PGS 16 LPG: Afleverinstallaties - Publicatiereeks Gevaarlijke Stoffen

LPG: AFLEVERINSTALLATIES
De potentieel gevaarlijke gebieden worden op grond van frequentie en duur van het optreden
van een explosieve atmosfeer in gevarenzones onderverdeeld. Er zijn drie categorieën voor
gasexplosiegevaar (zone 0, 1 en 2):
− Zone 0: een gebied waarbinnen een ontplofbare atmosfeer voortdurend of gedurende
lange perioden aanwezig is. Daarbij is te denken aan meer dan 10% van de bedrijfsduur
van een installatie of van de duur van een activiteit (bijv. werkzaamheden).
− Zone 1: Een gebied waarbinnen de kans op de aanwezigheid van een ontplofbare
atmosfeer bij normaal bedrijf groot is. Daarbij is te denken aan tussen 0,1% en 10% van
de bedrijfsduur van een installatie of van de duur van een activiteit (bijv. werkzaamheden).
− Zone 2: Een gebied waarbinnen de kans op de aanwezigheid van een ontplofbare
atmosfeer bij normaal bedrijf gering is of waarbinnen een dergelijk mengsel, indien
aanwezig, slechts zelden en gedurende korte duur bestaat. Daarbij is te denken aan
minder dan 0,1% van de bedrijfsduur van een installatie of van de duur van een activiteit
(bijv. werkzaamheden).
Om de zonering vast te stellen worden de volgende stappen doorlopen (zie hiervoor onder
meer NPR 7910-1):
a) Wordt de drempelwaarde overschreden? Er moet meer brandbare stof dan deze
drempelwaarde aanwezig zijn om een gevarenzone-indeling zinvol te maken. Echter,
indien er minder dan de drempelwaarde aanwezig is dan dient aan de hand van een RI&E
aangetoond te worden dat een gevarenzone-indeling niet noodzakelijk is..
b) Indien noodzaak tot zonering bestaat, wordt bepaald of gevarenbronnen aanwezig zijn.
Gevarenbronnen zijn plaatsen waar brandbare stoffen kunnen vrijkomen en een
explosieve atmosfeer kunnen vormen met lucht.
c) Na de inventarisatie van de gevarenbronnen volgt de bepaling van de tijdsduur van de
aanwezigheid van explosieve atmosferen om zo tot de zone te komen.
d) Tenslotte wordt, rekening houdend met de specifieke omstandigheden (zoals capaciteit
van de gevarenbron, ventilatie en aanwezigheid van verschillende gevarenbronnen) de
grootte van de gevarenzone bepaald.
4.4.3 Explosieveilig materieel
De regels ten aanzien van explosieveilig materieel zijn vastgelegd in de ATEX 95 richtlijn. Deze
Europese richtlijn heeft betrekking op de technische integriteit van het materieel en bevat
doelvoorschriften voor apparatuur en beveiligingssystemen, die worden gebruikt op plaatsen
waar er kans op ontploffingsgevaar is. In Nederland is de ATEX 95 geïmplementeerd in het
Warenwetbesluit explosieveilig materieel, met bijbehorende Regeling houdende nadere regels
voor explosieveilig materieel en het Besluit elektrisch explosieveilig materieel. De eisen zijn met
name van belang voor fabrikanten en importeurs van explosieveilig materieel.
Voor een gebruiker van een LPG-installatie is van belang dat arbeidsmiddelen en het elektrisch
installatiemateriaal, dat gebruikt wordt binnen de gevarenzones, geen ontsteking kunnen
veroorzaken. Ook mechanisch materieel, zoals het mechanische deel van pompen, moet
explosieveilig zijn uitgevoerd.
Dit betekent dat dit materiaal moet zijn uitgevoerd conform de eisen van het Warenwetbesluit
explosieveilig materieel, en dat roken en open vuur evenals de aanwezigheid van objecten met
een oppervlaktetemperatuur hoger dan 300 °C (de temperatuurklasse waaronder de
zelfontbrandingstemperatuur van propaan/butaan valt) binnen de zone niet is toegestaan.
PGS 16:2010 VERSIE 1.0 (09-2010) - PAGINA 52 VAN 132