Het Borgherini Enigma - Theartofpainting.be

Het Borgherini Enigma. Blz.: 6 / 205
Hij zuchtte, boog zijn hoofd dieper, keek dan op naar een klein, houten Kruisbeeld dat aan de
muur hing, en zei, „Uw Wil moet gedaan worden.‟ Hij bad.
Daarna zei hij, slechts nu sprekend tot de monnik die nerveus zijn handen wrong aan de deur,
„ja, Vader Carlo, ja, ik weet het. We hebben dit toch verwacht, is het niet? Dit zal het einde
zijn, mijn vriend, het einde van het Rijk van God in deze stad. Doe de poort sluiten. We
moeten tijd winnen. Is alles uitgevoerd zoals ik bevolen heb?‟
„Ja, Vader. Onze Broeder …‟
„Zeg geen namen aan mij!‟ schreeuwde de monnik met de kap. „Ik zal gemarteld worden!
Vertel me slechts of alles gedaan is, zoals ik gevraagd heb!‟
„Onze Broeder leverde de drie sleutels af, zoals U bevolen hebt, Vader, aan de drie families
die immuun zijn voor onze macht. Een betrouwbare monnik van onze abdij kreeg een deel
van onze boodschap. Ik stuurde onze Broeder uit de abdij, langs een achterdeur, een ogenblik
geleden. Hij zal ontsnappen. Hij weet de weg. Een Vader van de andere abdij heeft het tweede
deel van de boodschap. Die twee alleen weten af van de boodschap, maar niet van veel meer.
Onze Broeder weet wat te doen met de boodschap, met tijd, en met de hulp van God. Hij zal
naar onze abdij weerkeren wanneer alles weer rustig is. Ik twijfel er echter nog steeds aan of
een gekozene ooit zal gevonden worden. Kapitein Niccolò en ik brachten het voorwerp twee
dagen geleden weg, en we deden zoals U gezegd hebt. Alles was voorbereid. Slechts wij twee,
Niccolò en ik, weten nu nog waar onze macht zich bevindt.‟
„Twijfel er niet aan dat een gekozene ooit zal naar voor komen, hoewel hij niet iemand van
ons zal zijn! De Voorziening van God beheerst nu alles! Jij en Kapitein Niccolò zijn de
enigen die nog weten! Zelfs ik weet niet waar onze grootste schat en ons grootste geheim
verborgen liggen. Ik zal binnenkort gemarteld worden, maar ik zal niets kunnen openbaren.
Maar jij, mijn vriend Carlo, en onze trouwe Niccolò, jullie weten! Jullie moeten onze Heer
vervoegen deze nacht!‟
„Dat weet ik, Vader. Ik zal dat moeten doen. Ik, wij, zijn klaar! Hoe moeten we echter
sterven? Als ik me zelf doodt, wordt mijn eeuwige ziel bevlekt, en zal het me niet meer
toegestaan worden aan de zijde van de Heer te zitten!‟
„De Signoria komt. Als onze vijanden onder onze muren verzameld staan, moet je vechten.
Dood niet, jij, laat het doden over aan Niccolò! Wanneer het beleg begint, open dan de poort
en val uit met twintig mannen. Jij en Niccolò moeten die uitval leiden. Je zult de dood vinden.
Doe de poort sluiten na je groep. Wij moeten hier nog een tijdje weerstand bieden, om onze
monnik wat meer tijd te geven de stad te ontvluchten, en onze vijanden allen naar hier te
lokken. We zullen ons later overgeven.‟
„We hebben dus verloren, Vader, onze zaak is voor altijd verloren! De hoop van Italië is
verzwonden!‟
De monnik wierp een vurige blik naar de man bij de deur.
„Onze zaak is nooit verloren! Grote omwentelingen zullen deze stad door elkaar schudden,
maar uiteindelijk zal het Oordeel geveld worden over de zonden van Firenze! Doe zoals ik je
gezegd heb, en je zult in de Hemelen verblijven! Ga nu!‟
De monnik met de kap stond dan, stapte uit zijn cel, en duwde de monnik die Carlo genaamd
werd vóór zich uit. Ze gingen trappen af. Wanneer ze de kloostergang bereikten, hield de
monnik met de kap zijn armen in de hoogte. Zijn imponerende, grootse verschijning deed de
monniken verstijven en zwijgen. Al de mannen van de abdij, de monniken en de strijders,
verzamelden zich rond hem. Hij maakte met zijn hand een groot kruis op zijn gezicht, borst en
schouders, en zegende daarna de menigte. Al de mannen knielden. Ze bleven op hun knieën
met gebogen hoofd en gevouwen handen, wachtend op een signaal van hun leider.
Copyright © René Dewil Versie 1 Aantal woorden: 120618 Juli 2009