Intrinsieke motivatie van kinderen in sport en spelsituaties

verwachting hierbij is dat kinderen hun intrinsieke motivatie hoger wordt, op het
moment dat ze voor het gewenste gedrag beloond worden.
Uit onderzoek is echter gebleken dat dit niet het geval is. Scott plaatste in
1975 al de kanttekening dat extrinsieke beloningen ook een negatief effect kunnen
hebben op de intrinsieke motivatie van kinderen. Volgens hem is het zelfs zo dat het
gewenste gedrag juist minder vertoond kan gaan worden doordat men een beloning
krijgt voor het laten zien van het gedrag. In de periode dat zijn onderzoek werd
uitgevoerd was er echter nog te weinig bekend over intrinsieke en extrinsieke
motivatie om te verklaren waardoor dit precies kwam (Scott, 1975). Tegenwoordig is
die kennis echter wel aanwezig.
Veel van de effecten van beloningen zijn gebaseerd op de theorie van
klassieke conditionering (Eisenberger et al, 1996). Deze houdt in dat het aanbieden
van een positieve stimulus na het vertonen van een bepaald soort gedrag lijdt tot het
vaker optreden van het gedrag (Carlson, Martin & Buskist, 2004). Op de volgende
pagina’s zullen zowel de positieve effecten als de negatieve effecten van het geven
van beloningen besproken worden.
.
Positieve effecten
Er zijn verschillende ideeën over hoe beloningen intrinsieke motivatie kan
bevorderen. Als men een beloning zou krijgen bij een goede prestatie, en men is hier
van te voren van op de hoogte, dan zou het individu beter zijn best doen om de taak
tot een goed einde te brengen (Harackiewicz, Abrahams & Zageman, 1987). Bandura
(1997) stelde bijvoorbeeld echter dat beloningen intrinsieke motivatie zou gaan
bevorderen doordat individuen zich competent zouden gaan voelen. Eerder in deze
17