De Eerste Kamer en Europa - Eerste Kamer der Staten-Generaal

op de problemen die er zijn en Europa biedt die antwoorden nu niet of onvoldoende.
Door meer samen te werken kan beleid worden gevormd dat wel die antwoorden biedt.
Prima, zo constateren de tegenstanders. Nieuw beleid moet kunnen, maar daar is
helemaal geen Europese superstaat voor nodig. Voor nieuw beleid volstaat het tonen
van politieke wil. De afgelopen vijftig jaar is enorm veel bereikt, zonder dat Europa een
federale staat was. Wij kunnen daarom ook prima op dezelfde manier verder werken, de
status quo behouden.
De status quo is voor de voorstanders daarentegen absoluut geen optie. In de eerste
plaats kent Europa nu een democratisch gat. De Raad van Ministers als geheel is
namelijk aan niemand verantwoording schuldig voor de genomen besluiten. Enkel de
individuele ministers kunnen in hun eigen lidstaat – achteraf – ter verantwoording
worden geroepen. De vorming van een Europese federatie kan de Raad dwingen om ook
verantwoording af te leggen aan het Europees Parlement. Je zou er zelfs voor kunnen
kiezen om dan meteen een Europese regering te benoemen. Als je het doet, moet je het
goed doen, zo stelt één van de studenten.
Een tweede argument van de voorstanders tegen het behoud van de status quo wordt
ontleend aan het Belgische devies “Eendracht maakt macht”. Alleen als eenheid staat
Europa sterk tegen opkomende grootmachten als China en India.
De antifederalisten houden echter voet bij stuk en proberen het langs een andere weg.
Een federale staat heeft immers ook veel nadelen. Een federatie zou bijvoorbeeld
betekenen dat nog meer bevoegdheden van de lidstaten aan de Unie moeten worden
overgedragen. Noch de lidstaten noch de burgers hebben daar trek in. Het op voorhand
verdelen van de bevoegdheden tussen de verschillende niveau’s is evenmin een optie.
De Eerste Kamer en Europa
71