CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

24 DE OORSPRONG VAN DE ORDE VAN HET H. KRUIS
• In het laatste kwart van de zesde eeuw verschenen Ierse missionarissen
in Gallie onder leiding van Columbanus, die rond 590
de abdij van Luxeuil stichtte op de mines van Romeinse thermen.
Columbanus, die bepaalde Keltische gebruiken verdedigde,
begreep dat hij de Galliers niet de regels kon opleggen waarnaar hij
in Ierland had geleefd. Zijn Regel bevatte immers alleen een verzameling
morele voorschriften en sancties die niet toepasbaar waren
in een klooster. Daarom nam hij in Gallie de Regel van Benedictus
aan.19
• Van de zesde tot de achtste eeuw ontwikkelde zich in het Westen
het benedictijns monnikenleven. Benedictus van Nursia bouwde
in Cassinum, een plaats tussen Rome en Napels, een klooster dat
de bakermat zou worden van het westers monnikenleven: Monte
Cassino. Hij schreef er rond 534 de Regel van Benedictus, die in
het kort neerkwam op Ora et Labora (Bid en Werk).
Benedictus wordt de vader genoemd van het westers monastieke
leven. Terwijl men in het Oosten een voorliefde aan de dag legde
voor meditatie en beschouwing van de heilige geheimen, paste hij
het monnikenleven aan aan het temperament, de behoeften en de
gebruiken van de Europese volkeren. Zijn Regel was vervat in een
boekje dat 73 hoofdstukken telde, voorafgegaan door een proloog.
De kortste hoofdstukken telden niet meer dan een paar regels, de
langste slechts een paar bladzijden. Geestelijke raadgevingen en
praktische richtlijnen werden door elkaar aangeboden. Het liturgisch
gebed kwam op de eerste plaats. Zeven maal per dag moesten
de monniken samen bidden. Naast het gebed kwam ook arbeid op
de dagorde voor. Aanvankelijk bestond de handenarbeid uit
tuinieren en ambachtelijke bezigheden - dat was nodig omdat
iedere gemeenschap in principe in het eigen onderhoud moest
voorzien - maar naarmate het aantal geschoolde priesters in de
kloosters toenam, werd ook intellectueel werk ter hand genomen,
o.m. het kopieren van manuscripten die nodig waren voor de lectio
19 Sint-Columbanus verenigde Ierse en Schotse kloosters en kluizenarijen onder de naam
van Familia Columbae. In 591 kwam hij naar Gallie en stichtte er Luxeuil. Rond 614 stichtte
hij Bobbio in Italie. Vanaf de achtste eeuw werd het columbaanse monnikenwezen benedic
tijns.