“Munchausen by Proxy Syndroom”: Huidige ... - vanhoomissen.be

Verder wordt in de literatuur eveneens het voorkomen van nagebootste
stoornissen, depressie, eetstoornissen, alcohol- en medicatiemisbruik, alsook
pedagogische onmacht beschreven (Adriaenssens, 2000; Robion & Deboutte, 1999;
Skau & Mouridsen, 1995).
Uit psychologische evaluatie blijken eveneens psychopathologische symptomen op
de voorgrond te treden zoals drang, dwang, slaapproblemen, ontkenning en
pathologisch liegen, aldus Vecht (2000). Drang wordt hier aangehaald omwille van
de obsessie naar het verrichten van medisch onderzoek om aandacht te verkrijgen.
Deze moeders vertonen eveneens dwangverschijnselen, waarbij obsessioneel
schoonmaken de meest courante vorm is. Kinderen worden in die mate mee
ingeschakeld in het huishouden, dat gedacht kan worden aan parentificatie.
Bovendien volgen zware sadistische straffen bij het niet voldoen aan de gestelde
eisen. Dwangstoornissen gaan in het algemeen gepaard met slaapproblemen. Het
wordt steeds moeilijker om de controle en de herhaling af te schudden voor de
nacht. Naast het liegen om het proces, teneinde medische aandacht te verkrijgen,
op gang te houden, wordt tevens gelogen over de eigen voorgeschiedenis.
Daarenboven worden velerlei banale verhalen overdreven of sensationele vertelsels
verzonnen, zoals een spectaculaire inbraak. Dit fenomeen kan evolueren in
„pseudologica fantastica‟, een term die wordt gehanteerd bij het aanduiden van een
pathologische impuls tot liegen, waarbij men zelf gelooft in de leugens. (de Jongh &
Broers, 2001; De Mol et al., 2002; Hall et al., 2000; Vecht, 2000).
Bovenstaande kenmerken situeren zich in een context van eenzaamheid en isolatie
(De Mol et al., 2002, Rosenberg, 1987). Daarnaast is het meest schrijnende
collectieve kenmerk bij de MBP-moeders hun gebrek aan empathie voor het kind.
Meadow (1985) benadrukt hierbij het egocentrisme van deze moeders. De
zorgfiguur slaagt er niet in haar kind te erkennen als een apart individu. Het
slachtoffer wordt gepercipieerd als een object voor het vervullen van eigen
behoeften, waarbij de noden van het kind zelf worden ontzien.
In de relatie met de huisarts ziet men vaak dat de moeder tracht een
vriendschappelijke band aan te gaan, waarbij ze een warme en zorgzame indruk
nalaat (Schreier, 2004).