DOSSIER PALAVERPIPO DE KLOON EN MAMMALOEBraakbalAlleen een ontdekkingsreiziger diemidden in de jungle een totaal onbekendeschatkamer blootlegt, kan hetgevoel begrijpen van leider Flor diebinnen welgeteld drieënveertig jaar ineen <strong>Chiro</strong>lokaal een meer dan beduimeldkladpapier vindt. Het is mooi inachten geplooid en zat bijna veertigjaar onder de poot van een wiebeltafelgepropt, voor de stabiliteit.Flors voorzichtige vingers trillen vanopwinding. Papier... In zijn hoofdhoort hij de stem van zijn grootvader:“Ooit was er papier in alle soorten:gazettenpapier, behangpapier, schrijfpapier,tekenpapier, schuurpapier, ja,zelfs wc-papier. En elke dag kwam defacteur om papier in onze brievenbuste stoppen: dikwijls reclame, soms eenschone liefdesbrief en dan weer één vande belastingen en één keer per maandhet boekske van de <strong>Chiro</strong>.”De <strong>Chiro</strong>... Flor houdt zijn adem interwijl hij het vergeelde blad openplooit.Het kost hem moeite om dehanenpoten te ontcijferen. Zijn ogenzijn niet gewend aan lusletters oppapier. Dat is toch totaal iets andersdan die strakke letters op een computerscherm...“Palaververgadering <strong>Chiro</strong> Babbelut– 3 december 2004” ontcijfert hijdan toch, “Verslaggever: Pieter Penninck”Flor kan zijn ogen niet geloven.Pieter Penninck, dat is zijn grootvader.Hoe kan de geschiedenis zich zo herhalen?Vorige week was hij, net als zijngrootvader vierenveertig jaar geleden,verslaggever op de vergadering. Hijhad alles zoals gewoonlijk meteeningetikt op de multimedia-pc van de<strong>Chiro</strong>groep en het na de vergaderingmet één klik in ieders mailbox latenbelanden.“Maar wat is in godsnaam een ‘Palaver’?”vraagt Flor zich af. “Spraken zevierenveertig jaar geleden nog Middelnederlands?”“Stelling 1: Aspi’s zijn de toekomstvan de <strong>Chiro</strong>,” leest Flor.Blijkbaar had de leidingsploeg vanopa Pieter bijeengezeten om over eenaantal <strong>Chiro</strong>stellingen te discussiëren.Boeiend!Zijn grootvader kennende, vermoedtPieter dat het er wel hevig aan toegegaan moet zijn. Discussiëren, dat istoevallig één van zijn specialiteiten, enzeker als het over de <strong>Chiro</strong> gaat!Vorige week nog...“Hoe is ’t in de <strong>Chiro</strong>?” had opa gevraagd,zoals elke week.Flor was nog helemaal enthousiastvan de avond voordien. Het was eengigamagnifieke leidingskring geweest.Er waaide een nieuwe wind door deleidingploeg die nieuwe, nooit vermoedehorizonten deed lonken.“Gisteren, zo’n LK gehad, opa!” zei Florterwijl hij zijn duim in de lucht stak.“Vanaf nu zal ledenwerving voor onsgeen enkel probleem meer zijn.”Ledenwerving... daarover had opanatuurlijk ook wel wat te vertellen.“Ik herinner me nog...” stak hij van wal,“hoe ik ooit met Werner en Jasper naarde scholen ging, zoals altijd weer geweldigverkleed. We hadden de kinderenmeteen mee en vóór de speeltijd voorbijwas, stonden ze al met z’n allen te brullenhoe ‘cool’ de <strong>Chiro</strong> wel was. ‘Cool’,dat was toen hét woord.”Flor glimlachte. Dat was weer zo’ntypisch prehistorisch <strong>Chiro</strong>verhaal vanzijn opa. Naar de scholen gaan, datdeden ze al lang niet meer, de laatstejaren kregen de kinderen allemaal eendigitaal promotiefilmpje voor de <strong>Chiro</strong>in hun mailbox. Maar wat ze nu vanplan waren, dat was echt dé tot hiertoe missing link in het hele ledenwervingsvraagstuk.“Klonen,” had Flor gezegd, “dat wordtons nieuwe wapen in de ledenwervingsstrijd.”“Clowns!” had opa Pieter nog gezegd.“Clowns, jongen! Het meervoud van“clown” is “clowns” en niet ‘klonen’. Klonen,dat is...”Flor wist wat er zou volgen: “Een verderfelijkepraktijk! Niks voor de <strong>Chiro</strong>!”En nog een hele reeks argumentenom Flor ervan te overtuigen datsystematisch de hele leidingsploeg enalle ‘goede’ leden klonen géén goedemanier is om het bestaan van de <strong>Chiro</strong>te garanderen.Maar het bleef stil nu... Klonen... Hetidee alleen al had Flors opa voorgoedhet zwijgen opgelegd. Zijn breekbare<strong>Chiro</strong>hart was gebroken.Flor en zijn medeleiders waren ernochtans rotsvast van overtuigd datdat dé manier was.Waren... want nu Flor daar in het lokaalstaat, met dat papier in zijn handen,weet hij het niet zo goed meer...“Stelling 5: Iedereen is welkom in de<strong>Chiro</strong>” blijft door zijn gedachten gaan.“Misschien...”denkt hij, “misschienmoeten we dáár toch nog eens overnadenken.”10 ] DUBBELPUNT SEPTEMBER 2005 [
“... DIE VAN NATIONAAL ZIJNZOALS SCHOOLDIRECTEURS”We zochten een interessantediscussie over inspraak: vindenleid(st)ers dat zij betrokken wordenin het beleid van de ‘grote’<strong>Chiro</strong>? Of lijkt die <strong>Chiro</strong> eenivoren toren, waar zij niets inde pap te brokken hebben? Wevonden onze gewillige slachtoffers(Lieve De Schepper, SylvieVan Heeren, Helga Bergman,Judith Coene, Elien Taets en LienYsebaert) op de West-VlaamseStartdag. Volgens die meisjesvan <strong>Chiro</strong> Sjaloom uit Ertveldevalt dat allemaal best mee.DP: “Hebben jullie deelgenomenaan Palaver?”Lieve: “Ja! Dat hebben wijingevuld met de leidingsploegvorig jaar.”DP: “In hoeverre telt jullie meningmee in de beslissingenvan <strong>Chiro</strong>jeugd Vlaanderen?”Sylvie: “Wat wij zeggen, is maaréén mening, het is dus moeilijkom te weten in hoeverre zeónze mening gebruiken.”Judith: “Moesten ze publicerenwat de resultaten zijn (zoals nudus gebeurt, n.v.d.r.), zoudenwe kunnen weten hoe onzemening meetelt. Het is ookbelangrijk dat we weten wat ergaat gebeuren met de resultaten,wat ze ermee gaan doen.Zo kunnen we ook zien of onzemening er eigenlijk toe doet.”DP: “Voelen jullie je betrokkenbij de ‘grote’ <strong>Chiro</strong>?”Elien: “Enkel als je op nationalecursussen gaat, hé, dan kom jewel in contact met nationaal,zoals op Afdelingsbivak enzo. Maar anders is er weinigcontact.”Judith: “Op Krinkel waren ermensen in mijn leefgroep diezeiden dat ‘die van nationaal’zoals schooldirecteurs zijn. Bijvoorbeeldtoen West-Vlaanderentegenover Antwerpen stondte roepen, waren er mensenvan nationaal op de brug en datis toen bij velen niet in goedeaarde gevallen.”Lieve: “Toch is het goed datnationaal er is, dat ze uitkomenvoor hun mening, voor hunvisie, omdat ze zo jongerenbewustmaken.”DP: “Is de mening van <strong>Chiro</strong>jeugdVlaanderen wet? Ofzou dat zo moeten zijn? Stelbijvoorbeeld dat je een <strong>Chiro</strong>groephebt die niet akkoordgaat met een bepaald standpunt.Mogen zij dan huneigen zin doen?”Sylvie: “Ja, ik vind toch dat zeopeningen moeten laten voorde plaatselijke groepen. Diemogen hun eigen mening hebben.”Lieve: “Bijvoorbeeld: in deGrasduiner stond dat je zoveelmogelijk het officiële briefhoofdvan <strong>Chiro</strong> moet gebruiken omzo uniform mogelijk te zijn. Datvind ik overdreven. De <strong>Chiro</strong> iscreatief en speels. Ze mogenhet aanbieden, maar het magniet verplicht zijn.”DP: “Hebben jullie het gevoeldat er inspraak is in het gewest,in het verbond?”Helga: “Ja, in het gewest zeker(gewest Grenskant, n.v.d.r.). Zestaan heel dicht bij ons doorhun activiteiten zoals de megaspeldag,en ook op bivak.”DP: “Hoe bevorderen jullie deinspraak in jullie groep?”Elien: “We organiseren iederjaar een praatcafé voor deouders. We hebben ook eenenquête die zij dan moeteninvullen, met vragen waaropwij een antwoord willen, zoalsbijvoorbeeld wat ze vondenvan het bivak, of ze niet te vuilnaar huis komen na de werking,enzovoort.”Lien: “Bij de kinderen zelf proberenwe hen zelf veel te latenbeslissen, bijvoorbeeld voor deouderavond.”DP: “Waarom is inspraakbelangrijk?”Sylvie: “Als je inspraak bevordert,zullen kinderen veelgemotiveerder zijn om iets tedoen, omdat ze het zelf gekozenhebben.”Lien: “Als je dat doet van inhet begin, dan groeien ze nietop met het idee ‘we laten allesmaar gebeuren’, maar weten zedat het initiatief ook van henmoet komen.”Helga: “Ze zijn ook veel dankbaarderals je hen zelf veel laatkiezen.”Dank je wel, meisjes!] DUBBELPUNT OKTOBER 2005 [