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?