Verzekeringsrecht jurisprudentie 2002.pdf - Ex Tunc

More documents

Recommendations

Info

mindering moet worden gebracht. NBM-Eagle Star (1970) Beperking van het recht op schadevergoeding krachtens art. 1406 BW. Feiten welke bepalend zijn voor het bepalen van de behoeftigheid der nabestaanden. In gevallen bedoeld in art. 1406 BW wordt aan de daar genoemde personen een recht toegekend op vergoeding van de schade die zij lijden door het derven van levensonderhoud t.g.v. de dood van degene door wiens arbeid zij werden onderhouden. Blijkens de tekst en geschiedenis van art. 1406 BW wordt het recht op schadevergoeding krachtens dit artikel in dier voege beperkt, dat vergoeding van de hiervoor bedoelde schade niet kan worden gevorderd voor zover en voorzolang de nabestaande, gezien zijn financiële omstandigheden en de stand waarin hij leeft, ondanks deze schade als niet-behoeftig zal kunnen worden aangemerkt. Voor het bepalen van die behoeftigheid moet in beginsel worden rekening gehouden met alle feiten die daarop van invloed zijn, ongeacht of die feiten verband houden met het overlijden. Uit dien hoofde - derhalve niet bij wege van voordeelstoerekening ter berekening van de geleden schade - moet ook rekening worden gehouden met bedragen waarop de nabestaande aanspraak kan maken krachtens een overeenkomst van verzekering tegen ongevallen. Het Hof had, ter waardering van het door de eiser tot cassatie 'uiteindelijk verschuldigde bedrag', mede bepalend moeten achten het feit dat de overblijvende echtgenote van de overledene er op kon rekenen de beschikking te krijgen over een bedrag van fl. 25.000,-. Nieuw Rotterdam-Dirne (1976) Verzekerde Nagtzaam komt met zijn motorfiets ten val doordat de niet-aangelijnde hond van Dirne plotseling de rijbaan oversteekt. Nagtzaam lijdt fl. 1500,- schade die, zonder dat Dirne daarvan op de hoogte is, door Nagtzaams verzekeraar, Nieuw Rotterdam, volledig wordt vergoed. Enige tijd later komen Nagtzaam en Dirne ‘in der minne’ een schaderegeling overeen. Dirne betaalt Nagtzaam een schadevergoeding van fl. 250,-, waarvoor Nagtzaam aan Dirne kwijting geeft. Nieuw Rotterdam zoekt vervolgens ex art. 284 K voor fl. 1500,- verhaal op Dirne. De kantonrechter wijst de vordering met een beroep op art. 1422 BW (oud; thans art. 6:34 BW) volledig af omdat Dirne onder de gegeven omstandigheden te goeder trouw heeft mogen aannemen dat hij met de door hem gedane betaling van de totale schade was gekweten. In cassatie wordt dit vonnis vernietigd. De HR beslist dat het beroep op bevrijdende betaling de laedens alleen toekomt voor zover hij een ‘prestatie’ heeft verricht. In het onderhavige geval was Dirne daarom alleen voor fl. 250,- bevrijd en kon Nieuw Rotterdam hem nog voor de resterende fl. 1250,- aanspreken. Rijnstreek III of Rijnstreek-Atlantic Verhaalsvordering van ziekenfonds tegen zelfstandig verplicht verzekerd minderjarig (1985) kind ter zake van kosten, gemaakt t.b.v. een tot hetzelfde gezin behorend ander minderjarig kind (broer) dat medeverzekerd was t.o.v. de verplicht verzekerde vader. Uit het karakter van de ziekenfondsverzekering als gezinsverzekering volgt wel dat aansprakelijkheid van een van de medeverzekerden aan het feit dat tot het verlenen aan een andere medeverzekerde van verstrekkingen of vergoedingen aanleiding geeft, voor het ziekenfonds geen grond kan opleveren om zich d.m.v. verhaal op de aansprakelijke medeverzekerde te onttrekken aan het dragen van de financiële gevolgen van de verleende verstrekkingen of vergoedingen. Maar Johannes, op wiens aansprakelijkheid Rijnstreek de onderhavige verhaalsvordering heeft gegrond, is niet een medeverzekerde, maar een zelfstandig verzekerde in de zin van de art. 2 en 3 Ziekenfondswet. Het karakter van de ziekenfondsverzekering als gezinsverzekering levert dan geen grond op om aan het ziekenfonds het verhaalsrecht te onthouden. Ook de omstandigheid dat Johannes en (het slachtoffer) Theo ten tijde van het ongeval als inwonende kinderen tot hetzelfde gezin behoorden, staat niet aan het verhaalsrecht van Rijnstreek in de weg. Voor uitsluiting van het verhaalsrecht enkel op grond van deze omstandigheid is noch in de tekst van de wet noch in haar strekking steun te vinden. Aan een en ander doet - anders dan het hof klaarblijkelijk voor ogen heeft gestaan - niet af dat vader J. Peters krachtens art. 1403 lid 2 BW in beginsel aansprakelijk is voor onrechtmatige daden van Johannes. Rijnstreek heeft haar vordering immers niet gebaseerd op deze aansprakelijkheid van de vader maar op die van Johannes. IZA-Vrerink (1992) Verkeersaansprakelijkheid eigenaar motorvoertuig. Overmacht. Eigen schuld fietser of voetganger. Schadeverdeling. Minimumaansprakelijkheid eigenaar motorvoertuig (50%). In geval de schade van het slachtoffer ten laste van een verzekeraar is gekomen, mist deze schadeverdeling toepassing. AANVULLENDE JURISPRUDENTIE
Nationale Nederlanden – Woudsend In het arrest Donggola, HR 19 januari 1941, NJ 1941, 824 besliste de Hoge Raad dat (2000) art. 284K (oud) geen toepassing vindt bij onverplichte verzekeringsuitkering. In het arrest NN-Woudsend, HR 7 januari 2000, NJ 2000, 212 is de Hoge Raad hierop teruggekomen. Ze anticipeerde hiermee op art. 7:962 BW dat ook verhaal toelaat bij onverplichte uitkeringen. Indien art. 7:930, tweede lid, BW van toepassing zou zijn, zou er sprake zijn geweest van een verplichte uitkering. HOOFDSTUK 7 Maastricht-Taxi Centrale Crals (1992) Aansprakelijkheidsverzekering. Erkenning aansprakelijkheid door verzekeraar. Wanneer een persoon die tegen aansprakelijkheid is verzekerd, tot een derde die hem aansprakelijk heeft gesteld, een verklaring richt die de derde heeft opgevat en in de gegeven omstandigheden heeft mogen opvatten als een verklaring dat hij de beoordeling van en de beslissing omtrent zijn aansprakelijkheid overlaat aan zijn verzekeraar, dan kan de derde deze persoon aan de beslissing van de verzekeraar houden. Het antwoord op de vraag of deze verzekerde door de derde aan een vervolgens door die verzekeraar gedane erkenning kan worden gehouden in dier voege dat dan tussen hem en deze derde komt te gelden dat hij jegens de derde aansprakelijk is, hangt ervan af of de derde de verklaring van de verzekeraar heeft opgevat en in de gegeven omstandigheden heeft mogen opvatten als een door de verzekeraar tot hem gerichte verklaring die ertoe strekte dit rechtsgevolg tot stand te brengen. Wanneer de verzekeraar tot zijn erkenning van aansprakelijkheid is gekomen op grond van een rapport van een door hem ingeschakelde deskundige, is de enkele omstandigheid dat nadien (een) andere deskundige(n) een andere visie omtrent de aansprakelijkheid geeft (geven) of het eerder onderzoek als ondeugdelijk aanmerkt, niet voldoende voor een ander oordeel omtrent de gebondenheid en ook niet voor een beroep op dwaling. De omstandigheid dat het rapport van de deskundige achteraf onjuist of ondeugdelijk wordt bevonden behoort krachtens de in het verkeer geldende opvattingen in de verhouding tot de derde voor rekening van de verzekeraar en diens verzekerde te komen. HOOFDSTUK 8 Nouwens-Waarborgfonds (1980) Vraag of het Waarborgfonds Motorverkeer aansprakelijk kan worden gesteld indien niet kan worden vastgesteld wie van een beperkte kring van bestuurders van bij een kettingbotsing betrokken motorrijtuigen, van welke bestuurders de identiteit bekend is, als de aansprakelijke persoon moet worden aangemerkt. Het Hof veronderstellenderwijze ervan uitgaande dat zich hier het geval voordoet waarin enerzijds de schade, waarvan de benadeelde vergoeding vordert van het Waarborgfonds, door een motorrijtuig op zodanige wijze is veroorzaakt dat er voor die schade een burgerrechtelijke aansprakelijkheid bestaat, doch anderzijds niet kan worden vastgesteld wie van een beperkte kring van bestuurders der bij het betreffende ongeval (kettingbotsing) betrokken motorrijtuigen van welke bestuurders de identiteit bekend is als de aansprakelijke persoon moet worden aangemerkt - heeft geoordeeld dat de werking van het bepaalde bij art. 25 lid 1, aanhef en onder a, WAM zich niet uitstrekt tot bedoeld geval, aangezien die bepaling verhaal op het Waarborgfonds slechts toelaat 'indien en voorzover voor de schade aansprakelijk blijkt te zijn iemand wiens identiteit niet achterhaald is kunnen worden'. Een beperking als door het Hof m.b.t. de werking van genoemde bepaling aangenomen, valt in de bewoordingen daarvan niet te lezen, terwijl de ontstaansgeschiedenis van voormelde wet niet tot het aanvaarden van zodanige beperking dwingt. Integendeel moet worden aangenomen dat ook een geval als het hiervoor omschrevene onder de werking der bepaling valt, zulks gelet op de strekking van art. 25, hetwelk ten doel heeft te bewerkstelligen dat degene die door een motorrijtuig veroorzaakte schade heeft geleden, een recht op vergoeding daarvan tegen het Waarborgfonds geldend kan maken in al die gevallen waarin er voor deze schade een burgerrechtelijke aansprakelijkheid in de zin van meergemelde wet bestaat, maar een verzekeraar tegen wie hij zijn uit art. 6 van deze wet voortvloeiende recht op vergoeding van die schade met vrucht kan uitoefenen ontbreekt. Holland-Beek (1987) De door Van den Bergh bestuurde motor, waarop zijn echtgenote Beek meerijdt, komt door schuld van Van den Bergh in botsing met een autobus. Beek, die met Van den Bergh in algehele gemeenschap van goederen is gehuwd, raakt door het ongeval
Page 1 and 2: Twaalfhoven-Railwaypassagiers Het H
Page 3 and 4: Beroepsaansprakelijkheid In deze ca
Page 5 and 6: AANVULLENDE JURISPRUDENTIE HOOFDSTU
Page 7 and 8: een geval dat de verzekerde zelf ni
Page 9 and 10: HOOFDSTUK 4 gevallen waarin bij dez
Page 11 and 12: Amev - Van der Linden (1998) als de
Page 13: wel een proportionele korting op de
Page 17 and 18: te houden met hun mogelijke onverwa

Verzekeringsrecht jurisprudentie 2002.pdf - Ex Tunc

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?