Philadelphia_Eindrapport_ERAI

De boomJullie zien mij hier staan alsvolgroeide, volwassen, zo zelfstandigmogelijke boom. Ja, menhad het al voor mij uitgedacht.De normen, maar niet de waardenwaren al bepaald.Mijn groeiplan stond vast, het was keurignetjes ingekaderd. Ik had zelfs speelruimtegekregen. Maar het was voor mij bedachten dat paste niet, ik ben anders. Ik benmezelf.Zo groei ik verder, zoals ik mezelf prettigvoel en op de manier waarop ik in het levenwil staan. Egoïstisch? Het is maar hoe je hetbekijkt. In vergelijking tot hen die naast mijhet hardst hun best deden om maar zo hoogen kaarsrecht mogelijk te worden.En ondertussen onder de grond mijn wortelsbeknelden.Want ja, ik heb wel voeding nodig, ben niet de sterkste. Eerlijk is eerlijk. Mijn wortels kunnenmet regelmaat een scheutje voeding gebruiken. Willen jullie me daarbij blijven helpen?...Zeker als het hier weer eens zo´n lange droge periode met zandstormen is. Dán voeg je ietstoe aan mijn leven en wie weet ook wat aan dat van jezelf.Vreemd, ik moet ineens aan Philadelphia denken. De diepere lading, de missie, broeder/zuster liefde. Bijbels. Hoe stond het er ook al weer? Kleine kracht, maar trouw. Je kunt er vanop aan. Dat past en daarom dankjewel dat ik er zo mag zijn... En wel mijn wortels blijvenvoeden hé?