Mensenwerk Jaarverslag 2012 Reclassering Nederland

Jonneke Oosting (53) rechter in Utrecht en Lelystad‘Een enkelband komtop goed plannen neer:voor onze verdachteingewikkeld’‘Wij zijn het als rechters niet altijd met hetEC-advies van de reclassering eens. Ik vindhet zelf wel eens eng als het gaat om jongensmet agressieproblemen. Wanneer je die eenenkelband geeft, sluit je ze in feite thuis op,maar daar zijn ze vaak niet alleen. Als het daardan uit de hand loopt, is het voor gezinsledeneen hele drempel om hulpverleners, de politieof de reclassering te bellen, want dan wordthij weer opgesloten en dat willen ze niet. Metminderjarigen ben ik ook wat huiveriger omEC op te leggen. Je ziet dat ouders er te veel opgaan vertrouwen in plaats van dat ze zelf weerhet gezag hebben over hun kind.Ik heb me ook wel eens laten overhalen omtoch een enkelband op te leggen. Bij Jozef, dieals minderjarige al een behoorlijke carrièreachter de rug had, adviseerde de reclasseringnaast een Intensieve trajectbegeleiding ookEC. Ik twijfelde, omdat hij niet naar schoolging en zijn ouders niet heel stabiel waren.Ik heb me over laten halen door het feit datzijn ouders toch van goede wil waren en hijiedere dag naar een werkstrafproject zougaan. Het werkte en zijn ouders vonden hetfantastisch. Ik heb Jozef daarna nooit meergezien in de rechtbank.Een enkelband zie ik als een hulpmiddel.We gebruiken het om recidive tegen te gaan,we kunnen beter controleren waar iemand isen we kunnen weer structuur aanbrengen iniemands leven. We leggen het ook altijd op incombinatie met allerlei andere dingen. In eenkale enkelband geloof ik niet.Een Digitaal Loket Elektronisch Controle zouop plekken waar het nog weinig wordt opgelegdwellicht goed kunnen werken. In Utrechtervaar ik geen drempels tussen reclasseringen de rechtbank en zijn de contacten erg goed.In Lelystad, de andere stad waar ik werk, is ECnog wat onbekender. Wellicht zou een loketdaar kunnen helpen.Vorig jaar heb ik zelf zes dagen met eenGPS-enkelband rondgelopen om te ervarenhoe het voelde. Ik had een locatieverbod in hetwinkelcentrum waar ik altijd mijn boodschappendoe en mocht doordeweeks pas vanaf8 uur ‘s ochtends de deur uit en moest om22 uur thuis zijn. Het kwam vooral op goedplannen neer. Ik moest goed kunnen overzienwat ik allemaal in een week wilde doen, waaren wanneer ik boodschappen ging doen,hoe lang en hoe laat ik naar de sportschoolwilde. Spontaan afspreken met iemand werdlastig. Voor onze verdachten -met een mindergestructureerd leven doorgaans wat mindergoed in plannen- nog best ingewikkeld dus.Ik ben na deze periode nog beter gaan kijkenbij verdachten of een EC wel haalbaar is. Zo’nenkelband is geen licht middel. Ik moest er dehele dag rekening mee houden, voelde hemde hele week echt zitten. Je kan hem niet zosnel vergeten.’57