download achtergronddocument Nederland van de kaart

karakter van het gebied te herkennen en te ervaren, zonder
dat alom aanwezige storende elementen de beleving te zeer
op de proef stellen. Daarbij moge duidelijk zijn dat lelijke en
storende elementen in een coulisselandschap of bos door het
opgaande groen veel meer uit het zicht blijven dan in een open
veenweidegebied, kleipolder of heideveld.
‘Storende elementen’ zijn hier niet nader beschreven. De
makers van de Kaart beseffen heel goed dat ‘storend’ voor
iedereen verschillend kan zijn. Zij hebben echter als maatvoering
genomen dat het landschap met een specifiek tijdsbeeld, zelfs
als dat nieuwe (oer)natuur betreft, in principe separaat van
storende elementen moet kunnen worden gezien en genoten. In
het algemeen kan gesteld worden dat een bundeling van veel
infrastructuur (kanaal, spoor, snelweg) of een sterke barrière
zoals een meerbaanssnelweg of een met damwanden beschoeid
kanaal, als harde grens is gezien. Een gebied aan weerszijden
van deze barrières is niet als aaneengesloten beschouwd. Ook
zijn smalle zones langs hoofdverkeersaders niet meegenomen,
omdat daar altijd sprake is van geluidhinder. Dit criterium
is niet te streng gehanteerd, omdat de meeste mensen die
zich verplaatsen via die infrastructuur wel degelijk van het
landschap kunnen genieten. Er zijn ook gebieden groter dan
100 hectare buiten beschouwing gelaten die weliswaar veel
van de criteria van mooi bevatten, maar hinderlijk omringd zijn
door stedelijke bebouwing en infrastructuur. Kassenbouw wordt
gelijkgesteld aan stedelijke bebouwing; open landschappen zijn
hiervoor natuurlijk weer gevoeliger dan gesloten coulisse- en
boslandschappen.
Gaaf ontginningspatroon, bijna geheel opgeslokt door kassenlandschap.
Hier is een snelweg, compleet met vangrails en wegbebording,
tezamen met loodsen, windmolens én zelfs
een spandoek, heel wel in staat het oude roestige
poldermolentje en de streekeigen boerderij met erfbeplanting
geheel teniet te doen.
45