CLAIRLIEU - Canons Regular Blog

28 DE OORSPRONG VAN DE ORDE VAN HET H. KRUIS
Bernardus van Clairvaux (1090-1153) kwam deze orde tot grote
bloei. In de sober ingerichte kloosters van de cistercienzers heerste
stilte. De kloosters waren veelal gevestigd in onherbergzame
streken zodat de monniken zich met zwaar handwerk moesten
bezighouden om te kunnen overleven. Ze groeiden uit tot succesvolle
boerderijen, schapenfokkerijen, bierbrouwerijen, enz. Het
handwerk werd er meer en meer verricht door ongeletterde lekenbroeders,
die niet als volwaardige monniken werden beschouwd.
Door het economisch succes kwam van bidden en werken steeds
minder terecht.
Als reactie op de vermeende hebzucht van de cistercienzers wer
den verschillende bedelorden opgericht. Zelfs het gemeenschappelijk
bezit werd door dergelijke orden afgewezen. Ze wilden mid
den in de wereld leven om zielzorg (prediking van het geloof) te
kunnen verlenen. Bij voorkeur vestigden zij zich in de opkomende
steden. Bij deze kloosterlingen werd het religieuze, contemplatieve
leven vermengd met een actief leven (vita mixta). Omdat zij niet
konden voldoen aan de eisen van de Benedictijner Regel, zochten
zij hun inspiratie in de flexibelere kloosterregel van Augustinus.
Belangrijke bedelorden en orden die daar sterk op lijken waren de
Premonstratenzers of Norbertijnen20, de Minderbroeders of
Franciscanen21, de Mercedariers22, de Clarissen23, de Dominicanen24
en de Karmelieten25.
20 Vernoemd naar hun moederklooster Premontre dat in 1120 werd gesticht door
Norbertus.
21 In 1209 gesticht door Franciscus van Assisi
22 Zij legden een vierde gelofte af om de plaats in te nemen van christenen, die door de
Berbers gevangen werden genomen en die gevaar liepen om hun geloof te verliezen.
23 In 1212 door Franciscus van Assisi gestichte orde voor vrouwen. Clara van Assisi was de
eerste die de kloostergelofte aflegde en wordt daarom als medestichter beschouwd.
24 Domingo de Guzman (rond 1170-1221), een Spaanse priester, ontmoette, onderweg in
Zuid-Frankrijk met zijn bisschop Diego van Osma, cistercienzer monniken die de Katharen
probeerden terug te brengen tot het ware geloof. Dominicus zag de minpunten van hun werkwijze.
Hij besloot het beter aan te pakken, door te voet te gaan, zich arm te kleden, te luisteren
naar en te praten met de mensen, op de hoogte te zijn van nieuwe ontwikkelingen en
allereerst het Evangelie te verkondigen. Hij verzamelde een groepje priesters om zich heen. Na
het Vierde Lateraans Concilie van 1215, waarop prediking en zielzorg als belangrijke elementen
van het priesterschap werden genoemd, verkreeg Dominicus in 1216 de goedkeuring
van paus Honorius III om voor deze doelen een nieuwe orde te stichten, de "Ordo
Praedicatorum", onder de Regel van Augustinus. Dominicus stichtte in 1207 al een vrouwen-