Sterk op Straat - Stichting Streetcornerwork

44
Praktijk - de hulp
Jeffry Supèr, Team Centrum:
“Ik ga niet harder rennen dan de cliënt zelf”
Sommige jongeren zijn binnen een dag weer terug op school dankzij bemiddeling van Streetcornerwork. Andere
jongeren hebben maanden nodig om weer op de rails te landen, vertelt Jeffy Supèr van jeugdteam Centrum.
“Ik geef ze altijd mijn visitekaartje, maar ik ga niet harder rennen dan de cliënt zelf”, zegt Supèr. “Soms neem ik
iemand bij de hand en breng ‘m naar kantoor. Dan doe ik zelf de intake.” Agressie komt hij zelden tegen. Maar
hij weet er wel mee om te gaan, dankzij zijn studie pedagogiek. “Als iemand in een psychose zit en daardoor
agressief gedrag vertoont, probeer ik de roes van agressie te doorbreken door hem af te leiden. In dit werk
moet je absoluut weten hoe je met agressie moet omgaan. Onze doelgroep is heel complex, met onvoorspelbaar
gedrag. Wij hebben hier een inloopspreekuur en dan gebeuren er af en toe gekke dingen. Daar moet je
op kunnen reageren.”
Is een jongere eenmaal ‘binnen’, dan volgt een intake aan de hand van een standaard formulier. “We volgen
een aantal leefgebieden, zoals wonen, werken, justitie, en aan de hand daarvan brengen we in kaart waar de
hulpvragen zitten. Ik maak veel gebruik van gesprekstechnieken. Vertelt iemand over zijn verleden, bijvoorbeeld
dat hij druk was op school, of dat hij te vroeg is geboren, dan kun je soms verbanden leggen.”
Ziektebeelden
De eerste actie is het regelen van opvang. “Daarna vraag ik dossierinformatie op bij de GGD of een andere
hulpinstelling. Zo krijg ik een beter beeld. Ik maak altijd een vervolgafspraak. Ik check de motivatie, kijk of hij of
zij in staat is om afspraken na te komen en wat er nodig is. In Amsterdam zijn twee instroomhuizen voor dak- en
thuisloze jongeren, waar ze zes tot tien weken terecht kunnen en intensief geobserveerd worden. Helaas moeten
ze soms maanden wachten op een plekje. Tot die tijd zitten ze in de crisisopvang. Dan is het hard werken om
de motivatie erin te houden.”
In deze fase is het dan belangrijk om alles bespreekbaar te maken. “Kijken wat we anders kunnen doen. De
boosheid en teleurstelling bespreekbaar maken en zo positief mogelijk de toekomst benaderen. Wel empathie
tonen, maar ook benadrukken dat ze iets moois in het vooruitzicht hebben.” Streetcornerwork, stelt Supèr, is er
voor de uitvallers, het laatste redmiddel als de reguliere hulpverlening faalt. “Daarom is het zo belangrijk om
veel kennis te hebben van ziektebeelden. Je komt hier van alles tegen en dan moet je wel weten wat je wel en
niet kunt doen.”