meer - Fietsersbond Amsterdam

Tijdens de laatste maanden van deDuitse bezetting werden de Amsterdammerssteeds afhankelijker van hunfiets. Er waren geen trams, bussen,taxi’s, particuliere auto’s of treinenmeer om je mee te verplaatsen. Maarde fietsen waar men het mee moestdoen stelden door het gebrek aanonderdelen nauwelijks nog iets voor.In november 1944 meldde een krant:“Kijk maar op straat en zie op elketien meter een stuk [fietsband] liggen.Precies zo is het met moeren, spaken,kettingkasten en jasbeschermers. Fietseen half uur achter een paar fietsendeof sleepfietsende Amsterdammers aanen ge raapt een hele fiets van de straatop.”Vandaag de dag lijkt het wel eens ofer sinds 1944 niet veel is veranderd.Overal op straat kun je stukjes fietsaantreffen, zóveel dat je zou denkendat het – precies zoals de monkelendejournalist in 1944 meende – mogelijkmoet zijn daarmee een complete fietsin elkaar te zetten. En dat is dan ookwat ik dacht en zelfs een aantal jarenheb geprobeerd. Pedalen, kettingen,spaken, zadels, wielen…, ik raapte zeallemaal op met de bedoeling er eenunieke fiets mee te bouwen. Maaruiteindelijk kwam ik erachter dat je uitkapotte onderdelen eigenlijk alleenmaar een kapotte fiets kunt maken.Trouwens , de meest opvallende fietsonderdelendie onze straten bevolken,16