vrij downloadbaar - Bert Hellinger Instituut Nederland

13. Dynamieken
Wat drijft ons toch, en dan nog vaak buiten ons bewustzijn om, om ons te
beperken in onze levensmogelijkheden? Wat brengt ons ertoe iets te willen
dragen voor iemand in onze familie die we misschien zelfs helemaal niet
kennen? Het lijkt of we ingebonden zijn in een onzichtbaar web, waar we de
draden niet van kunnen zien maar de effecten wel merken. Een web, dat ons aan
de ene kant steunt en waar goede krachten ons ondersteunen in ons leven. Een
grootmoeder, die we als het ware achter ons voelen staan en die haar zegen geeft
over wat we willen doen. Een web ook van waaruit beperkingen voortkomen,
omdat we bereid zijn liever te verdwijnen en onzichtbaar te worden dan dat één
van onze ouders verdwijnt.
Zulk soort innerlijke bewegingen, dynamieken, komen voort uit liefde en
verbondenheid. Blinde liefde, een diepe, schijnbaar onbewuste behoefte om het
systeem in stand te houden. Dat betekent bijvoorbeeld te willen boeten voor wat
iemand anders heeft gedaan, ook al is de persoonlijke prijs daarvoor hoog.
Uit de duizenden opstellingen die in de loop van de jaren zijn gedaan worden
een aantal wetmatigheden zichtbaar, die kennelijk van belang zijn voor de
balans in een familiesysteem.
De eerste is: Ieder heeft evenveel recht op een plek. Dat geldt voor de levenden
en ook voor de doden. Wanneer iemand doodgezwegen is of op een andere
manier geen plek heeft gehad zie je dat soms generaties later iemand anders dat
als het ware wil compenseren en bijvoorbeeld de neiging heeft om het leven van
degene die is doodgezwegen te leiden.
Een tweede hoofdlijn is: er is een rangorde in het systeem. Een rangorde zoals
het leven vloeit. Van grootouders naar ouders naar kinderen naar kleinkinderen
en zo verder. Soms, als er geen kinderen zijn, dan stroomt het door naar een
andere levensvervulling, bijvoorbeeld een maatschappelijk doel waar iemand
zich zeer aan wijdt. Binnen een gezin komt eerst het oudste kind, dan het tweede
enzovoorts. Het oudere kind geeft meer en de jongste krijgt meer. Soms zie je
dan dat het jongste kind, om te compenseren dat hij meer gekregen heeft, later
wat meer voor de ouders wil doen, wanneer die zorg nodig hebben.
Een derde principe is de balans in geven en nemen. In een bloeiende relatie is te
zien hoe beide partners steeds aan elkaar geven. En wel steeds zoveel, dat de
ander in staat is om een zelfde hoeveelheid terug te geven, en dan net ietsje
meer. Daardoor ontstaat een soort schommel van geven en nemen, waarop de
relatie zich steeds verder verdiept. Wanneer één van de partners de ander
onrecht heeft aangedaan, dan kan de andere partner ook iets doen of vragen, dat
de eerste bijna net zoveel kost als dat het de gekwetste partner heeft gekost. En
doordat dat net iets minder is, komt er weer een balans in geven en nemen.
Vergeven van de partner die onrecht heeft aangedaan kan een averechtse