IN 2, mei 2009 - Internationale Vereniging voor Neerlandistiek

Nederlands aan Walen en Luxemburgers, en aan de leerresultaten die dat
opleverde. Hoofdstuk vijf handelt over de literatuurgeschiedenissen en de
handboeken over de Nederlandse letterkunde voor Franstalige (en Duitstalige)
inwoners van de zuidelijke provincies en over het literatuuronderwijs. In
hoofdstuk zes wordt geprobeerd meer inzicht te verkrijgen in het geheel van
Willems maatregelen en acties voor het onderwijs van het Nederlands in
Wallonië en Luxemburg, door een analyse ervan op basis van begrippen en
inzichten uit de recente theorie(ën) van taalplanning. Tevens gaan de auteurs in
dat slothoofdstuk op zoek naar de uiteindelijke betekenis en het belang van het
door Willem I opgezette onderwijs van het Nederlands als vreemde taal in het
uiterste zuiden van zijn Verenigd Koninkrijk.
Aan de universiteit te Luik, onder Willem I de enige universiteit in de door
Janssens & Steyaert (2008) bestudeerde provincies, wordt veel aandacht
besteed. Na een beschrijving van de algemene hervormingen die door de
koning in het hoger onderwijs werden aangebracht, worden de stichting van de
Université de Liège, de organisatie ervan in faculteiten en vooral de organisatie
van de leerstoel Nederlands besproken (telkens in vergelijking met de universiteiten
te Leuven en Gent). In een ander deel van het boek wordt nader ingegaan
op de persoon van Kinker: zijn karakter, de manier waarop hij zijn taak als
hoogleraar uitvoerde en zijn studentengenootschap Tandem. In het hoofdstuk
over het literatuuronderwijs vinden we een uitgebreide analyse van twee leerboeken
die Würth (als leerling van Kinker) heeft geschreven, Cours préparatoire
à l’étude de la littérature hollandaise (1823) en Leçons hollandaises de littérature et
de morale (1825), en van hun receptie.
Janssens & Steyaert (2008) baseren zich vooral op originele bronnen, te weten
op contemporaine nvt-leerboeken, brievenverzamelingen, archiefstukken,
ambtelijke verslagen, geheime en openbare rapporten, krantenartikelen, en op
monografieën, verhandelingen en de bestaande vakliteratuur.
Samenvattend kunnen we stellen dat de geschiedenis van de neerlandistiek aan
de Université de Liège al vrij uitgebreid is beschreven. Rutten besteedde vooral
aandacht aan de opeenvolgende hoogleraren en hun academische activiteiten
tussen 1817 en 1890. Simon had eerder aandacht voor de ontwikkeling van de
studierichting Germaanse Filologie en de positie die het Nederlands (en het
Engels en Duits) daarbinnen innam(en) in de periode 1890–1950. Janssens en
Steyaert onderzochten de beginjaren van het onderwijs van het Nederlands te
Luik, tegen de achtergrond van datzelfde onderwijs in de Waalse provincies en
Luxemburg als geheel. Ze gingen daarbij niet alleen in op de politieke en institutionele
aspecten, maar ook op de gebruikte leermiddelen en leermethodes, de
behaalde leerresultaten, enzovoort. Een hiaat in de geschiedschrijving van de
neerlandistiek aan de Université de Liège is de periode 1950 tot vandaag. Aan
de opvulling van die lacune wordt echter volop gewerkt. Begin 2008 werd er
aan de Luikse universiteit immers een Centre de Recherche en Histoire du
Néerlandais langue étrangère opgericht dat naast de geschiedenis van de neerlan-
31