Congres der Federatie van Hederl. Journalisten

More documents

Recommendations

Info

$ve l\atholieke * Journalist$

IN MEMORIAM F. J. A. Berding | Het was moeilijk te verwerken, dat telefoontje Zaterdagochtend 7 Mei: „Berding is overleden. Gisteravond gewoon naar bed gegaan, vanochtend niet meer ontwaakt." Zo'n nuchter telefoontje geeft je even een schok en zet je -tot nadenken. Je denkt allereerst aan zijn jeugdige dochter, die nu alleen overblijft, aan zijn zoon met vrouw en kinderen ver weg. Je denkt aan Berding zelf vooral en ook nu nog betrap je je er telkens weer op, dat Berding in je gedachten komt. De collega van wie we ruim een jaar geleden afscheid namen als dagelijkse werker aan de Zwolse Melkmarkt maar die als gepensionneerde nog geregeld kwam oplopen: Nog enige dagen tevoren had ik over van alles en nog wat met %em zitten praten — Berding was een gezellig, vlot causeur — en niets wees er op, dat dit de laatste keer zou zijn,. dat hij op onze redactie van zijn blijvende belangstelling in onze krant, waaraan hij bijna' 27 jaren verbonden was, blijk -gaf. Geboren op 6 Februari 1883 te Delft, kwam collega Berding op 1 Mei 1921 naar Zwolle, waar hij tot 1 Maart 1948 redacteur Binnenland en sedert November 1944 plaatsvervangend hoofdredacteur van de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche Courant, die welhaast 160-jarige uitgave van de N.V. De Erven J. J. Tijl is geweest. Tevoren was hij, van 1 December 1918 af, verbonden geweest aan de Middelburgsche Courant. Aanvankelijk bestemd voor de priesteropleiding, ging hij, na het seminarie te Warmond te hebben verlaten, eind 1905 "te Straatsburg studeren en wijdde zich sedert 1907 aan publicistische en literaire arbeid. In 1911 gaf hij, met Gustaaf van de Wall Perné als illustrator, een Nederlandse bewerking van de oud-Noorse Edda uit en maakte vervolgens een reis naar Duitsland, waarvan hij, als reserve-officier, in Augustus 1914 werd teruggeroep**. Aan onze krant was collega Berding niet slechts de vakbekwame redacteur Binnenland, hij was een oase van rust midden in de heksenketel, die een redactie en een zetterij nu eenmaal kunnen zijn, hij met zijn nu al legendarisch geworden encyclopedische kennis, zijn bijzondere, persoonlijke kijk op mensen en dingen en zijn afschuw' van grote koppen. Bovenal was hij onze vriend, vriend van de krant, vriend van de werkers van hoofd en hand, die dagelijks die krant maakten. Sedert de oprichting in 1922 tot de opheffing tijdens de bezetting was Berding, toegewijd organisatieman als hij was, secretaris van de Oos- 10 telijke Pers. Daar heeft hij, zoals oud-voorzitter Holsboer' in een afscheidswoord in de Zwolsche Courant getuigde, met hart en ziel gewerkt voor versteviging van de toen nog zo losse band tussen de collega's in wat nien te Amsterdam, Rotterdam of Den Haag wel eens een tikje smalend ,,de provincie" pleegt te noemen. Maar Berding heeft, aldus schreef Holsboer, veel meer gedaan. ,,Zijn streven was gericht op een hechtere organisatievorm voor het gehele land en 't moet hem een voldoening zijn geweest, dat het na de bevrijding eindelijk zo ver is gekomen." Toen werd hij, die in 1939 in het Kringbestuur was gekozen, voorzitter van de vereniging „Het Oosten", die hem na zijn uittreden uit het actieve vak het < lidmaatschap van verdienste aanbood. In een zachte lenteregen, op Woensdagmiddag 11 Mei, is het stoffelijk overschot van onze vriend Berding op de begraafplaats „De Kranenburg" buiten Zwolle naar zijn laatste rustplaats gedragen. In de zo bij hem behorende sfeer van oprechtheid en eenvoud welke zijn persoon en leven kenmerkten, waren met de familieleden talrijke vrienden bijeengekomen om afscheid te nemen van hem, die zo velen leerde beseffen wat het woord vriendschap betekent. Onder hen bevonden zich behalve tal van collega's uit stad en provincie, de beide directeuren van de N.V. Drukkerij en Uitgeverij van de Erven J. J. Tijl, Ir. P. van Gelder en Mr. H. Dikkers, Mevrouw Dikkers—Tijl, een uitgebreide deputatie van redactie en verder personeel, de gemeente-secretaris van Zwollerkerspel en de stadsarchivaris van Zwolle alsmede tal van ambtenaren en oud-ambteriaren en andere per sonen met wie Berding door zijn openbaar werk van meer dan een halve eeuw geregeld in aanraking kwam. Aan de groeve sprak Mr. Dikkérs eerst woorden van oprechte deelneming tot Els Berding. Behalve zij en de verdere familie, aldus Mr. Dikkers, lijden ook wij, de mensen aan de Melkmarkt, een groot verlies. Berding was een man van, grote bekwaamheid, doch hij had ook een gouden hart en dat alles stempelde hem tot een fijn mens, die wij niet zullen vergeten. Met bewondering herinnerde spr. zich de wijze, waarop Berding, laatstelijk als waarnemend hoofdredacteur, in de moeilijke bezettingsjaren steeds lichtpunten wist te ontdekken, welke blijde en principiële levenshouding culmineerde in zijn Kerstartikel van 1944, over het licht, dat in de wereld doorkwam. Mede namens hoofdredactie, redactie en hst verdere personeel van Tijl, bracht Mr. Dikkers ten slotte een laatste groet aan hem, die zo ontzaglijk veel heeft gedaan voor de Zwolsche Courant, die er een heel groot deel van zijn leven aan heeft gewijd. Als vice-voorzitter sprak bij afwezigheid van collega Rooy, collega Schraver, die het Kringbestuur vertegenwoordigde, woorden van warme waardering voor het werk, dat Berding als bestuurslid en verder voor de Kring heeft verricht. Het Kringbestuur heeft veel profijt kunnen trekken van de rust, die er van hem uitging en van zijn bezonken oordeel. Els Berding in het bijzonder gaf hij nog de verzekering van de vriendschap, welke haar vader in brede kring heeft weten te wekken. Collega Visser, voorzitter van „Het Oosten", roemde Berding als een der grote figuren uit de Oostelijke journalistiek. Bij zijn aftreden als voorzitter werd Berding lid van verdienste, doch dit betekende niet, dat Berding door zijn pensionnering op non-actief kwam, want hij bleef journalist in hart en nieren, een vader daarbij voor de vele jongere collega's, die nooit tevergeefs bij hem aanklopten om advies. „Wij nemen hier afscheid", aldus spr., „van een zeer goed mens, van een man met een bijzonder plichtsgevoel, van een der grote krachten uit de provinciale journalistiek. Hij ruste in vrede." Nadat een zwager voor de aan de overledene bewezen eer had bedankt, dwarrelden witte bloemen in de open groeve, gestrooid door de handen van hen, die eens het voorrecht hadden, Berdings vrienden te zijn. Wij in Zwolle en velen daarbuiten hebben een goede vriend verloren, die maar weinig meer dan een jaar van zijn pensioen heeft mogen genieten. Hij is weggerukt uit het werk, dat zijn volle belangstelling had, de geschiedschrijving van de zaak en de krant van Tijl, juist een kolfje naar zijn hand, geboren snuffelaar — en met een goede neus! — als hij was. Hij heeft dat, en ander werk, niet mogen voltooien; te vroeg
is zijn hand machteloos geworden; te vroeg is hij heengegaan voor allen, die met hem hebben mogen samenwerken en die hij zijn vrienden wist, te vroeg vooral ook voor zijn jeugdige dochter die doel en inhoud gaf aan zijn persoonlijk leven in deze laatste jaren. Zacht en ongeweten is Berding overgegaan in de eeuwige rust, rust welke hij voor zichzelf in zijn welgevulde leven nimmer had gezocht. Hij heeft, zwaar getroffen, doch niet gebroken door a#rds leed, ge* werkt zolang' het dag was, totdat hij werd opgeroepen. Wij aan de Melkmarkt en allen, die in zijn hartelijke belangstelling en vriendschap mochten' worden opgenomen, zullen hem zeker niet vergeten. Wij en zij allen verloren een goede vriend. DE WIT. * * *. * In het bestuur van de Ned. Journalistenkring heeft Berding een eigen plaats ingenomen. Zowel in de bestuurskring van vóór 1940 als in die van de herrezen N. J. K. Een eigen plaats door de rustige en bezonken wijze, waarop hij zich voor die organisatorische arbeid gaf. Doch bovenal door de toewijding, waarmede hij — ik denk niet 't minst aan de moeilijke periode na de bezetting door de Duitse overweldiger — zich aan die arbeid gaf. Steeds trouw op zijn post, oök al betekende het bijwonen der bestuursvergaderingen voor hem steeds een reis naar „Holland". Zo is hij in de bestuurskring een zo gewaardeerd vriend van zijn medebestuurders geworden. En het Kringbestuur heeft, toen Berding verleden jaar meende, dat %ijn tijd om uit die Kring terug te treden gekomen was, node daarin berust. Wetende, dat dit besluit door Berding niet genomen was dan na het wijs beraad, dat geheel zijn optreden kenmerkte. Dankbaar gedenken wij hem en v zijn arbeid voor de organisatie, die zozeer de liefde had van zijn hart. Dit getuigenis mocht naast De Wit's herdenkingsartikel in ons orgaan niet ontbreken. v. d. B. * * * Berding overleden! De tijding trof me als een donderslag die Maandagmorgen 9 Mei. Ik kon het me bijna niet voorstellen, dat de man, met wie ik in vroeger jaren zo lang heb samengewerkt en die sinds die tijd steeds mijn beste vriend is gebleven, nu voor goed uit ons midden is heengegaan. Ja, uit ons midden, want, al was hij dan na het bereiken van de 69-jarige leeftijd gepensionneerd en bekleedde hij ook geien officiële functies meer in de Kring, toch bleef zijn belangstelling voor de journalistiek — waarmee hij trouwens nog nauw verbonden was — en in de organisaties van journalisten groot; menig gesprek, dat ik de laatste jaren met hem mocht voeren, legde daarvan getuigenis af. Berding was niet slechts een bekwaam organisator, iemand, die altijd volbracht wat hij had beloofd te zullen, volbrengen en bovenal een door en door nobele kerel. Als de dag van gisteren heugt het me, hoe wij samen in 1922 het initiatief hebben genomen, tot oprichting van de O.P., en hoe hij, alras tot secretaris benoemd, van stonde aan heeft gewerkt, om het destijds nog zo losse onderlinge verband tussen de „provinciale" persmensen te verstevigen en te vernauwen. Onvermoeid heeft hij gestreden voor een hechtere organisatievorm van de N.J.K. en ten slotte werd zijn streven met succes bekroond, maar de tweede wereldoorlog, die schier onmiddellijk daarna ons land — en. later ook hem persoonlijk — zo noodlottig trof, zette helaas alles weer op losse schroeven. Dat Berding ook toen niet versaagd heeft, zullen allen, die hem' als Kringbestuurslid hebben gekend, kunnen getuigen. Daarover uit te weiden, ligt echter niet op mijn weg. Met dit korte woord wilde ik slechts afscheid nemen van een collega, die zicfc lange jaren eerst als secretaris, later ook als voorzitter van de O.P. zulke onschatbare verdiensten voor ons verenigingsleven heeft verworven. Berding, beste vriend, je aandenken blijft bij allen, die je gekend hebben, in hoge ere! Naarden F. TH. HOLSBOER. Gerard Wijgmans f Op 31 Mei is te Amsterdam, 62 jaar oud, overleden collega Gerard Wijgmans. Wijgmans was sinds 1926 verbonden aan de financiële redactie van het Algemeen Handelsblad. Na de bevrijding liet zijn gezondheidstoestand hem echter niet toe zijn arbeid te hervatten. Voor hij bij het Handelsblad in dienst trad, is collega Wijgmans eerst werkzaam geweest bij het persbureau Vas Diaz. Enige jaren na de eerste wereldoorlog werd hij verbonden aan De Telegraaf. In zijn goede tijd was Wijgmans voor de dagelijkse berichtgeving op financieel-economisch gebied bij het Handelsblad hst middelpunt waar alles samenvloeide. Hij had een goed geheugen voor de feiten en voor wat er in de krant had gestaan. Wijgmans koesterde ook grote belangstelling \oor de andere zijden der samenleving dan die walke met zijn speciale terrein verband hielden. Die belangstelling gold behalve literatuur, historie en bepaalde kunstuitingen, ook de mens in het algemeen. En daarnaast leefde hij altijd mee met de ups en downs in het leven van anderen. Zijn plicht ging vóór alles en dit besef beheerste zijn hele leven. Wijgmans heeft het niet gemakkelijk gehad, allerminst in zijn laatste levensjaren. Reeds hierom had hij onze sympathie. Maar meer nog om zijn persoonlijkheid en zijn vele blijken van goede collegialiteit.* F. Nieuws uit de N.J.K. Per 1- Juni' zijn aangenomen: als Gewone Leden Koolhaas, Gerard Jan. Barneveld, Gasthuisstraat 12 (free lancer). Stegeman, Hendrik M. Enschede, Dahliastraat 26. (Tubantia.) Van Gijzel, Jan Ant. Eindhoven, Harmoniestr. 20. (Vrije Volk.) (Ondanks rappel geen tijdig advies van afd. Gelderland ontvangen; wordt derhalve beschouwd gunstig te hebben geadviseerd.) als Buitengewoon lid Pieters, Abraham. Den Haag, Pomonaplein 3, (Gepensionneerd.) als Adspirantüd Vofn> Heesch, Cornells David. A'dam, Majubastr. 34. (Vrije Volk.) I GRON.-DRENTSE JOURNALISTEN VERENIGING De Gronings-Drentse Journalistenver, kwam op Zaterdag 21 Mei te Groningen bijeen in restaurant Koos Kerstholt ter bespreking van het wetsontwerp journalistieke verantwoordelijkheid, zulks in verband met het op 28 Mei daarover te houden congres te Utrecht. Er waren slechts tien leden, uitsluitend uit de stad Groningen, aanwezig en voorts vier bestuursleden. Tijdens de bespreking, waarbij bleek, dat enkelen zich behoorlijk in de ingewikkelde materie hadden trachten in te werken, kwamen twee standpunten naar voren: Dat van hen, die van oordeel waren, dat dit wetsontwerp slechts acceptabel zou zijn in het verband met een algemene persregeling en van hen, die meenden, dat imen het ontwerp zou kunnen aanvaarden los daarvan in afwachting van een algemene regeling, waarbij naast de plichten ook de rechten van de journalist zullen zijn omschreven. Na behandeling der vraagpunten, waarbij uiteraard de genoemde opvattingen opnieuw tot uiting kwamen, kozen de leden als afgevaardigde naar het congres coll. K. Koopmans, terwijl de voorzitter coll. J. Ubink namens het bestuur werd afgevaardigd. De Secretaris: J. U. REINDERS. 25-jarig Ned. Hervormd JOURNALIST zoekt, niet alleen ter verbetering van financiële positie, maar ook ter verkrijging van mogelijkheden tot vakstudie, werkking in Amsterdam of omgeving. Bij voorkeur in verslaggeverij. Brieven No. 123/48, „De Journalist", Prinsengracht 876, A'dam. 11
Page 1 and 2: 3de Jaargang No. ,1 2 Verschijnt ma
Page 3 and 4: Het congres, enz., van oordeel, dat
Page 5 and 6: DE PRAEADVISEURS ANTWOORDEN Hierna
Page 7 and 8: JOURNALISTIEK JOURNAAL 9 Vóór en
Page 9: UTRECHT: zeer teleurstellend • Ze
Page 13 and 14: hoge mate bedenkelijk. Men verklaar
Page 15 and 16: Sectie Tijdschrift-Journalisten opg
Page 17 and 18: Mijnheer de Redacteur.,.. PROTEST D
Page 19 and 20: PERS EN TELEVISIE Er is de laatste
Page 21 and 22: Directeuren-Internationale congress
Page 23: WISTU — de Notu zich tegen het on

Congres der Federatie van Hederl. Journalisten

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?