Dossier Dividend - Morningstar

sectoren spelen vooral een belangrijke rol bij de beoordeling op lange termijn en kunnen leiden tot
grote verschillen ten opzichte van concurrenten.
ING IM hanteert een gestructureerd proces dat sinds de oprichting in 1999 consistent wordt
toegepast. De eerste stap in het proces is een kwantitatieve filter die het wereldwijde universum
verkleint door ondernemingen te selecteren op minimale marktkapitalisatie (EUR 1 miljard), liquiditeit
en minimaal dividendrendement van 2,5 procent. Na deze filter blijven er ongeveer 300 tot 500
namen over. Deze worden fundamenteel geanalyseerd waarbij de focus ligt op waardering en
duurzaamheid van het dividend. De analisten kijken bijvoorbeeld naar winstgroei, dividendbeleid,
balansstructuur, kasstroomontwikkeling en bepalen op basis van een Discounted Cash Flow model
en scenarioanalyses de koerspotentie van het aandeel. De beheerders hebben geen beperkingen
voor landen- of regioallocaties.
Kempen bekijkt na het uitsluiten van aandelen met een dividendrendement lager dan 3,3 procent de
liquiditeit en fundamentele factoren zoals historische winst- en dividendontwikkeling. De resterende
200 aandelen worden verder onderzocht met behulp van twee kwantitatieve modellen, waarmee
het team kijkt naar financiële ratio’s, concurrentievergelijkingen maakt en scenario-analyses
uitvoert.
De beheerders voeren vervolgens een grondige fundamentele analyse uit, waarin gekeken wordt
naar onder andere de kapitaaldiscipline, kasstroomontwikkeling, concurrentievoordelen en
dividendgroei. De meest interessante namen bespreekt de sectorspecialist met zijn vaste
sparringpartner. Wanneer zij achter het aandeel staan dan leggen zij dit voor aan het team en wordt
de investeringsbeslissing genomen.
Ook wat betreft het beleggingsproces blikt dat het ene dividendfonds en andere niet is en dat er
grote onderlinge verschillen zijn. Een tweede onderscheidend aspect is de constructie van de
portefeuille.
Portefeuilleconstructie
De samenstelling van hun portefeuille verschilt voor alle vier de fondsen. Deze verschillen leiden tot
een diversiteit aan portefeuilles. Zo hanteert Kempen een gelijkgewogen portefeuille, die ieder
kwartaal geherbalanceerd wordt. Omdat het team ongeveer 100 aandelen selecteert, heeft ieder
aandeel na herbalancering een weging van 1 procent in de portefeuille. De gelijke weging zorgt voor
risicospreiding en vermijdt het ontstaan van grote concentraties, maar ontneemt de beheerders ook
de kans om een overtuiging extra aan te zetten. De driemaandelijkse herweging maakt het proces
gedisciplineerd. Het zorgt ervoor dat het team duurdere aandelen verkoopt en goedkopere aandelen
bijkoopt.
ING hanteert een vergelijkbare portefeuilleconstructiemethode als Kempen. De portefeuille is hier
alleen niet gelijkgewogen, maar is gebaseerd op de overtuiging bij de beheerders. De
driemaandelijkse herbalancering vindt plaats naar een niveau dat past bij de mate van die
overtuiging. Dit niveau kan echter ook veranderen gedurende de verstreken tijd tussen de
herbalanceringsdata. Dit geeft het team van ING meer vrijheid dan het team van Kempen.
De portefeuille van BNP kenmerkt zich door het grote aantal namen (meer dan 200) in de
portefeuille. Dit wordt veroorzaakt door een grote waaier aan kleine posities in (opkomende)
Aziatische markten. Om het risico te diversifiëren belegt beheerder Wouter Weijand in deze regio in
clusters die het bedrijfsspecifieke risico moeten verminderen.
De portefeuille van DWS bevat ongeveer 80 namen en is daarmee de meest geconcentreerde
portefeuille. Hij is gespreid over uiteenlopende sectoren, maar het fonds onderscheidt zich doordat
het traditionele dividendsectoren negeert en een hogere blootstelling heeft aan sectoren die minder
om hun dividend bekend staan. Hiermee is dit fonds een interessante optie voor dividendbeleggers.
14