Zeeland klaar voor bediening op afstand - OTAR

Stitchen van
camerabeelden
Totaalplaatje van de
Tekst: Astrid Melger
In de Zandkreeksluis loopt een pilot met stitchen.
Voor de Zandkreeksluis is in mei een proef gestart met het ‘stitchen’ van camerabeelden op
een sluizencomplex. Een primeur voor ons land. Stitchen is een techniek waarmee in een frac-
tie van een seconde camerabeelden aan elkaar gekoppeld worden en als één monitorbeeld
worden getoond.
Peter van Dijk
10 MOBZ 2008
De bedienaars van de sluizen
waren bang dat zij bij bediening
op afstand geen goed overzicht
over de sluis hadden,vertelt Peter van
Dijk, technisch projectcoördinator en
betrokken bij de proef met stitching.
“TNO kwam toen met het idee om
te kijken of het mogelijk was om de
camerabeelden te stitchen, zodat er
een compleet plaatje ontstaat.
De letterlijke betekenis van het Engelse
woord ‘stitchen’ is ‘aaneennaaien’.
Met deze techniek is het mogelijk om
meerdere losse camerabeelden te
presenteren als een overzichtsbeeld.
Camerabeelden worden dus letterlijk
aan elkaar genaaid. Een sluiskolk wordt
dan niet meer gepresenteerd met vijf
tot acht losse camerabeelden, maar als
een overzichtsbeeld.
Helicopterview
Van Dijk: “Bij een conventioneel
cameraplan staan de camera’s in de kolk
en die hebben allemaal hun eigen beeld.
De operator ziet deze camerabeelden
los van elkaar. Afhankelijk van de kant
van de kolk waar de camera staat, vaart
het schip van links naar rechts of van
rechts naar links. Dat geeft soms een
verwarrend beeld. Daarnaast heb je
met de reguliere cameraopstelling last
van slagschaduw, waardoor sommige
delen van de sluis moeilijk te zien zijn.
Eigenlijk zou je een helicopterview willen
hebben, zodat het zicht optimaal is.
En dat gebeurt met stitchen.”
Eenvoudig principe
Het principe van stitchen is eenvoudig.
De beelden van de camera worden naar
een computer gestuurd, die de beelden
netjes aan elkaar ‘plakt’. De computer
selecteert een aantal referentiepunten.
Vervolgens worden de beelden eenmalig
handmatig aan elkaar gezet. Het
totaalbeeld dat vervolgens verschijnt,
wordt wel helemaal automatisch
gerealiseerd.
Van Dijk: “Toch zijn er wel wat factoren
die het wat ingewikkelder maken. Er is
bijvoorbeeld veel wind bij de sluizen,
waardoor de camera’s bewegen. Je
moet oppassen dat het beeld niet
wazig wordt. De software corrigeert dat
allemaal.”
Volgens Van Dijk hoeft het stitchen niet
veel te kosten. “Bij stitchen worden
er minder camera’s gebruikt. In de
Zandkreek staan nu voor de proef aan
beide kanten vijf camera’s, maar dat kun
je optimaliseren. Dan zouden er minder
nodig zijn.” De camera’s zijn in principe
hetzelfde als bij een conventioneel
cameraplan, wel moeten ze op hoge
masten worden geplaatst. “De kosten
zitten hem vooral in de software.”
Vijf camera’s aan iedere kant
houden de sluis in de gaten.
Twee aanbieders
Het was niet eenvoudig om een partner te
vinden voor het project. Marktonderzoek
over de toepassing en levering van deze
techniek in 2006 leverde wereldwijd
slechts twee partijen op. Eén van
de partijen die over stitchapparatuur
beschikt, is het Amerikaans-Israëlische
DVTel. Het Nederlandse VCS
Observations realiseerde de stitchpilot
voor Rijkswaterstaat met apparatuur
van dit Amerikaanse bedrijf. Van Dijk:
“Stitching wordt veel gebruikt in de
beveiligingswereld. Bijvoorbeeld om
een plein met verschillende hoeken te
beveiligen. Of om een gebouw heen,
zodat je er helemaal om heen kunt
kijken. Het wordt ook veel ingezet op
vliegvelden, maar daar buiten zie je het
nog niet zoveel.”
Realisatie
VCS Observations uit Waalwijk
realiseerde de technische omgeving voor
de stitchpilot op de Zandkreeksluis, die
per jaar zo’n 50.000 schepen doorlaat.
Er is voor deze kolk gekozen omdat het
voornamelijk een recreatiesluis is. “Het
is minder kritisch als een sluis waar de
hele dag beroepsvaart doorgaat.”
Er zijn twee 34 meter hoge masten
geplaatst voor een goede camerazweergave.
Op de masten zijn vijf
vaste en één draai-wendbare camera
bevestigd. “Ze staan een meter uit de
kant, dus de kans op aanvaringen is
nihil,”aldus Van Dijk.
Op de voet
Rijkswaterstaat volgt de ontwikkelingen
op de voet, want de pilot moet tot een
goede mening over stitchen leiden.
Door stitchen ontstaat een totaalplaatje van de kolk.
Gaat het vaker worden gebruikt of blijft
het bij deze pilot? Van Dijk heeft er in ieder
geval een goed gevoel over. “De eerste
reacties zijn zeer positief. We lopen wel
tegen wat praktische zaken aan, maar
het zicht op het object is duidelijk beter
dan met een conventioneel cameraplan.
Qua veiligheidbeleving merk ik dat het
de bedienaars rust geeft. Je bekijkt de
kolk eigenlijk weer vanaf de plek waar
nu de sluiswachter zit.” Daarnaast merkt
Van Dijk dat de bedienaars het erg
waarderen dat er naar hen is geluisterd.
“Er is iets gedaan met de angst die zij
naar voren brachten, namelijk dat ze
bang waren onvoldoende te zien. Ze
voelen zich gehoord. Ze zien dat we
nieuwe technieken uit de kast halen,
om alles zo goed mogelijk te laten
verlopen.”
Toekomst
De proef loopt sinds mei. Voor het eind
van dit jaar moet een eindoordeel komen
of het verder wordt uitgerold. Van Dijk:
“Ik denk wel dat we voor sommige
sluizen hiermee verder gaan. Of het
voor alle sluizen gaat gebeuren, betwijfel
ik. Voor sommige situaties is het heel
lastig. Nu hebben we twee masten van
34 meter, een soort gsm-masten. Je
moet kijken of het in het landschap past,
of je het vergunningstechnisch voor
elkaar krijgt en of je een grote sluis als
de Kreekraksluizen ook volledig in beeld
kunt brengen en welke meerwaarden
het voor de operators biedt.” •
MOBZ 2008
11