Urotheelcelcarcinoom - Med-Info

Fluorescentie cystoscopie heeft een significant hogere sensitiviteit voor de detectie van tumoren (m.n. CIS)
vergeleken met standaard wit licht cystoscopie.
Niveau 2: B Witjes 2007 348
Het is aannemelijk dat verbeterde tumor detectie met fluorescentie cystoscopie leidt tot een betere
recidief-vrije overleving.
Niveau 2: B Witjes 2007 348 , Denzinger 2007 61
Er zijn aanwijzingen dat fluorescentie TURT niet leidt tot een lagere kans op progressie van T1
hooggradige tumoren naar spierinvasieve tumoren.
Niveau 3: C Denziger 2008 62
Overwegingen:
Door gebruik te maken van fluorescentie cystoscopie tijdens de TURT kan er wellicht een echte radicale
resectie worden verkregen, door resectie van afwijkende (rand)gebieden die met wit licht zouden zijn
gemist. Uit de eerder besproken studie [Denzinger 2007 61 ] bleek inderdaad een significant verschil m.b.t.
resttumor na de eerste TURT. Alle patiënten ondergingen een (wit licht) re-TURT na 6 weken. In de wit
licht groep was er bij 25.2% sprake van resttumor terwijl in de fluorescentie groep dat bij slechts 4.5% het
geval was. Alle patiënten hadden postoperatief na de eerste TURT een blaasspoeling vlgs. protocol
(EAU-richtijn) gekregen.
Het aantal vals positieve biopten is bij gebruik van blauw licht hoger, met name na voorgaande operaties of
blaasspoelingen. Dit is ongeveer 5 tot 10% ten opzichte van wit licht (Schmidbauer 2004 269 ; Jocham 2005).
Pathologie
Literatuurbespreking:
Onderstaande richtlijnen zijn gebaseerd op de richtlijnen van de Nederlandse Vereniging voor Pathologie
(NVVP), de European Association of Urology (Guidelines on bladder cancer 2006) en de European Society
of Uropathology (Lopez-Beltran 2004 189 ).
Tumorclassificatie
Richtlijn: Urotheelcarcinoom van de blaas (1.0)
Aanbevelingen:
De WHO/ISUP 2004 classificatie wordt aanbevolen voor vlakke urotheliale lesies, voor het "inverted
papilloom" en voor het urotheel papilloom.
Voor papillaire urotheelcarcinomen wordt aanbevolen om tenminste onderscheid te maken tussen
laaggradig urotheelcarcinoom (LGUC) en hooggradig urotheelcarcinoom (HGUC) volgens WHO/ISUP
2004. Gebruik van de term "papillary urothelial neoplasia of low malignant potential" wordt in verband met
hoge interobserver variabiliteit niet speciaal aanbevolen.
Gezien het feit dat de WHO 1973 classificatie gebruikt is voor de meeste klinische studies en het ontbreken
van een mondiale consensus en van een duidelijk voordeel van de WHO/ISUP 2004 boven de WHO 1973,
kan vooralsnog niet worden aanbevolen om de laatste zonder meer door de eerste te vervangen.
Gelijktijdig gebruik wordt daarom aanbevolen.
Gebruik van de terminologie oppervlakkig urotheelcarcinoom (pTa/1) versus invasief urotheelcarcinoom
(pT2 of hoger) wordt afgeraden.
Literatuurbespreking:
De gradering van het urotheelcarcinoom heeft een lange en nog voortdurende historie van gebrek aan
consensus (Figuur 1). De eerste WHO classificatie uit 1973 onderscheidt 3 graden, gedefinieerd als de
minste (graad I), intermediaire (graad II) en meeste (graad III) mate van cellulaire anaplasie (Mostofi
1973 219 ). Gebrek aan gedetailleerde histologische criteria met duidelijke afgrenzing van de drie graden
geeft een lage inter-observer overeenkomst met incidenties voor bijvoorbeeld graad II die variëren van 13 -
96% (Bostwick 1997 28 ). Na een aantal bijeenkomsten heeft de International Society of Urological
Pathologists (ISUP) in 1998 een advies voor een nieuwe classificatie uitgebracht aan de WHO, die
09/17/12 Urotheelcarcinoom van de blaas (1.0) 13