Masterplan Zandwetering - Waterschap Groot Salland

H + N + S ' 04
19
De ondergrond
Het gebied vormt overgangszone voor
uitlopers van de hogere Pleistocene
zandgronden naar de lager gelegen
komgronden (rivierklei) aan de IJssel. De
geomorfologische kaart laat het
karakteristieke ‘wasbordpatroon van Salland’
zien. In deze zone liggen afwisselend
langgerekte dekzandruggen en dalvormige
laagtes. De Gooiermars, het brongebied van
de Zandwetering, is een door hogere
gronden ingesloten komvormige laagte. De
bodem in het gebied is voornamelijk
opgebouwd uit veelal lemig zand met in de
laagtes afzettingen van löss en/of klei en
plaatselijk veenrestanten. Tegen de
IJsseluiterwaarden gaat de bodem over in
rivierklei. In het plangebied vormt zand echter
herkenbare dekzandrug (bij de begraafplaats)
Het natuurlijke landschap
De verschillen tussen hoog en laag spelen
een belangrijke rol in de geschiedenis van
Salland. Voordat de weteringen werden
gegraven functioneerde Salland als spons: er
werd veel water geïnfiltreerd in de hogere
gronden. In de lagere gebieden vloeide het
teveel aan water langzaam en geleidelijk af.
Het bijbehorende natuurtype was
moerasbos. Vaak ging het, onder invloed van
mineraal- en kalkrijke kwel, om weelderige
elzenbroekbossen.
Het geomorfologische 'wasbordpatroon' van
Salland met ruggen en laagtes bron: van de
Hunnepe tot de Zee
1.1 De ontwikkeling
van het (cultuur)historische
landschap
het belangrijkste substraat. De hoogteligging
in het plangebied varieert tussen 6.00 - 4.00
m +NAP, zodat er plaatselijk sprake is van
een uitgesproken reliëf.
DEEL 1: CONTEXT EN OPGAVE IN THEMA'S
DEEL HOOFDSTUK 1 : CONTEXT EN OPGAVE IN THEMA'S