nr. 3 - Sint-Odulphuslyceum

REISVERHAAL maart
Living la vida loca
Anne van Oudheusden (19) en Naomi Beck (18), twee oud-Odulphianen, hebben na het behalen van hun VWOdiploma
in 2006 Nederland achter zich gelaten om acht maanden door Midden- en Zuid-Amerika te reizen. Het
OdulphusNieuws heeft ze benaderd om een stukje over deze bijzondere reis te schrijven.
Toen we als hardwerkende Odulphianen in de
vierde zaten, nu zo´n drie jaar geleden,
begonnen we na te denken over onze tijd na
Odulphus. Wat wilden we gaan doen?
Studeren? Ja, tuurlijk maar niet meteen.
Werken? Ook wel, maar niet voor lang. Toen
kwamen we tot de conclusie dat we het in
Nederland voorlopig wel gezien hadden. We
waren benieuwd naar andere landen, nieuwe
culturen en voor ons vreemde volken. Met
een ‘around-the-world-ticket’ wilden we in
minder dan één jaar tijd naar Afrika, Azië,
Australie en Latijns Amerika. Ja, dat stond
allemaal op ons lijstje!
Na onze plannen wat verder uitgewerkt te
hebben, merkten we dat het misschien wat
te veel van het goede was. We wilden namelijk
een taal leren, vrijwilligerswerk doen én
zoveel mogelijk zien van deze vier continenten.
Alhoewel iedere bestemming haar charmes
heeft, moesten we het een en ander
schrappen. Latijns Amerika voldeed het
meest aan alles waar we naar op zoek waren: een
geheel nieuwe cultuur, de mogelijkheid om Spaans te
leren (één van de wereldtalen), veel opties qua vrijwilligerswerk
en een heerlijk klimaat. Genoeg dus om acht
maanden mee te vullen.
Twee jaar later was het dan zo ver. We konden na veel
gewerkt (reizen is niet goedkoop), geleerd (we konden
natuurlijk niet gaan zonder diploma) en geregeld (ticket,
verzekering, inentingen, taalcursus etcetera etcetera)
te hebben, vertrekken.
Het moment waar we zo naar toe leefden was aangebroken!
Daar stonden we dan op 19 september vorig
jaar op Schiphol, met alles wat we de komende acht
HET GASTGEZIN IN TODOS SANTOS (GUATEMALA) MET WIE ANNE EN
NAOMI EEN KERST GEVIERD HEBBEN, DIE ZE NOOIT ZULLEN VERGETEN.
maanden nodig dachten te hebben in één rugzak. Het
afscheid van de thuisblijvers naderde en even gaat er
door je heen: “Waarom wilde ik dit ook al weer zo
graag?”. Alles wat je zal gaan missen, lijkt opeens
belangrijker dan wat je allemaal zal gaan meemaken.
Maar dan is het tijd om, met een lach door je tranen en
een hoop blikken achterom, toch door die poortjes te
gaan. En dan weet je het weer: “Wij gaan op reis. En dat
avontuur is nu begonnen!”
Acht maanden lang doen waar je zin in hebt, geen verplichtingen
zoals school of studie, niemand die zich met
jou bemoeit en alléén maar zon, zee, strand en feesten.
Living la vida loca! O-lé!
2007
9