Stadsvisie - Gemeente Heerlen

een kwestie van kiezen
>
nieuwe energie in de
praktijk
Van volgend naar sturend
men pragmatisch te werk, de ontwikkelingsdruk
was zo enorm dat het ook niet anders kon.
De gemeente had er vooral belang bij om de
groei niet te frustreren en deed er alles aan om
de mensen en bedrijven de mogelijkheid te
geven zich te vestigen en te groeien met als
gevolg dat er op het gebied van bijvoorbeeld
ruimtelijke ordening amper naar de samenhang
werd gekeken. Woonbuurten werden in
rap tempo gerealiseerd daar waar er ruimte
was, om de steeds aanhoudende vraag aan te
kunnen. De werkgelegenheid was leidend in
het Heerlen van de mijnen.
Na de sluiting van de mijnen was er vooral de
angst voor leegloop van de stad, met name ten
behoeve van de werkgelegenheid was men
bereid alles te doen om bedrijven te behouden
en/of aan te trekken. Vanuit de gedachte ‘nood
breekt wet’ werd bijna elk investeringsinitiatief,
hoofdzakelijk van fysieke aard, met open armen
ontvangen. De stad hunkerde naar vernieuwing
en duurzaamheid in een periode waarin
weinigen bereid waren om in Heerlen te
investeren, het kapitaal was leidend.
Sinds het einde van de twintigste eeuw kent
Heerlen een relatieve stabiliteit. De stad is
begonnen aan de invulling van de randvoorwaarden
voor haar economische basis en er
ontstaat daardoor een beginnend zelfvertrouwen
in de stad. De gemeente heeft de afgelopen
jaren steeds meer invulling gegeven aan haar
sturende rol door op verschillende terreinen
beleid te ontwikkelen en ook door te zetten. Het
beleid is echter sectoraal van aard, de integrale
12
doelstellingen bleven ongrijpbaar en om die
reden is het stadsvisie traject opgestart. De stad
en de gemeente moeten harde doelstellingen
afspreken en deze vastleggen in beleid. De
kracht van de stadsvisie ligt niet in de inhoud
van het beleid, deze wordt immers in de
afzonderlijke beleidsnota’s vastgelegd, maar in
de verknoping van de inhoud naar integrale
doelstellingen.
Sturing geven is meer dan alleen aangeven
welke kant wij op moeten, het is vooral ook
aangeven wat wij niet moeten doen. Kiezen is
opties verliezen. Dit vereist enorme bestuurskracht
en daarom hebben de gemeenten in Parkstad
Limburg op 15 november 2005 gezamenlijk
gekozen voor de WGR+ status. Deze stap is van
groot belang omdat zaken niet meer alleen op
lokale effecten, maar ook op basis van hun
regionaal effect worden beoordeeld. De
gemeente zal in samenwerking met alle
partners in de stad moeten zorgen voor
dynamiek die past bij de uitgangspunten van
deze visie. Er is een belangrijk aandachtspunt:
in een stad gebeurt heel veel op initiatief van
allerlei actoren, de stadsvisie wordt (hopelijk)
vaak gebruikt als onderbouwing van de
noodzaak van een initiatief. Vanuit de ervaringen
in de vorige eeuw is echter duidelijk dat de
kracht van integraal beleid ligt in het aangeven
wat men vooral niet moet doen. In het verlengde
daarvan zou de stad de afspraak moeten maken
dat er geen initiatieven worden ondernomen of
worden toegestaan die de speerpunten van deze
visie op enigerlei manier aantasten.
Niet alleen de overheid moet deze omschake-