1981-061 GESCHIEDENIS/HISTOIRE PHARMACIE - Kring voor de ...

De vi sorti et musices iatricha, dat de muziek zeer nuttig is bij bepaalde ziekten.
Heel wat werken werden gepubliceerd (P. Dheur, R. Legge e.a.) waarin gewezen
wordt op de genezende invloed van muziek bij zwakzinnigheid.
Weer anderen zagen in de muziek een antispasmodicum, een antidyspepticum of
een sedativum. Wat dit laatste betreft, daar zijn al de moeders van de gehele
wereld van overtuigd, als zij hun baby met een wiegeliedje in slaap zingen. Ongetwijfeld
is de meloterapie een van de beste alternatieve geneeswijzen.
Homeopatie
Toen Samuel Hahnemann (1755-1843) in 1810 met zijn homeopatieteorie startte in
zijn boek Organon der rationellen Heilkunde, steunde hij zich op het dubbelprincipe:
Similia similibus curantur en de toediening van geneesmiddelen in infinitesimaal
kleine doses. Zijn teorie werd steeds met geladenheid bekampt en verdedigd.
De ene noemden het kwakzalverij, zoals H.H. Prins Wielandt: De homeoepathie
is wetenschappelijke dwaling. 's-Gravenhage 1888; de andere veroordeelden
de allopatie, zoals F.L. Nichols: De bouwvallige allopathie en de apothekers
vergiften vervangen door de natuurgeneeskunde. Amsterdam, 1858. Er werden
verenigingen van homeopaten gesticht: «Hahnemannia, Vrienden der Homoöpathie»,
die soms tot ware sekten uitgroeiden met alle fanatisme vandien.
Voorstanders van de homeopatie, om meer gezag te geven aan hun teorie, sleuren
Hippokrates en Paracelsus er bij. Dat konden ze beter laten: Hippokrates leerde
wel, dat er aan de vis medicatrix naturae, de natuurlijke kracht die in ieder mens
schuilt om te genezen, een kans moet gegeven worden; ook was hij tegen al te
drastische purgantia, maar zijn gehele medische teorie is gesteund op het principe
contraria contrariis curantur: het koude wordt te lijf gegaan met het warme, het
droge met het natte. Paracelsus voerde heel wat mineralen en alchemie-produkten
in de artsenijkunde in; de doses waren niet zijn sterke kant en niets in zijn werken
wijst er op, dat hij ze in minieme hoeveelheden wilde zien toepassen.
Nu nog zijn er volgelingen die het echt menen, terwijl anderen skeptisch blijven.
In beide kampen worden wetenschappelijke en empyrische argumenten aangevoerd.
Reeds in 1861 verscheen er van de hand van Dr. H. Hager een Pharmacopoea
homoeopathica nova. Lesnae, 1861. Dat er op het eind van het boek enkele homeopatische
apoteken, met naam en adres, worden vernoemd, doet dan weer
vragen rijzen.
De laatste jaren staat de homeopatie weer volop in de belangstelling: dat de
Farmakopeekommissie van Frankrijk een plaatsje ingeruimd heeft in de officiële
Codex en dat in de schoot van de APB een Homeopatie-kommissie werd opgericht
getuigen van een wetenschappelijke interesse bij de apotekers. Dat anderen, mede
door de overdrijving waaraan sommige voorstanders zich bezondigen, met de
beste wil van de wereld niet te overtuigen zijn maakt dat de homeopatie blijft wat
ze steeds is geweest: een Signum contradictionis.
Acupunctuur
Sedert enige tijd staat de acupunctuur in de belangstelling. De officiële geneeskunde
staat meer afzijdig dan anti. Het is inderdaad zeer moeilijk om een Oosterse
filosofie in een Westerse terminologie in te kapselen en met één woord goed te
keuren of af te wijzen.
20