Corsa 156: Lustrum editie - WTOS Delft

ATB’s waren er overigens niet bij op het
KMK. Dat bestond nog niet. Er was alleen
Michiel Smit, die zich toen nog Mike
noemde om als stoere biker over te
komen. Onder meer door zijn
inspanningen leek WTOS jaren later meer
op een ATB club dan op een
wielervereniging. Gelukkig is de laatste
jaren de koers weer in ere hersteld.
Naast het KMK is het ‘rondje Hoek’ de
tweede rode draad door twaalf en een half
jaar WTOS. Het is wel eens geprobeerd
hoor, een ander rondje. Maar succes had
het nooit. Altijd kwamen we weer uit bij
de Gaag, Waterweg en Kijkduinen. Wel
veranderde er af en toe wat in de opzet.
De helmplicht kwam er in, er is een jaar
een ‘scheermessen maandagavond
klassement’ geweest (natuurlijk
gewonnen door zijn bedenker Guido ‘De
Knuffel’ Dirkx) en er ontstond, onder
leiding van Herman van der Meyden en na
vele jaren discussie op ALV’s, een splitsing
in langzame en snelle groepen. Daarvoor
was het ‘eraf is eraf’, zoals het hoort. De
bekendste koning van ‘eraf is eraf’ was
wel Olivier van der Wiele. Als er een CK
‘rondje Hoek’ was geweest had hij het,
met zijn roeierspoten en op zijn
professionele ‘Jos van der Pas’-Panasonic,
meermalen gewonnen.
De derde rode draad is natuurlijk de
immer aanwezige 10 km tijdrit op de
parallelweg. Eerst gedomineerd door
superprof Harm Jansen (wat waren we
trots op ‘onze’ prof) en daarna de
‘Onmenselijke’ Roel van Schalen. De
onmenselijke werd echter verslagen door
een klein, bescheiden en uiterst menselijk
mannetje, Pieter ‘Pecter’ Dijkshoorn, die
helaas deze lustrum Corsa niet meer kan
verblijden met een van zijn schitterende
verhalen. En inmiddels zijn er allerlei
jongelingen die nog harder kunnen
fietsen. Voor mij waren grootse daden
niet weggelegd op de 10km. Ik ben al
lang blij dat ik ooit onder de 15’ heb
gereden.
Naast deze belangrijke WTOS
evenementen, zou WTOS WTOS niet zijn
zonder de WTOS cultuur. Wat dat is, is
niet eenvoudig te duiden. Gé Scholten,
één van die andere legendarische leden,
wist het mooi te omschrijven: ‘eerst was
het leuk, daarna kwam de Virgiel
mentaliteit en daarna de Corps
mentaliteit’, dat laatste met name dankzij
Frank Sheldon en Herman van der
Meyden. Gé miste het ‘vrije’ van het oude
WTOS, waar twee mensen iets leuks
gingen doen met een racefiets en het een
jarenlange traditie werd. Of niet.
Voor mij zit en zat de lol van WTOS altijd
in de grote diversiteit aan leden. Veel
verschil in leeftijd, soms al afgestudeerd
en jarenlang werkend, anderen net
begonnen, bouwko’s en elektro nerds door
elkaar, soms inderdaad Virgiel of Corpslid,
anderen pluis of knor, maar altijd
verbonden door ‘De Renner’. Dit kwam
voor mij vooral tot uiting tijdens allerlei
vakanties en weekeindjes. Van de
Marmotte en twee weken Italië tot aan
‘ouwe lullen KMK’s’. Wie er ook meeging,
het was mooi!
En nu alweer een lustrum. Dat doet me
toch even terugdenken aan mijn eerste
lustrumfeest in 1998. 15 jaar WTOS.
Groots feest in de dan net geopende
Beuk, clubgebouw van Proteus. De 3
barmannen van Proteus hadden er zin in.
Totdat na een paar uurtjes bleek dat er
echt niet meer dan drie (3!) WTOS’ ers op
het feest afkwamen. We hebben ze tot
diep in de nacht weten te vervelen.
Op het lustrumfeest in april verwacht ik
een veelvoud. En echte renners schamen
zich al lang niet meer om WTOS lid te
zijn. Gelukkig was niet alles vroeger
beter!
*Liefdevol gekopieerd uit een tekst van
Pieter Dijkshoorn, hij mocht niet
ontbreken in deze Corsa!
1983 - 2008 23