Debat Talking Heads - Demos

David: Niet noodzakelijkerwijs. Het is een ontmoeting tussen kunstenaars. Die moet
gebaseerd zijn op een soort dialoog. Ik merk nu al te vaak dat men vanuit een
verdraagzaamheidgedachte die allochtone kunstenaars wil programmeren, maar zodoende
deze kunstenaars eigenlijk doodknuffelt in een hoekje. Dat vind ik geen interessant
uitgangspunt. Ik zou veel liever ruzie hebben met een allochtone kunstenaar wiens werk mij
totaal niet aanspreekt, dan een soort knuffelbeer allochtoon wiens werk wordt getolereerd en
tegelijkertijd onschadelijk wordt gemaakt.
Gie: Het is geen kwestie van tolerantie maar confrontatie? Confrontatie is
waarschijnlijk een beter woord dan dialoog, want dialoog is een soort oefening waarbij
vooraf afgesproken wordt waarover we het allemaal niet zullen hebben?
David: Ik bedoelde dialoog in de oprechte betekenis van het woord. In aansluiting met wat
Zichem (?) schreef bij zijn pleidooi voor onverdraagzaamheid. Dat is een gechargeerde titel,
maar het was vooral de bedoeling om erop te wijzen dat heel veel van onze huidige politieke
keuzes, keuzes zijn die zogenaamd verdraagzaam zijn maar in wezen onverschillig. Ik denk
dat dialogeren en ruzie maken het omgekeerde zijn van onverschilligheid.
Bart: In vergelijking met de arbeidsmarkt zien we de laatste jaren massale berichten over de
lage tewerkstellingsgraad van allochtonen in de pers. Pas door de krapte op de arbeidsmarkt
en de vergrijzing van de bevolking hebben werkgeversorganisaties oog beginnen krijgen voor
de nieuwe Vlaming. Men spreekt over nieuwe migratiegolven. Wanneer het mes op de keel
staat, zoals het probleem van de betaalbaarheid van pensioenen en gezondheidszorg, zegt men
dat allochtonen moeten kunnen deelnemen aan het arbeidsproces. Het is nu echt een noodzaak
geworden. De kunst- en cultuurwereld is de sector van de vrijetijd. Ik denk dat het daar flink
moeilijker zal zijn om het volwassen met elkaar omgaan (en diversiteit) te realiseren. Ik wil
niet pessimistisch klinken, maar ik vrees dat het de draagkracht van mensen voor een groot
stuk te boven gaat. Zijn mensen wel in staat en bereid om met elkaar in dialoog te gaan,
zonder daarbij elkaar dood te knuffelen of in clichés te vervallen? Maar ook een stuk
confrontatie ... zie ik niet onmiddellijk gebeuren.
Allel: Ik heb de ervaring dat heel veel autochtonen denken mij heel goed te kennen. Mijn
cultuur en denken kennen. Ik heb het gevoel dat zij weten wie we zijn. We kunnen niet
liberaal denken. Allemaal hokjes. Heel wat intellectuelen en (Vlaamse) kunstenaars hebben
altijd dat rare idee dat wij geen abstracte of hedendaagse kunst kunnen maken. Dat blijft je als
allochtoon achtervolgen. Wanneer ze (autochtonen) iets organiseren rond diversiteit zoeken ze
iemand die heel dicht bij hen staat. Volgens hen zijn heel wat allochtonen te beperkt, hebben
ze een andere ideologie. En dan heb ik het niet enkel over geloof.
Ik ben allochtoon en blijf dat bewust zeggen, maar ik sta 100% achter de idee van Bouazza.
Als een soort geuzeslogan. Ik weet wie ik ben en hoe ruimdenkend ik ben. Dat wordt me niet
altijd aangegeven, maar ik weet het voor mezelf. Ik ben en blijf nu momenteel allochtoon. Dat
is de enige vorm. Je moet mij erkennen als allochtoon. Men noemt mij allochtoon. Dat woord
diversiteit is de nieuwe norm, als een soort nieuwe schilderlaag erbovenop. Diversiteit! En
dan herken je ze niet meer. Over die islamieten, de Turken, de Marokkanen, ...