Profiel beroep Logopedist - Logopedie.nl

5.2.2 Internationale ontwikkelingenIn Europa worden de eerste twee klinieken gevestigd voor onderzoek en behandeling van patiëntenmet stem-, spraak- en taalstoornissen. Deze klinieken zijn gevestigd in Berlijn (onder leiding vanH. Gutzman) en in Wenen (onder leiding van E. Froeschels).Door de politieke ontwikkelingen in Duitsland in de jaren dertig van de vorige eeuw wordt het werkenvoor de joodse Froeschels en andere artsen onmogelijk, en verdwijnt het Weense instituut.Na de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) gaat ook de kennis en expertise van het Berlijnse instituutvoor het Westen snel verloren. Hierdoor komt de logopedie in West-Europa meer onder invloed testaan van ontwikkelingen in de Verenigde Staten, waar de logopedie zich in het begin van detwintigste eeuw anders ontwikkelde dan in Europa. In de Verenigde Staten was sprake van een striktescheiding tussen onderzoek en behandeling van stemproblemen, en onderzoek en behandeling vanspraak- en taalproblemen.Artsen hielden zich voornamelijk bezig met het eerste probleemgebied, terwijl psychologen enlinguïsten zich meer bezighielden met het tweede probleemgebied. Na de Tweede Wereldoorlogontstaat tussen deze specialisten ook de nodige samenwerking en verwerft het beroep logopedist ereveneens een onafhankelijke status.5.2.3 Specialisatie en professionaliseringPROFESSIONEELAls gevolg van de verdere ontwikkelingen in de pedagogiek, de vooruitgang in de medische wereld ende komst van nieuwe technologische middelen voor diagnostiek, ontwikkelt de logopedie zich na deTweede Wereldoorlog snel. Nieuwe inzichten en behandelvormen worden ontwikkeld en in de praktijkgetoetst op hun effectiviteit; de logopedie gaat zich ook meer richten op wetenschappelijk onderzoek.De ontwikkeling van de logopedie in de laatste decennia leidt behalve tot meer wetenschappelijkonderbouwd werken ook tot specialisatie binnen de eigen beroepsgroep. Daarnaast gaat de logopediezich onder invloed van Amerikaanse impulsen meer richten op onderzoek en behandeling van primairemondmotoriek.In 1980 wordt het beroep van logopedist in de Wet paramedische beroepen, wettelijk vast-gelegd inhet logopedistenbesluit. Op dat moment wordt de opleiding uitgebreid van drie naar vier jaar en krijgtde opleiding logopedie formeel dezelfde status als andere hbo-opleidingen.Met die erkenning van het beroep logopedist als paramedisch beroep in 1980 werd de naam beperkttot logopedist en niet meer zoals voorheen logopedist-akoepedist.Dit betekent niet dat het onderdeel akoepedie uit de opleiding verdween. Alle opleidingen haddenondersteunende vakken op het leergebied gehoor in het programma, zoals wiskunde/natuurlijke,akoestische fonetiek, elektro-akoestiek, audiologie, audiometrie naast het hoofdvak hoorrevalidatie.In practica werd gewerkt met proefpatiënten of computersimulatieprogramma’s om het afnemen vanaudiogrammen te oefenen. Het vak hoorrevalidatie omvatte een technisch en een niet-technischgedeelte ook wel sociale hoorrevalidatie genoemd. Bij technische revalidatie moet gedacht wordenaan hoortoestelaanpassing en het adviseren en informeren van slechthorenden en hun omgeving overversterkingsapparatuur, bij sociale revalidatie lag het accent meer op het begeleidingen van ouders vandove/slechthorende kinderen (hometraining), het begeleiden van leerkrachten van dove/slechthorendekinderen en het begeleiden van volwassenen en met name ouderen met een verworven auditieve handicap.Daarnaast werd (net als op de oude opleiding tot akoepedist) studenten geleerd op welke wijzeeen oefengang liplezen opgesteld kon worden. Mede doordat het beroep van spreekleerkracht (leerkrachtdovenonderwijs met aanvullende cursus logopedie) in het onderwijs aan doven een langzaam33