DP februari 2003 - Chiro - Chirojeugd Vlaanderen

Spelletjes in het donke“Geen enkel probleem, zus. Ik kan dezaak hier wel even sluiten. Als ik maarop tijd het bordje ophang en daaropduidelijk maak dat het containerparkvolgende woensdagnamiddag geslotenis. Nee, nee, maak je maar geen zorgen.Ik zal er zijn. Om twee uur, zegje? Oké!”Pol haakte de telefoon in. Hij was watblij dat hij volgende woensdag naarhet verjaardagsfeestje van zijn neefjemocht. Om wat te passen op al datjong geweld, had zijn zus gevraagd.Maar voor Pol was dat niet de eerstebezorgdheid.Twee uur. Pol was stipt op tijd. Zijnzus, die altijd gehaast door het levenliep, deed open en vlug-vlug legde zehem uit wat er allemaal te doen stond,waar het drinken en de hapjes lagen,wat wel en niet mocht, hoe laat hetafgelopen moest zijn, welke gabberseen extra oogje in het zeil verdienden,enzovoort enzovoort. Pol had maarmet een half oor geluisterd. Hij wasmeer aangetrokken geraakt door aldie jonge kereltjes die met vanalles ennog wat bezig waren en geen oog haddenvoor hun nieuwe oppasser.Pols ogen puilden uit van verbazing.Hij wist niet dat zijn zus en haar manzulke aanhangers waren van alles watde moderne tijd maar kan verschaffen:voor elk van de drie gezinsleden was ereen computer en een televisietoestel.Vader was blijkbaar zo speels, dat ookhij een gelukkige eigenaar was van eenPlaystation. Moeder had dan weer eenechte bioscoopkamer ingericht metalle laatste nieuwe films. Gelukkigvoor haar zoon was ze ook gek opjeugdfilms en andere zoete koek, zoalseen serie Rocky’s, science-fictiongevallenen vele Harry Potters en Bannenvan de Ring. In het grote tuinhuis hadvader meer dan drievierde van deoppervlakte voor zijn treinen ingepalmd,en neefje had met het laatsteSinterklaasfeest zowaar een synthesizergekregen, mét de allerlaatstesnufjes.Pol liep door het huis. Iedereen waswel ergens met veel plezier ergensmee bezig. Alleen of met twee of drie.Niemand liep daar verveeld rond.Niemand die uit de boot viel. Datbeviel Pol wel. Alleen jammer dat zeniets samen deden, al was het maareven. Taart eten of zoiets. Of eenballetje trappen buiten in die grotetuin. Maar goed, er was al geen geruzieof geroep of gehuil of getrek engesleur en dat is al wat.Pol wandelde wat in de tuin. Een mooiaangelegde tuin, trouwens. Plots werdhet – veel eerder dan verwacht – donker.Zwarte pakken wolken drevenboven het huis en de tuin en de restvan het dorp. Het zou gaan regenen,dat was zeker. Het leek er zelfs opdat het meer dan dat zou worden:storm, onweer! Gelijk kreeg hij, wanteen half uur later sloeg de bliksem in,niet zo ver van het huis. Een geweldigeknal deed de gasten hevig opwippen,en daarna was er niets meer.Niets, alleen duisternis en het geluidvan de storm buiten. Iedereen bleefverweesd achter, want ook elke computerof tv, en al het elektronischspeelgoed was uitgevallen. Pol begreepdat, en net omdat het zo stil was,schoot hij direct in actie. Hij ging inde hal staan en riep onmiddellijkiedereen op om stil te blijven: “Rustigiedereen, blijf waar je bent, verroergeen vin en laat alleen je adem lawaaimaken. Ik stel het volgende voor: julliekomen straks zo heimelijk, zo stilen toch zo snel mogelijk naar de keuken.De koelkast is de aftelplek. Ikneem de kaars die ik hier ondertussenheb gevonden en doorzoek het huis.Als ik iemand van jullie kan ontdekken,ben je uit. Goed? Begrepen?Iedereen doet mee?” Pol kreeg verschillendeja’s als antwoord. Het zoekenkon beginnen. Er werd geslopen,gelopen, omvergestoten, gevonden,gevat. Het was een schot in de roos,dat idee van Pol. Op slag was iedereenhet donkere huis vergeten. En hetwerd nog eens gespeeld. En nog eensen nog eens en nog eens. Tot Pol erzelf genoeg van had en voorstelde omiets anders te gaan doen.Pol, die het zelf ook niet goed wist,bracht de kinderen bijeen in het salon.Ze gingen in een kring zitten, maardoor het donker wist niemand goedwie naast wie zat. Zo werd Freek Jorisgenoemd, en Thomas werd Bas.Vandaar dat Pols neefje, Janus, op hetidee kwam om elkaar te voelen. Hijbegon dan ook. Een stekelig kopje, datmoet Marec zijn. Een paardenstaart,22 DUBBELPUNT • Februari 2003