Ontwikkeling van de j eugdcriminaliteit: periode 1980-1988 - WODC

schuldigverklaringen zonder straf (4%) moeten aftrekken. Dit is gedaan in tabel20, waarbij men dan op lagere totalen komt.Tabel 20: Verdeling over opgelegde sancties, in %onvoorwaardelijke gevangenisonvoorwaardelijke tuchtschoolonvoorwaardelijke arrestvoorwaardelijke gevangenisvoorwaardelijke tuchtschoolvoorwaardelijke arrestonvoorwaardelijke boeteonvoorwaardelijke boete + voorwaardelijke vrijheidsstrafvoorwaardelijke boeteberispingoverige sanctiestotaal1985 1987abs. % abs. %229 4,0 214 4,0685 12,0 810 14,0294 5,0 168 3,0235 4,0 218 3,5715 12,5 985 17,5524 9,5 666 11,51337 24,0 1275 22,51075 19,0 785 14,0307 5,5 349 6,0157 3,0 135 2,596 1,5 84 1,55654 100 5689 100Als men de verdeling over de verschillende sancties van 1987 met die van1985 vergelijkt, komen enkele belangwekkende veranderingen naar voren. Zois het aandeel van de boetes in het totale sanctiepakket tussen 1985 en 1987verder teruggelopen van 48,5% naar 42,5%. Met name de combinatie vaneen onvoorwaardelijke boete en een voorwaardelijke vrijheidsstraf is relatiefgereduceerd. Anderzijds is het aandeel van de voorwaardelijke vrijheidsstraffenin diezelfde tijd toegenomen van 26% tot 32,5%, maar - zoals eerder opgemerkt- dit is hoofdzakelijk het gevolg van een stijging van het aantal alternatievestraffen, die in verband met het ontbreken van een wettelijke regelingin het kader van een voorwaardelijke vrijheidsstraf opgelegd worden. Met namein 1987 is er een flinke toename geweest van alternatieve sancties: per arrondissementwas er sprake van gemiddeld 100 alternatieve sancties. Hoeweler ook een lichte toename van leerprojecten vast te stellen valt, wordt hetgrootste deel van deze sancties toch gevormd door werkprojecten (Radenvoor de Kinderbescherming, Jaarverslag 1987).Tenslotte blijkt uit de vergelijking dat het relatieve aantal onvoorwaardelijkearreststraffen verminderd is en het aantal onvoorwaardelijke tuchtschoolstraffenis gestegen, een bevinding die in het vorige hoofdstuk reeds gesignaleerdwerd.Naast verschuivingen in het opleggen van bepaalde sancties kan ook veranderingopgetreden zijn in de duur van de straf. Dit is met name, van belangvoor wat betreft de onvoorwaardelijke vrijheidsstraffen, omdat niet alleen hetfrequenter opleggen van onvoorwaardelijke vrijheidsstraffen een verzwaringvan de straftoemeting zou betekenen, maar ook een verlenging van de strafduurdaarop zou wijzen. Tabel 21 geeft hier meer duidelijkheid over.De opvallendste conclusie die uit tabel 21 getrokken kan worden, is datvoor alle drie de vormen van vrijheidsstraffen geldt dat vooral het aandeelvan de korte vrijheidsstraf is toegenomen. Dit geldt voor de gevangenisstraftot twee weken, waarvan het aandeel is gestegen van 7,5% tot 16%. Het geldteveneens voor de arreststraf, waar de straffen van minder dan een week van24% tot 38,5% zijn toegenomen en het aandeel van straffen van één tot enmet twee weken navenant is afgenomen. Nu is eerder reeds gewezen op hetfeit dat kinderrechters steeds minder vaak arreststraffen en gevangenisstraffenopleggen en dat betekent dat in dit opzicht vooral de ontwikkeling bij detuchtschoolstraffen van belang is.36