De Eerste Kamer en Europa - Eerste Kamer der Staten-Generaal

Zaaldiscussie
Dat betekent dat wij de bevoegdheden die wij op dit moment hebben, moeten inzetten
om bijvoorbeeld energiebeleid te voeren. De landen die nu hardst roepen om die 20%,
weigeren om gebruik te maken van de doelstellingen die wij al hebben. Wij hebben
doelstellingen met betrekking tot de interne markt en competitie. Wij kunnen al aan een
bundeling in de energiemarkt gaan beginnen. Dat klinkt niet zo sexy als die 20%, maar
het is wel het middel om leveringszekerheid in Nederland op peil te houden. Wij kunnen
vandaag beginnen met interconnectie met Duitsland. Het probleem is dat Duitsland dat
weigert, waardoor wij allemaal black-outs hebben.
Als het bodembeleid aan de Europese Unie wordt overgelaten, vraag ik mij af of dat
goed gaat. Hetzelfde geldt voor de luchtkwaliteit. De gang van zaken rond de fijnstofmaatregelen
illustreert dat. Als 10% biobrandstoffen gaat worden gebuikt, komt de
derde wereld in de problemen. Met betrekking tot energiebeleid, moeten wij het vooral
eerst eens zelf gaan doen.
Tweede Kamerlid Ten Broeke wijst de zaal op de eigen verantwoordelijkheid van de
lidstaten om de milieu- en energiedoelstellingen te behalen. Eén van de voorstanders
van de stelling vindt dit helemaal niet realistisch. Veel lidstaten kunnen niet op eigen
kracht voldoen aan de doelstellingen, simpelweg omdat dit te duur is. Bovendien
ontstaat het risico van economische ongelijkheid wanneer lidstaten allemaal hun eigen
milieu- en energiebeleid mogen voeren. Milieumaatregelen kunnen door het ene land
namelijk makkelijker worden betaald dan door een ander land. Eén spreker noemt het
voeren van nationaal beleid op deze terreinen daarom zelfs strijdig met de kern van de
Europese Unie: de interne markt.
De Eerste Kamer en Europa
67