“Munchausen by Proxy Syndroom”: Huidige ... - vanhoomissen.be

3.4 Handelingspatronen bij een vermoeden van het MBPS
Om na te gaan wat de huidige handelingspatronen bij huisartsen zijn, werd
bevraagd hoe er bij een vermoeden van het MBPS wordt gehandeld.
Uit de resultaten van het onderzoek blijkt dat menig huisarts (27.5%) een
afwachtende houding aanneemt, waarbij aan de moeder wordt gevraagd op een
later tijdstip contact op te nemen ter herevaluatie. In de tweede plaats gaat men
doorverwijzen naar een medisch specialist in een ziekenhuis (20%). Vervolgens
wordt het raadplegen van een collega-arts voor een „second opinion‟ vermeld met
eenzelfde frequentie als melding bij een Vertrouwenscentrum (12.5%). 7.5% van
de steekproef stuurt de moeder en het kind terug naar huis met eventueel een
voorschrift voor pijnstillers en geneesmiddelen. Tenslotte confronteert 5% van de
onderzoeksgroep de moeder rechtstreeks met het vermoeden. Eenzelfde
percentage van huisartsen geeft een alternatieve manier van handelen aan. Zo
wordt onder andere vermeld dat men zelf het kind tracht op te volgen en te
beschermen door zoveel mogelijk onderzoeken en ingrepen te vermijden. Hierbij
worden steeds de specialisten van het universitaire ziekenhuis op de hoogte
gehouden telkens zich nieuwe symptomen aanbieden. Het voorschrijven van
magistrale placebo‟s wordt eveneens beschreven, alsook het in vertrouwen nemen
van een familiaal gerelateerde huisarts van het potentiële MBP-gezin. Bij dit laatste
gegeven wordt tevens verzocht de situatie mee onder controle te houden door
nauwgezette, doch subtiele observatie. Vervolgens verklaart één huisarts geen
handeling te hebben ondernomen, aangezien zij op het eigenlijke moment geen
mishandeling vermoedde. Jaren later, wanneer de patiënt niet meer op consultatie
kwam, is het besef van een mogelijke MBPS-diagnose gegroeid door middel van
doorgenomen lectuur. Tenslotte meldt geen enkele huisarts het vermoeden bij het
strafrechtelijke circuit.