Debat Talking Heads - Demos

minderheid wijst meer op iets dat hier is, vanuit een andere achtergrond, een andere
invalshoek.
David: Etnisch culturele minderheid is ook niet direct in oppositie met allochtoon.
Gie: De hele vraagstelling omtrent de rol van het beleid leidt ons telkens terug naar
discussies over positie, ruimte voor erkenning en normen rond kwaliteit. Hoe gaat de
overheid om met kwaliteit? Wat kan de Vlaamse overheid doen om de discussie en
onderhandeling rond normen en kwaliteit te op te tillen naar een ander niveau in plaats
van de grendel op de deur te houden door normen die eenzijdig worden vastgelegd door
de culturele sector die we vandaag kennen?
Bart: De Vlaamse overheid zet momenteel een aantal kleine stappen, via de procedures in het
kunstendecreet en de samenstelling van de beoordelingscommissies. Op termijn zullen we het
begrip kwaliteit moeten herijken. Via welke procedures komen we tot een beslissing van de
minister om het geld op een billijke wijze te verdelen. Die huidige kwaliteitscriteria worden
op dit moment gevormd via een ‘gedeeld denken’ van een beperkte ‘incrowd’ kunstkenners of
kunstkringen in beoordelingscommissies. Steeds dezelfde mensen. We willen die
beoordelingscommissies verruimen. Maar we moeten opletten voor traditionele valkuilen.
Welke impact heeft het plaatsen van allochtonen in beoordelingscommissies? Worden zij
alibi-ali’s? Eigenlijk moet je dertig procent etnisch culturele minderheden in de samenstelling
van commissies hebben om impact te realiseren. Dit kunnen we nog niet realiseren. De eerste
stappen worden gezet, maar er is meer nodig. Je moet op zo’n fundamenteel niveau werken.
Attitudes en mentaliteit moeten veranderen. De gevestigde orde moet een deel van zijn
verworvenheden loslaten. Je moet binnen een artistieke wereld een consensus creëren. Maar
ook breder: in jeugd, sport, cultuur moeten we een pact afsluiten om op een andere manier
met subsidies om te gaan. Het gaat tenslotte toch om veel geld.
Michael: Dat is toch weer een opdeling in wij tegenover zij. ‘De’ sector gaat geld moeten
loslaten ... Ik vind dat een vreemde manier om de dingen te bekijken.
Kunst vanuit de allochtone gemeenschap die zeer waardevol en kwalitatief is, vindt vaak zijn
plek niet en krijgt ook te maken met de realiteit van de markt. Concreet betekent dit dat
programmatoren die kunst moet kopen, hopen dat er mensen komen kijken en het verkocht
krijgen. Om dat te veranderen moet je het probleem heel breed aanpakken en niet enkel via
adviescommissies. De verhalen zijn talrijk van gesubsidieerde gezelschappen die vervolgens
nergens geprogrammeerd worden.
Rachida: Ik geloof wel dat de overheid de plicht en taak heeft om kunst als instrument te
gebruiken om de achterstelling in deze maatschappij tegen te gaan. Het volstaat inderdaad niet
om in alle raden van bestuur één of twee gekleurde raadsleden neer te poten en de situatie om
te keren. Thans geloof ik dat je door deze kleine stappen te zetten, al is het effect aanvankelijk
bijzonder laag, dat je een zeker vertrouwen en (h)erkenning of zelfs interesse schept bij
etnisch culturele minderheden.