FIOE V

•2Ö0 BRIEF AAN AMELIA ,rer was, dan bewonder ik zyne liefde, en vergeet,in die heilige verrukking, my zeiven enall myne rampen, ö Wat leer ik dan duizenddingen, die gy in voorfpoed niet leeren kunt.Wat krijg ik dan veel kundigheden, die ik inden Hemel uitbreiden zal: en als ik dan denk,dat het haast gedaan is , dat het zagte grafmijn rustend gebeente haast dekken zal, en datmyne vrienden my op aarde gelukkig zullennoemen, als ik daar boven verheven ben, enby den Heiland hun het goede toebid omyne Amélia! dan voel ik all de kragt van }efusgodsdienst eerst volkomen in myne ziel —dan hijg ik al wagtend naar eene zalige ontbinding,o Wat zal die verandering aangenaam zijn,Amélia! die ingang in den Hemel! o wat zal datheerlijk zijn, als ik voor het eerst voel, dat ikniet meer zondig, dat ik zonder ligchaam ben,en een geheel nieuw en verhevener gezelfchapkrijg — o wat zal dat een verrukkende vreemdheidzijn! Als ik dan all die oude heiligen, en,dat oneindig verhevener is —, als ik dan denmiddelaar zeiven leer kennen, en met hem omga, en enkele onafgebrokene eeuwige godsdienstigeaandoening ben. . . . Ach. . ik verliesmy zeiven, Amélia;... maar ach, ik voelook, dat ik nog op aarde ben! Maar ik zaltog