Corsa 156: Lustrum editie - WTOS Delft

eer. Dat waren de dagen dat WTOSevenementen
druk bezocht werden en
men terecht inzag dat het belangrijk was
een plaatsje te veroveren in de grote
WTOS-eregalerij. Maar vanaf 2003 werd
de invloed van de licenties en de
wedstrijden steeds groter, en werd WTOS
een serieuze wielervereniging, die zich –
zo meenden we – zou opstuwen tot een
club waarmee men rekening dient te
houden.
En ondanks dat het pas maart 2004 was
en dat Lindhoud toen nog slechts een
naam was die wij associeerden met een
rood shirt, een Jan Janssen en de zeer
prijzenswaardige instelling niet te willen
lossen, toch wisten we zeker dat de
competitie binnen het eigen WTOS-KMK
een andere kant op zou gaan. Immers de
tijd dat er vooraf etappes werden
uitgezet, waarin punten te verdienen
waren voor het Klassement, daar moest
een einde aan komen. Want doordat er
renners waren die tussen de etappes door
alleen tussen die wielen wilden zitten,
niets geks deden en zich dus alleen in de
etappes van voren lieten zien, ging de
sfeer en de moraal omlaag. Een wat ons
betreft ongewenste situatie dus. Maar aan
de andere kant spookte bij ons het beeld
van een KMK als ordinair trainingskamp,
met sociale en asociale waaiers, met
straffe tempo’s, en met wat we sinds dit
jaar weten rollerbanken,
intervaltrainingen vroeg in de ochtend en
uitrijden in de middag.
De rekenaars de wind uit de zeilen te
halen: dat bracht ons gezeten aan de
eettafel op die gure middag in maart tot
de Trofeo de Turo.
“Een prijs voor de echte helden, niet voor
de rekenaars, maar voor die renner die
iets uitvoert op een indrukwekkende
wijze. Indrukwekkend als de Turo zelf is.
Vooraf kan dus niet bekend zijn waar het
zal gebeuren: ieder klimmetje kan
‘credits’ opleveren, zelfs een klim zoals
het viaduct van het NCK. Na afloop zal het
Turo-genootschap bepalen wie de bokaal
een jaar lang als een reliek mag
koesteren. Voor de eeuwigheid die een
jaar duurt mag de bezitter zich laven aan
het geluk dat de Trofeo uitstraalt. Als
uitzicht op dat waar wij allen naar
streven.” Dat is wat ik vorig jaar in de
aankondiging van het KMK schreef. Met
de later gekochte Trofee die in het
Sauerland z’n schijnsel over ons deed
lichten, werd dit gevisualiseerd.
Inmiddels is het KMK 2005 alweer twee
maanden achter de rug. En werd er
gestreden dit jaar voor de Trofeo? Wie
kreeg ‘credits’ en wie heeft er gewonnen?
Onderstaande foto geeft in ieder geval de
uitkomst weer.
Jos was dus de winnaar. Nummer 2 was
Wouter. De uitslag van de individuele
toedeling van respectievelijk 5, 3, 2 en 1
punt door de vier aanwezige Turo-ers
(Eric, Rien, Pieter en Amy) is in harde
getallen als volgt weer te geven:
1. Burger, 16 punten
2. Betting, 15 punten
Wat Wouter kan kunnen weinigen.
De toorts van de Trofeo bleek
uitstekend geschikt voor het
beoefenen van de discipline
vuurspuwen. Was het KMK een
circus geweest, had Wouter zeker
gewonnen
1983 - 2008 17