Ontwerp van decreet houdende de algemene uitgavenbegroting ...

54 Stuk 15 (2012-2013) – Nr. 3-Kis er immers niet alleen voor de allerzwaksten. Uiteraard kan men wachtlijsten reducerendoor de inkomensgrenzen nog verder naar beneden bij te stellen, en zal een verhoging vandie grens met 10 percent de wachtlijst nog doen aangroeien.Maar voor wie is de sociale woningbouw eigenlijk bedoeld? Tegenwoordig willen nogalwat gemeenten liever geen sociale woningen op hun grondgebied. Zelf is mevrouw Heerenaltijd voorstander geweest van volkshuisvesting. Naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingenhebben mensen haar gevraagd waarom een sociale woonwijk geen normalewijk kon zijn. Toch bestaan er ook voorbeelden van perfect werkende sociale wijken.Door een mix van mensen met verschillende woonculturen en een integratie van wonenen welzijn is een goede samenleving in een sociale woonwijk wel degelijk haalbaar. Deinspanning van de minister om de grens met 10 percent te verhogen is een middel omterughoudende gemeenten over de streep te trekken en het samenleven in sociale woonwijkente bevorderen.Een algemeen systeem van huursubsidies vindt mevrouw Heeren niet praktisch haalbaarEen subsidie voor wie al vijf jaar op de wachtlijst voor een sociale woning staat, helpt eenbeetje maar lost fundamenteels niets op. Het aanbod moet worden verruimd. Gemeentenzijn daarvoor cruciaal. Bouwmaatschappijen zijn maar een actor. In elk soort van woongebiedis er nood aan sociale huisvesting. Vaak hoort men dat alle sociale woningen naarde sociaal zwaksten zouden moeten gaan, en dan nog maar zolang die hun situatie niethebben verbeterd. Maar juist het sociale en betaalbare aspect van die woning maakt datdeze mensen zich kunnen verbeteren. Als mensen in een betere situatie telkens weg moetenuit de sociale woonwijk, wordt dat nooit een normale wijk.Mevrouw Michèle Hostekint is voorstander van een ruimere toegang tot de sociale huisvesting.Vandaag kunnen daar nog bijna alleen mensen zonder baan terecht. Dat is eenwerkloosheidsval en bevordert allerminst de levenskwaliteit en leefbaarheid van bepaaldewijken. Het is vooral niet goed voor het draagvlak bij de publieke opinie. MevrouwHostekint staat niet achter voorstellen om de sociale huisvesting te beperken tot de allerzwakstenen alleen tijdelijke huurcontracten toe te staan. Zoiets zou resulteren in wijkenmet alleen de grootste sukkelaars. Door het verdwijnende draagvlak zal de kwaliteit erdan ook niet meer veel toe doen.Mevrouw Patricia De Waele noemt het een plicht van de Vlaamse overheid om de wachtlijstenversneld af te bouwen. Vandaag staan 90.000 unieke dossiers open, zonder enigzicht op een woning. Hoewel nu al 25 percent van de sociale huurders meer dan het toegelatenmaximum verdient, wil minister Van den Bossche de inkomensgrenzen intussen nogverhogen. Mevrouw De Waele vermoedt dat dit plan eigenlijk dient om de sociale huurmaatschappijenaan meer inkomsten te helpen, gezien de inkomensgerelateerde socialehuurprijs. Hoe ziet de minister echter de wachtlijsten evolueren als ze inkomensgrenzenverhoogt? Welke gevolgen heeft zoiets voor de mensen met de hoogste woonnood? Is hetgeen beter idee om voor de sociale leningen de inkomensgrenzen te verhogen?Sociale huisvestingsmaatschappijen bieden woonzekerheid aan de betere sociale huurderen woononzekerheid aan de probleemhuurder. Het huidige beleid laat toe dat men levenslangsociaal huurt. Een probleemhuurder loopt wel een groot risico om uit huis te wordengezet. Sociale huisvesting moet er echter in de eerste plaats zijn voor de probleemgevallen.Daarom moeten er meer middelen naar preventieve woonbegeleiding gaan. De financieringvan sociale huisvestingsmaatschappijen moet worden hervormd in de richting vanwoonzekerheid voor de meest kwetsbare en minst solvabele huurders.Domiciliefraude blijkt voor Justitie geen prioriteit. Naar aanleiding van een vraag heeftminitser Van den Bossche zich bereid verklaard het probleem extra te laten onderzoeken.Wat zijn de conclusies van dat onderzoek?V L A A M S P A R L E M E N T