Strategisch plan Decentralisatie t.b.v. ministerie van Regionale ...

De Europese Raad heeft bijvoorbeeld een aantal richtlijnen of standaarden op basis waarvanwetgeving, ingevoerd door de landen in een overgangsfase, wordt geëvalueerd als één vanverschillende beoordelingen.Vanaf de beginjaren negentig hebben de meeste landen in oost en centraal Europa en de vroegereSovjet Unie grondwettelijke en/of wettelijke bepalingen aangenomen, ogenschijnlijk met het oogdaarop. Vele van deze wetgevende maatregelen worden, hoewel ze op het eerste gezicht aantrekkelijklijken, ondermijnd door het bestaan van andere wetten en handelswijzen die een effectievedecentralisatie in the praktijk onmogelijk maken, wanneer deze worden vergeleken met de criteriavoor decentralisatie van de Europese Raad (CE). Bijvoorbeeld:o Gekozen lokale functionarissen kunnen worden ontheven middels een administratievebeslissing, gemotiveerd door degenen die een gevestigd belang hebben in het behouden vaneen gecentraliseerde controle van de overheid. Gewoon al het bestaan van deze implicietebedreiging heeft een remmend effect op het oordeel van de lokale functionarissen.o De machtigingswetten van de lokale overheden worden vaak zinloos door het bestaan vanandere wetgeving die in strijd is met de bevoegdheden van die lokale overheden die vastgelegdschijnen te zijn in deze machtigingswetten, of deze nietig verklaren.o Het bestaan van niet-lokale “staatsbedrijven” die verantwoordelijk zijn voor de levering vanbasis-overheidsdiensten, zoals water, riolering, afvalverwerking, wegenonderhoud, onderwijs,sport en recreatie, sociaal welzijn, gezondheid, etc, maken juist die functies die waarschijnlijkaan lokale overheden zijn gedelegeerd, nietszeggend. De meeste van dergelijke staatsbedrijvenbestonden er al vóór de decentralisatie en zij bezitten juridische of de facto controle van definancieringsmiddelen en de distributie van lokale diensten.o Lokale overheden hebben functionele verantwoordelijkheden toegewezen gekregen, zondermiddelen om inkomsten te genereren om die functies te ondersteunen. In feite verbiedensommige staten daadwerkelijk de lokale overheden om hun eigen bankrekeningen te hebben eneisen dat alle lokale inkomsten worden gestort op een door een overheidsinstelling van decentrale overheid beheerde rekening, welke gelden alleen met toestemming van de Staatgespendeerd mogen worden.o Teneinde zaken te verbloemen, te camoufleren of te verwarren wanneer het vraagstuk van delokale controle naar voren wordt gebracht, bevatten vele machtigingswetten de omschrijving: “…of lokale diensten te reguleren….en gemeenschapsontwikkeling te bevorderen…”, hetgeenin feite op allerlei manieren kan worden geïnterpreteerd.Als gevolg daarvan beheren lokale overheden vaak slechts een minuscuul percentage van de uitgaven,aangezien het overgrote deel daarvan onder de gecentraliseerde bepalingen van de Staat blijven. Hetlezen alleen van de machtigingswetten en de Grondwet is niet voldoende om de facto voorwaarden teevalueren. Wanneer lokale overheden geen betekenisvolle mogelijkheid hebben om belangrijkeoverheidsdiensten te financieren of daarin te voorzien, of van invloed te zijn op de kwaliteit van hetleven in de lokale jurisdictie, is er weinig reden tot participatie van de zijde van de burgers. Hunparticipatie in een proces dat geen resultaten produceert, wordt gezien als nutteloos en alstijdsverspilling.De term Decentralisatie, zoals gebruikt in dit document betekent:het bij wet op significante wijze delegeren van overheidsfuncties van de centrale overheid naarlokale overheden .Wat decentralisatie in de praktijk betekent, verschilt vaak behoorlijk van de beleidsverklaring vervatin de grondwet, decreten of handvesten. De vroegere Sovjet Unie bijvoorbeeld, heeft een prachtige enaanlokkelijke wetgeving aangenomen, en men gaat ervan uit dat deze de lokale overheden debevoegdheid verleent om veel van hetgeen traditioneel gecentraliseerd was, te controleren; inwerkelijkheid blijken lokale overheden vrijwel geen juridische, functionele, fiscale of regelgevendebevoegdheden te hebben om de in de machtigingswetten aangekondigde programma’s teimplementeren. Retoriek die heel nobel klinkt zonder betekenisvolle verantwoordelijkheden en14