Verzekeringsrecht jurisprudentie 2002.pdf - Ex Tunc

dat de verzekeraar bij mededeling daarvan de verzekering niet of niet onder dezelfde
voorwaarden zou hebben willen sluiten.
Maarnse broodbezorger (1978) Beroep van RVS, eiseres tot cassatie, op art. 251 K, door Hof aldus opgevat dat het -
zowel wat de onjuiste opgaven als de verzwijging van te dezen relevante
omstandigheden betreft - is gegrond op de niet-vermelding door Appeldoorn,
verweerder in cassatie, van de omstandigheden, opgesomd in r.o. 4 van het bestreden
arrest. Wat de onjuiste opgaven betreft beroept RVS zich uitsluitend op die, welke
volgens haar besloten liggen in de antwoorden, door A. geplaatst op het door hem
ondertekende keuringsformulier. Hof oordeelt aan de hand van de omstandigheden,
vastgesteld in r.o. 7 van het bestreden arrest, dat de opgaven, die door A. zijn
geplaatst op het op 23 jan. 1970 door hem ondertekende keuringsformulier, niet
onjuist waren, en verwerpt het beroep op verzwijging, van oordeel dat niet voldoende
aannemelijk is dat A. heeft geweten of heeft kunnen begrijpen dat de verzekeraar bij
mededeling van de door het Hof bedoelde klachten de verzekering niet of niet onder
dezelfde voorwaarden zou hebben willen sluiten. Uit dit oordeel moet worden
afgeleid dat het Hof tevens van oordeel is geweest dat A. ook niet hierom behoefde te
begrijpen, dat de verzekeraar bij mededeling van de klachten de overeenkomst niet of
niet onder dezelfde voorwaarden zou hebben gesloten, omdat de verzekeraar dan een
nader onderzoek nodig zou hebben geacht. Cassatieberoep verworpen.
Gielen (1981) De verzekeraar, die vóór het sluiten van de verzekeringsovereenkomst aan de
verzekerde een vragenformulier ter invulling heeft voorgelegd waarin níet met zoveel
woorden naar het strafrechtelijk verleden van de aanvrager werd gevraagd, kan in
beginsel niet van de aanvrager verlangen dat deze spontaan overgaat tot opgaven
omtrent dat verleden, dat zijn persoonlijke levenssfeer diepgaand kan raken en
waaraan de bekendheid bij derden zijn maatschappelijke positie ernstig kan schaden.
Geen nietigheid van de verzekering krachtens art. 251 K, tenzij zich het in het arrest
omschreven uitzonderingsgeval voordoet.
Hotel Wilhelmina (1978) Het Hof heeft bij tussenarrest aan deskundigen de vraag voorgelegd - kort samengevat
- of de Goudse als redelijk handelend verzekeraarster de overeenkomst niet of niet
onder dezelfde voorwaarden zou hebben aangegaan indien het haar bekend zou zijn
geweest dat een door General Accident met eiseres gesloten
brandverzekeringsovereenkomst m.b.t. hetzelfde pand door General Accident was
opgezegd op grond dat aan deze minder gunstige inlichtingen omtrent integriteit en
solvabiliteit van eiseres en in het bijzonder van een met haar nauw bevriend persoon
ter ore waren gekomen. In zijn eindarrest heeft het Hof deze vraag o.g.v. het rapport
van deskundigen bevestigend beantwoord. Het Hof heeft daarbij voorts geoordeeld,
dat eiseres niet heeft gesteld dat de Goudse de overeenkomst toch op dezelfde
voorwaarden zou hebben afgesloten, indien de Goudse een zelfstandig onderzoek zou
hebben ingesteld naar de omstandigheden welke voor General Accident aanleiding
waren de door haar met eiseres aangegane verzekeringsovereenkomst te beëindigen.
In cassatie klaagt eiseres er terecht over dat dit oordeel onbegrijpelijk is in het licht
van hetgeen door haar bij Memorie van Grieven is gesteld. Het beroep van de Goudse
op art. 251 K kan slechts slagen, indien zij als redelijk handelend verzekeraarster -
ware zij bekend geweest met de verkeerdheid van de opgave - te weten het niet
opgeven van voormelde opzegging en de reden daarvan - de overeenkomst niet of niet
onder dezelfde voorwaarden zou hebben aangegaan. Het Hof heeft in zijn tussenarrest
de aan deskundigen voorgelegde vraagstelling aldus beperkt dat zij niet in hun
oordeel hebben kunnen betrekken de vraag of de Goudse, indien eiseres het opzeggen
door General Accident en de reden daarvan had opgegeven, als redelijk handelend
verzekeraar een zelfstandig onderzoek naar deze redenen en de juistheid daarvan zou
hebben ingesteld, en welke invloed het resultaat van dit onderzoek op de beslissing
omtrent het sluiten van de overeenkomst zou hebben gehad. In verband hiermee heeft
het Hof ten onrechte niet alsnog onderzocht wat eiseres blijkens het bovenstaande op
dit punt had aangevoerd.
De Kroon-Ennia (1990) Onjuist is de opvatting dat een verzekeraar geen beroep op nietigheid als bedoeld in
art. 251 K kan doen wanneer de verzwijging op feiten betrekking heeft van een andere
categorie (cascoschade) dan waaraan de vordering van de verzekerde is gegrond
(autodiefstal).
Stroman (1996) Van een verzekeringnemer, van wie in beginsel niet kan worden gevergd dat hij
spontaan overgaat tot opgaven omtrent zijn eigen strafrechtelijk verleden, kan
evenmin worden gevergd dat hij spontaan overgaat tot opgaven omtrent het