Woonwagenvrouwen maken een fotoboek over hun eigen leven.d…

- het eigen fotoboek durven presenteren aan buitenstaanders.6. MethodiekbeschrijvingZoals gezegd maakten de acht woonwagenbewoonsters deel uit van een grotere groep. Bij hettot dan toe bestaande scholingsaanbod voor deze groep waren er drie knelpunten. Het eersteknelpunt was dat het einddoel en de inhoud van de door de sociale dienst opgesteldetrajectplannen onduidelijk waren. De onduidelijkheid bracht onder de cursisten onzekerheiden spanningen teweeg. Het tweede knelpunt was dat de tot dan toe gegeven cursussen smalvan opzet waren: Ze beperkten zich tot louter taal. Het derde knelpunt was dat zij wel dejongeren in het woonwagenkamp bereikten, maar niet de volwassenen.Om deze drie knelpunten op te heffen is voor de hele groep een projectplan gemaakt. Hetknelpunt van de onduidelijke einddoelen is in dat plan ondervangen door per individu eendiagnose te stellen. Deze diagnose levert een beeld op van:- de persoonlijke achterstandssituatie en oplossingsbereidheid;- sociale vaardigheden en persoonlijke presentatie;- maatschappelijk functioneren en verwachtingen t.a.v. de toekomst;- motivatie t.a.v. leren en werken;- het doorlopen ROC-traject, niveau, perspectieven en/of beperkingen;- afstand tot de arbeidsmarkt;- fysieke en/of psychische beperkingen.Uit de diagnosegesprekken kwam naar voren dat de woonwagenbewoners in verschillendecategorieën konden worden opgedeeld. Zo was er een groep mannen die erg op werk entechniek was gericht. Voor deze mannen is later een leerwerkplaats techniek georganiseerd.Ook was er een groep met vrijwilligerswerk als doelperspectief. Een derde groep tenslotte, dievan de acht woonwagenvrouwen, was gericht op de eigen kinderen en wilde niet naar eencursus.Voor deze ‘restgroep’ van acht woonwagenbewoonsters bedacht men de fotoboekmethode:De vrouwen kregen de opdracht om bij de Hema een wegwerpcameraatje te kopen en dat tegebruiken voor een fotoreportage over hun eigen leven. Over dat idee, dat in feite een variatieis op de lessen Persoonlijke en Maatschappelijke Vorming, raakten ze al snel enthousiast.Bij elke foto moesten de vrouwen een tekst schrijven. Dat stimuleerde hen om te gaan lerenlezen en schrijven. Voor het schrijven hadden ze de computer nodig. Dat motiveerde hen weerom computerles te gaan volgen. Enthousiast geworden namen zij hun kinderen en anderefamilieleden mee naar het computerlokaal. Daardoor raakten ook de kinderen bij het projectbetrokken. Om de kinderen en de familie er nog meer bij te betrekken is er Sinterklaas enZwarte Piet gespeeld en zijn er tevens spelletjes georganiseerd. Ook kregen de vrouwenkookles. Daardoor behaalde men ook voor deze restgroep, die aanvankelijk geen enkeldoelperspectief zag, de doelen die men voor de meer ‘kansrijke’ groepen had gesteld, zoalsuitstroom naar vrijwilligerswerk.