Op lemen voeten - Tekstbureau Vlijtigelies
Op lemen voeten - Tekstbureau Vlijtigelies
Op lemen voeten - Tekstbureau Vlijtigelies
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Verborgen eiland in<br />
het Alkmaardermeer<br />
DAGWAnDeLInG<br />
Westwouderpolder 7,5 km<br />
Tekst en foto's: Wouter van de Vegt<br />
een dorpje van 160 zielen op een verscholen<br />
eiland in het Alkmaardermeer.<br />
Slechts dertig meter water<br />
scheidt hen van de buitenwereld.<br />
Drie doodlopende straatjes met<br />
Zaanse huisjes en statige stolpboerderijen.<br />
en na 11 uur ’s avonds gaat<br />
het eiland op slot: er vaart dan geen<br />
pont meer.<br />
Dertig seconden doet het pontje erover om<br />
het dorpje de Woude aan de andere kant<br />
van de Markervaart te bereiken. En dat is<br />
precies het verschil tussen de hectiek van<br />
de drukke provinciale weg en een weldadige<br />
rust. Het is er prettig toeven. Ruisende<br />
populieren, een leuk klein kerkje,<br />
ophaalbruggen en verrassende doorkijkjes<br />
naar de Westwouderpolder. Een paar<br />
op het land getrokken roeiboten liggen<br />
vol gegroeid met planten te dromen over<br />
vergane tijden.<br />
vervoer over water<br />
Woest en ontoegankelijk was midden<br />
Noord-Holland in de Middeleeuwen. Een<br />
in meren gesmoord land, slechts geschikt<br />
voor jacht, visvangst en rietteelt. Dorpen<br />
als De Rijp, Graft en Purmerend klampten<br />
zich vast aan de hoger gelegen delen van<br />
hun eilanden en in de winter hadden de<br />
bewoners er met hoogwater en storm-<br />
46<br />
vloeden de grootste moeite droge <strong>voeten</strong><br />
te houden. Wegen waren er nog niet; alle<br />
vervoer ging over water.<br />
De Woude komt in beeld als we een oude<br />
kaart anno 1280 raadplegen. We zien het<br />
daarop als een klein eilandje aan de rand<br />
van het immense Schermermeer.<br />
Met de komst van grotere windmolens<br />
eind 16e eeuw begon voor dit verdronken<br />
land een nieuw hoofdstuk. Nu kon de<br />
chaos van de wispelturige natuur eindelijk<br />
door de menselijke wil beteugeld worden.<br />
Wat hebben die toenmalige bewoners hun<br />
leefomgeving zien veranderen. In luttele<br />
jaren tijd verdween het ene meer na het<br />
andere: De Beemster, de Purmer, de Wormer,<br />
de Heerhugowaard, de Schermer,<br />
het Starnmeer. Vruchtbaar, rechtgetrokken<br />
grasland kwam ervoor in de plaats.<br />
Voortaan kon je van De Rijp naar Purmerend<br />
lopen. En van Graft naar Alkmaar.<br />
Met droge <strong>voeten</strong>. Eiland De Woude werd<br />
aan de oostkant vastgeklonken aan de het<br />
nieuwe land van de Starnmeerpolder.<br />
Zoetwatervisserij<br />
Met het verdwijnen van bijna alle grote<br />
meren was goed viswater in Noord-<br />
Holland schaars geworden. Slechts het<br />
Langemeer, het huidige Alkmaardermeer,<br />
had weten te ontsnappen aan de inpolderingsdrift<br />
van de 17de-eeuwse waterbouwkundigen.<br />
De zoetwatervisserij - tot<br />
Smienten op ijschotsen in het Alkmaardermeer<br />
dan een zeer florerende bedrijfstak- kwam<br />
in zwaar weer. Overbevissing en maatregelen<br />
daartegen door de Staten van Holland<br />
dreigden. Het is veelzeggend dat na<br />
1645 dorpen in de verre omgeving van het<br />
Alkmaardermeer in het geweer kwamen<br />
en er bij de Staten op aandrongen vrije visvangst<br />
op het meer te garanderen.<br />
Af en toe liep het uit de hand. Zo rept<br />
een Haarlems rechtbankverslag uit 1654<br />
van een vechtpartij tussen Akersloter en<br />
Uitgeester vissers, waarbij een van hen in<br />
het water belandde en 'met stocken ende<br />
haecken soo seer geslagen werd', dat hij<br />
'drie ofte vier daegen daer nae platt te<br />
bedde heeft moeten leggen sonder handen,<br />
ofte <strong>voeten</strong> te kunnen reppen ofte<br />
roeren.'<br />
Aanvankelijk zag het er voor de zoetwatervissers<br />
niet eens zo zorgelijk uit.<br />
De toenemende schaarste aan vis dreef<br />
de prijzen op de markten van de Noord-<br />
Hollandse steden flink op. Maar toen de<br />
consumenten het aanbod aan goedkope<br />
zeevis zagen groeien, lieten ze de karpers,<br />
witvissen en snoeken vol graten al gauw<br />
links liggen. Voortaan was het schelvis of<br />
schol op vrijdag.<br />
De Schermer bleek veel last te hebben van<br />
hoog water, vooral in de winter. Men besloot<br />
rond 1630 een kanaal te graven naar<br />
de zuidelijker gelegen Zaan, waarlangs<br />
het overtollige water uit de nieuwe polder<br />
afgevoerd kon worden. De Woude werd<br />
op <strong>lemen</strong> <strong>voeten</strong><br />
2011-1<br />
door deze dertig meter brede Markervaart van zijn nieuw verworven<br />
status als stukje vasteland beroofd en werd weer het geïsoleerde<br />
eiland van vissers en boeren. Tot op de dag van vandaag.<br />
Wel heeft menig boer er de laatste jaren de brui aan gegeven en<br />
plaats gemaakt voor forensen uit de grote stad. Dat is duidelijk te<br />
zien, als het ijverige pontje laat in de middag af en aan vaart om<br />
de van hun werk terugkerende bewoners over te zetten.<br />
Smienten en goudplevieren<br />
We lopen in noordelijke richting het dorpje uit. Langs een in<br />
onbruik geraakte scheepswerf gaan we de grasdijk op en al<br />
spoedig verdrijven storm en ganzengegak het geruis van de<br />
provinciale weg. Rechts het witgekuifde woelige water van<br />
het Alkmaardermeer en links de prachtige, zeer vogelrijke<br />
Westwouderpolder met kronkelende slootjes en verre<br />
horizonten. De eerste smienten en goudplevieren hebben de<br />
plaats ingenomen van de naar het zuiden vertrokken grutto’s.<br />
Pikzwarte luchten met gaten, waar de zon doorheen prikt, jagen<br />
over de open polder. De zeilen van een eenzame zeilboot steken<br />
er spierwit tegen af.<br />
In elk jaargetijde heeft de grasdijk verrassingen in petto:<br />
buitelende kieviten en baltsende grutto’s in lente en<br />
voorzomer. Waakzame ganzen in de winter. Het diepe water<br />
van het Alkmaardermeer vriest ’s winters niet snel dicht en<br />
smienten en ganzen uit de verre bevroren omtrek vinden er een<br />
toevluchtsoord. 50.000 smienten op het meer is in koude tijden<br />
geen uitzondering.<br />
Bij een kluitje boerderijen, de Stierop, gaat de grasdijk over in<br />
asfalt. En na in totaal 7.5 km. zijn we weer bij het pontje.<br />
pRAKTISChe InFORMATIe<br />
De Westwouderpolder vanaf de grasdijk<br />
Bereikbaarheid<br />
Eiland De Woude is te bereiken via de veerpont (7 dagen per week tot 23.00 uur). Er is<br />
geen openbaar vervoer. De dichtstbijzijnde bushalte is in West Graftdijk. (3 km lopen<br />
langs een drukke weg).<br />
Een alternatief is het huren van een fiets bij NS-station Castricum. Dan 12 km fietsen.<br />
Horeca<br />
Restaurant-eetcafé De Woude (zomer: hele week vanaf 10 uur, winter tot de Kerst en<br />
vanaf maart: vr vanaf 17 uur, za-zo vanaf 10.00 uur). Restaurant 't Kombof (zomer<br />
vanaf 12.00, di gesl., winter vanaf 16:00 uur, zo vanaf 12:00 uur, ma-di gesl.)<br />
Literatuur<br />
A.Th.van Deursen, Een dorp in de polder. Graft in de 17e eeuw. Uitgave: Aula.<br />
Jaarboek 1997. Uitgave: Historische Vereniging Oud Uitgeest.<br />
Reis,<br />
beleef<br />
en ontdek<br />
SNP Natuurreizen: de specialist in<br />
actieve en avontuurlijke reizen over<br />
de hele wereld www.snp.nl<br />
ad SNP <strong>Op</strong> <strong>lemen</strong> <strong>voeten</strong> ALT.indd 1 07-02-11 16:26<br />
2011-1 op <strong>lemen</strong> <strong>voeten</strong> 47