Leerboek Melkkunde en Zuivelbereiding - Zuivelhistorie Nederland

Er moet heel kalm en rustig met het melken worden begonnen; eerst als de koe de melkgoed heeft laten schieten, begint men geleidelijk vlugger én krachtiger te melken, maardit moet toch steeds rustig gaan en nooit woest en wild. Is de melker eenmaal goed aande gang, dan moet zonder onderbreking krachtig worden doorgemolken totdat de koegeheel is uitgemolken. Op deze wijze melkt men in de kortst mogelijke tijd de meestemelk. De melk moet met lange, dikke stralen in de emmer terechtkomen, steeds op dezelfdeplaats. Er ontstaat dan flink schuim, hetgeen een kenmerk is voor goed melken.Gedurende het melken blijven de tepels in de hand, hetgeen met het oog op „zere spenen"ook van betekenis is.Om de laatste melk, welke niet vlug meer naar de tepelholte toevloeit, in korte tijd teverkrijgen, gaat men als volgt te werk.De wijsvinger wordt zo hoog mogelijk in de uier geplaatst en daarna naar beneden gehaald.De melk wordt hierdoor in de tepelholte gedrukt. Op deze wijze is het mogelijk,nog met flinke stralen te melken. Dit z.g. namelker2 wordt hierdoor in de kortst mogelijketijd voltooid. Eerst worden weer de voorkwartieren en daarna de achterkwartierennagemolken.Het is van zeer veel belang, dat dit namelken goed wordt uitgevoerd. Goed namelkenverhoogt niet alleen de melkopbrengst maar ook het vetgehalte van de melk, daar juistde laatst uit de uier verwijderde melk het hoogste vetgehalte heeft. Tevens moet er opworden gewezen, dat slecht uitmelken der koeien het ontstaan van uierontstekingen inde hand kan [017] werken. Vooral ook bij het machinaal melken is dit een belangrijkpunt.Nadat het melken is afgelopen, wordt de melkemmer aan de linkerzijde van de melkergeplaatst, waarna de tepels weer met water gewassen en daarna afgedroogd worden.Heruitgave zuivelhistoriedrenthe.nl 14