Het biometrisch paspoort in Nederland - Oapen

In dit verband is het van belang te wijzen op een parallel gepubliceerde WRR-studieten behoeve van het WRR-onderzoek. In deze studie, Happy Landings? Hetbiometrisch paspoort als zwarte doos, geschreven door Vincent Böhre engepubliceerd als webpublicatie op de website van de WRR, staan de relevanteNederlandse actoren, hun doelen en belangen alsmede hun relaties met andereactoren - waaronder met name de burger - centraal. Aan de hand van een zeergedetailleerde behandeling van de politieke geschiedenis van het biometrischepaspoort in Nederland, worden enkele interessante conclusies getrokken welke hierkort samengevat, in de woorden van Böhre, worden weergegeven.“Opvallend is dat het maatschappelijke debat over de nieuwe Paspoortwet pasin de zomer van 2009 op gang gekomen is, terwijl het politieke debat reeds in1997 haar startpunt kent. Het gebrek aan maatschappelijk debat kan wordentoegeschreven aan een gebrek aan aandacht in de media voor het onderwerp eneen vrij geruisloze parlementaire ontiwkkeling. Hierdoor zag het gros van deNederlandse bevolking én het georganiseerde maatschappelijk middenveld zichin de zomer van 2009 plotseling gesteld voor een nationaal fait accompli:verplichte opslag van vingerafdrukken. Na aanname van de nieuwePaspoortwet, vond het maatschappelijk debat alsnog in versnelde, verhevigdeen (mede daardoor) verjuridiseerde vorm plaats. De algemene strekking van dekritiek op de nieuwe Paspoortwet was (en is) dat door deze wet het recht opprivacy van iedere Nederlander met voeten wordt getreden. Bovendien lijktiedere Nederlander min of meer te worden gedwongen om zich daarbij neer teleggen: zonder geldig biometrisch identiteitsdocument wordt men immers alshet ware buiten de maatschappij geplaatst. Van enige vorm van keuzevrijheid(in menselijke zin) is in dit verband geen sprake. Het maatschappelijke procesdat hierdoor ‘getriggerd’ is heeft onlangs een eerste ‘apotheose’ bereikt in devorm van een collectieve dagvaarding van de Nederlandse staat wegensvermeende schending van het recht op privacy. In die zin is de relatie tussen deburger en de Nederlandse overheid door het biometrische paspoort niet alleenreeds veranderd, maar ook op scherp komen te staan, althans in juridische zin.”9