FIOE V

ifo D Ü B L A R.oogeil. Zyne zagtklagende ftem fluisterde onmagtig.Zoo klaagde de ftem van de fterven-;de Dela; zy had haren Morlan, Morlan denfchutter uit duizend, zy had haren lievendertMorlan verloren.Dublars gebrokene ftem klaagde al zügtend ii, ach! myne Colla!" en de verflaauwende ftem-ruischte zwaarmoedig over de lispende biezen,3, ach! Colla!"De wind veranderde, — fchuimende golvenrolden uit het weste. Nu klotste het naderendbootjen al kantelend voorby de toppenVan het verdronken riet. Dublar, de onmag-' tige Dublar, ftiet zyne wankelende knieën tegeneikanderen. Op 't laatst vereenigde hyZyne magtlooze kragten, en wierp zig op debulderende golven. Hy naderde plonzend hetledige bootje, en nu ftak hy begeerig zynenbevenden arm uit.De ftormen verdubbelen: en ach! Dublarwordt in een vallenden golf al drajend bedolven.De golf zngt nog „ Colla!" en Dublarzonk in de bruifchende ltroomen.Rust zagt, o Dublar! gy eerfte der jagers!rust zagt in den vloed! Colla , uwe tedereColla j ontmoet u reeds ftervende aan den hangendenoever van het boschryke Woda.J.P.K.^