Debat Talking Heads - Demos

Anciaux is daar met zijn beleid op ingegaan. Dat was onze basishypothese. Er gaat heel veel
gemeenschapsgeld naar een participatiebeleid vanuit een discours dat iedereen toegang moet
krijgen tot de kunsten. Uiteindelijk zien we een heel conservatieve reflex bij de kunsten, het
sociaal-cultureel werk, jeugdwerk en sport: ‘Laat ons alles bij het oude laten, want er is al
zoweinig geld. Moeten we nu alles gaan verdelen?’
Gie: Moet de overheid die diversiteit opleggen of eerder kaders creëren om kwaliteit te
laten doorstromen?
Bart: In de eerste plaats dient de Vlaamse overheid kaders te creëren. Een overheid doet geen
werk in het veld. Als overheid kan je proberen het debat op gang te trekken en iedereen uit te
nodigen om zich te positioneren tegenover het onderwerp. Wat kan een organisatie bijdragen
aan diversiteit vanuit de eigen programmatie, het personeelsbeleid en het potentieel publiek?
Allel: In Antwerpen probeert men het cultuurbeleid te centraliseren, zodat iedereen overal zijn
verhaal kwijt kan. Bepaalde organisaties of steeds dezelfde groeperingen spreekt men aan,
maar de onderbouw volgt niet of valt uit elkaar. Bijvoorbeeld, Abdelkader Zahnoun, een
prachtige muzikant, komt niet meer aan bod. Deze man heeft al cd’s opgenomen met Wannes
Van de Velde, maar kan momenteel niet meer rondkomen of overleven van zijn muziek.
In districten gaat men het aantal vzw’s en financiële vzw’s reduceren waardoor er een eng
controlerend en gestuurd beleid vanuit de stad Antwerpen opgezet zal worden. Zoiets zal ook
in Gent en andere steden gebeuren. Wie men als allochtoon in de verf wil zetten, wordt vanuit
het beleid gekozen. Maar onderhuids gebeurt er weinig.
Hazim: Ik heb geen verwijt aan het beleid. Wel naar de inhoud! Ik probeer al tiental jaren iets
te verwezenlijken. Als ik het debat hier hoor, gaat het voornamelijk over integratie van
allochtonen aan de Westerse cultuur in de audiovisuele wereld, de literatuur, de plastische
kunsten, theater,... Het verhaal over kwaliteit is helemaal vervaagd en verwaterd. Als je het
hebt over Hafid Bouaza ... Zij is voor 50% vertrouwd met een andere cultuur, de orale cultuur.
Hier spreken we allemaal, zelfs allochtonen, uitsluitend over Westerse normen. Dat is het
grote probleem met het beleid. Het beleid moet een nieuwe vorm en inhoud geven aan het
begrip kwaliteit. Een begrip kwaliteit die echte participatie en verantwoordelijkheid gaat
lanceren richting programmatoren die alle Abdelkader Zahnouns van deze wereld als exotisch
beschouwen. Alle voorschriften van programmatoren worden momenteel misbruikt om één en
ander uit te sluiten en waardoor allochtonen gediscrimineerd worden.
Rachida: Ik wou even inpikken op wat Allel beweerde, dat het nu veel moeilijker wordt om
op de onderlagen in te spelen. Anderzijds wil ik een mooi voorbeeld geven van hoe men
onderaan omgaat met die beperkingen. In Antwerpen is er een nieuw project ‘Samen op
straat’ gestart dat gefinancierd wordt vanuit integrale veiligheid met de idee jonge
heethoofden in toom te houden. Op een bijna paternalistische wijze proberen ze vaders (van
heethoofden) op hun verantwoordelijkheden te wijzen. ‘Samen op straat’ probeert op deze
manier achtergestelde wijken minder explosief te maken. Heel wat mensen die betrokken zijn
bij het project kijken verder dan louter veiligheid. De kansen en middelen die ze krijgen,
proberen ze tevens aan te wenden voor een bredere sensibilisering om een basis te creëren bij